Pain ความเจ็บปวด

      5 Later.....
นี่เป็นปีที่5แล้ว....ผมเดินมาที่หลุมฝังศพของพ่ออีกครััง ที่ผ่านมานั้นตั้งแต่พ่อตายไปแม่ก็อยู่ในอาการซึม
เศร้าเข้าขั้นโคม่า จนสุดท้ายต้องเข้าสถานบำบัดจิตโดยมีพี่เจซซี่ พี่มาร์ค ไปเยี่ยมตลอดสามสัปดาห์...
ส่วนผมก็ไม่ได้ไปเยี่ยมอะไรเลยด้วยซ้ำ เราอยู่กันสามคน พี่ชายอีกคนเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุรถตกลงเหว
หน้าผาสูงชัน ผมก็ไม่รู้อะไรหรอกว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อทุกคนตายไปเรื่อยๆ จนเหลือแต่ผมคนเดียว แล้ว
ผมจะทำยังไงต่อไปล่ะเหรอ...ก็ทำอย่างที่เคยทำนั่นแหละ ผมเดินออกมาจากหลุมศพก่อนจะขับรถกลับ
บ้าน...พอถึงบ้านผมก็เดินเข้าไปในครัว ก่อนจะหยิบวาร์ปเฟิล ออกมากินเล่น แล้วเดินไปที่ห้องนั้งเล่น
วันนี้เป็นวันหยุด ผมจึงนั่งทำอะไรก็ได้นั่นเอง...ผมวางจานลงกับโต๊ะ แล้วลุกขึ้นเอาจานไปล้างในอ่าง
แล้วขึ้นไปบนห้องนอนแล้วล้มตัวลงเลยทั้งเสื้อกันหนาวที่ใส่อยู่ ผมหลับตาลงก่อนจะย้อนถึงอดีตที่เเสน
จะโหดร้ายนั่นอีกครั้ง ผมสะบัดความคิดนั่นออกไปก่อนจะเผลอหลับไป...
   
   ที่นี่มันที่ไหนน่ะ...จำได้ว่าผมนอนอยู่บนเตียงไม่ใช่รึไงกันน่ะ...สีดำมืดรอบทิศทาง ผมไม่เห็นทางออก
เลยด้วยซ้ำ...ผมพยายามคลำทางหาทางออก แต่อยู่ดีๆรู้สึกเหมือนว่ามีอะไรบางอย่างมาจับมือไม่ให้ยื่นไป
จับลูกบิดประตู...
   'อย่าออกไป...อยู่กับเรา...เธอจะเป็นอิสระ'   
   'แกเป็นใครน่ะ!?'
   'เลือกเอาว่าจะมากับเราหรืออยู่ที่นั่นก็เลือกเอา...'
 
   "เฮือก!?"
 
  เหงื่อไหลท่วมตัวเลย นี่มันฝันบ้าอะไรกันน่ะ...ผมรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ ไม่น่าใส่เสื้อ
กันหนาวนอนทั้งอย่างนั้นเลยแฮะ...ผมเดินออกมา แต่ที่น่าแปลกคือ ผมฝันเห็นเรื่องราวทั้งหมดเด่นชัด
มากเลย...
 
  To Be Continue.....