Yandere Kill
เขียนโดย 
GraceGracie
วันที่ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.59 น.
แก้ไขเมื่อ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 22.33 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
2) แผนร้ายครั้งที่1
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
แผนร้ายครั้งที่1
คำเตือน : บทนี้มีเนื้อหาและคำพูดที่ค่อนข้างรุนแรง ใครโลกสวยก็ไม่ได้อ่านค่ะ
ปล. เด็กดีอย่าทำตามตัวละครในเรื่องนะคะ
"พวกเรา ดูสิ๊ว่าใครมา" ฉันเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าซาวาโกะเดินเข้ามาในห้องแล้ว เพื่อนๆในห้องหันไปมองเธอด้วยสายตาเหยียบๆ ใช่...เรื่องที่คิดจะแย่งแฟนเก่าของหล่อนคืน และเรื่องที่หล่อนมาอ่อยแฟนของฉัน ฉันได้ประกาศให้ทุกคนดูหมดแล้ว แถมยังมีหลักฐานแปะอย่างเด่นอร่าอยู่บนกระดานอีกต่างหาก
"ก็ว่าใคร ยัยโศกโครกนี่เอง" เพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งในห้องเอ่ยขึ้นทำให้ซาวาโกะถึงกับโมโหและตวาดกลับไป
"ว่าใครโศกโครกกันยะนังแรด!?" ซาวาโกะตวาดก่อนจะมองค้อนผู้หญิงคนนั้นและหันมามองฉันก่อนจะเอ่ยขึ้นต่อมา
"ยัยนี่คงเอาเรื่องบ้าบอมาเป่าหูพวกแกสินะ!? เหอะ! หูเบากันซะจริ๊ง ไปเชื่อคำโกหกของยัยนี่!" ซาวาโกะว่าก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างสมเพชพวกเราทุกคน หารู้ไม่ว่าในตอนนี้ใครกันที่หน้าสมเพชมากกว่า
"หึ! เนี่ยน่ะเหรอคนที่ที่ปรึกษาห้องชมนักชมหนาว่าไม่เคยสร้างพวกเดือดร้อน" ฉันพูดก่อนจะเบ้ปากใส่หล่อน
"แก!"
"ถ้าไม่อยากถูกมองว่าเป็นตัวตลกไปมากกว่านี้ก็เชิญหันกลับไปดูที่กระดานซะนะคะ จะได้หาย'โง่'ขึ้นบ้าง" ฉันเอ่ยโดยย้ำคำว่าโง่ก่อนจะหัวเราะในลำคอเบาๆ หล่อนแสดงสีหน้าไม่พอใจก่อนจะหันกลับไปมองกระดานตามที่ฉันบอก และไม่นานนัก หล่อนก็กรีดร้องออกมา
"กริ๊ดดด!! นี่มันภาพตัดต่อชัดๆ! ไม่ใช่ฉันนะ ฉันไม่ค่อยพูดอะไรแบบนั้น!!" หล่อนรีบปฏิเสธแล้วดึงภาพที่อยู่บนกระดานออกในทันที
"ภาพตัดต่อ? เธอให้อะไรดูยัยกระหรี่? นอกจากจะเป็นชะนีร้องหาผัวไปวันๆแล้วยังผันตัวมาเป็นกระหรี่ขาย**อีกงั้นเหรอ?" เพื่อนผู้หญิงในห้องพูด
"เมื่อก่อนก็เห็นเป็นดี้อยู่ดีๆนะ แล้วทำไมอยู่ดีๆเปลี่ยนเป็นกระหรี่ล่ะคะคุณเพื่อน?"
"รึว่าอาชีพนักเรียนมันไม่พอ เลยต้องคอยไปขาย**ให้คนอื่น?"
"บ้านยากจนเหรอ ช่วยบริจาคเงินเอาไหม เผื่อจะได้กลับตัวกลับใจเลิกเป็นกระหรี่**สาธารณะ?"
"อุ๊ย! น่าไม่อาย เขาไม่เอาแล้วยังจะอ่อยอีก นกไปไหมล่ะ?"
"หน้าด้านเนอะ พอคนนู้นไม่ได้ก็เปลี่ยนมาเอาคนนี้"
"อย่างนี้ใครกันแน่ที่มันน่าสมเพช?"
"ไปบอกให้เขาเลิกกัน บอกให้ตัวเองเลิกเป็นกระหรี่ยังจะพอมีทางเป็นไปได้มากกว่าไหม?"
และอีกสารพัดคำด่ามากมายที่เพื่อนๆในห้องทั้งผู้หญิงและผู้ชายพร้อมใจกันด่าซาวาโกะ เพราะในรูปหลักฐานที่ฉันเอามาน่ะ มันเป็นทั้งข้อความที่คุยกับฉันเผื่อวางแผนจะแย่งแฟนเก่าหล่อนคืน และข้อความที่หล่อยจงใจทักแชทเพื่อนของฉันไปอ่อยอีกทั้งยังกล้านัดเจออีกต่างหาก และรวมทั้ง... ข้อความที่หล่อนมาบอกกับฉันในแชทว่าคนที่หล่อนชอบไปมีแฟนหล่อนเลยแช่งให้เลิกกันจะได้รอเสียบแทน หล่อนกำมือแน่นสั่นไปทั้งตัวใบหน้าฉายแววโกรธและกังวนออกมาพอกัน
"แก.. นังเพื่อนทรยศ!!"
"ใครกันแน่ที่ทรยศ!? ตั้งแต่อามิเข้ามาแกก็เปลี่ยนไป ไม่เคยคิดจะแลฉันเลย ไปลุกคลี้อยู่กับนังนั้นจนไม่สนใจฉัน ฉันอุสาห์ปล่อยไปแล้วนะ แต่การที่มาแหวะว่าฉันติดแฟนมากเกินไปนั่นหมายถึงแกกำลังประดาศสงครามกับฉัน!!" ฉันระเบิดอารมณ์ออกมาเสียงดังจนเพื่อนพากันตกใจเล็กน้อย ส่วนซาวาโกะก็สะดุ้งและมองฉันอย่างหวั่นๆ
"ทำไม? กลัวรึไง?"
"ฉะ ฉัน .... ฉันไม่ได้กลัว!!"
"เหอะ! ไม่ได้กลัวงั้นเหรอ? งั้นก็ตบฉันสักฉาบหน่อยสิ!!" ฉันตวาด
"ระ เรื่องอะไรฉันต้องเอามือไปโดนเสนียดจัญไรด้วย!" หล่อนตวาดฉันกลับ
"ทำมาเป็นพูดดี! ทีในโซลเชี่ยวเปรี้ยวนีกเปรี้ยวหนาบอกฉันว่าระวังไปนอนแดกข้าวต้มในโรงพยาบาล... หึ ถุ้ย!!" ฉันถุ้ยน้ำลายใส่หน้าหล่อนเรียกเสียงเชียร์จากเืพ่อนๆได้เป็นอย่างดี ส่วนหล่อนก็รีบยกมือขึ้นปัดน้ำลายของฉันออก
"จำใส่กระโหลกน้อยๆของแกไว้นะ ฉันจะไม่มีทางตบแกก่อนเป็นอันขาด! แต่ถ้าฉันตบแกเมื่อไหร่.... อย่าหวังว่ามันจะจบแค่ห้องพยาบาล!!" ฉันใช้จิ้มหัวยัยนั่นก่อนจะผลักออกมาไปแรงๆจนหัวของหล่อนระแทกเข้ากับขอบกระดานจนเลือดออก ฉันยกยิ้มอย่างพึ่งพอใจส่วนยัยนั่นที่เห็นเลือดก็กรีดร้องออกมาเสียงดังก่อนจะกระโจนเข้ามาบีบคอฉัน
"แก!! แก!!" หล่อนบีบคอฉันแน่น ส่วนฉันก็ปล่อยให้ยัยนั่นบีบไป อีกไม่กี่นาทีคุณครูก็จะมาแล้ว.. ได้เวลาจัดการเด็ดปีกยัยนี่ออกทีละนิดๆแล้ว หึๆ
"ทำบ้าไรของแก!" เพื่อนๆคนอื่นๆรีบวิ่งเข้ามาช่วยฉันโดนการดึงยัยนั่นออกไป แต่ฉันห้ามไว้ก่อน
"อย่าเข้ามายุ่งนะ! ไม่งั้นฉันจะแทงจริงๆ!!" หล่อนว่าก่อนจะหยิบมีดพกในกระโปรงออกมา ฉันรู้ว่าพกมีดมาโรงเรียนเป็นประจำแต่ไม่เคยเอาออกมา เพราะแถวบ้านของหล่อนช่วงนี้มีข่าวฆ่าข่มขืนบ่อยครั้งทำให้พ่อแม่ของเธอให้หล่อนพกมาโรงเรียนป้องกันเวลาหล่อนเดินกลับบ้าน และนั้นแหละ... อาวุธไม้ตายของฉัน...........
"เฮ้ย!!" ยัยนั่นทำท่าตกใจก่อนจะหันมาหาฉัน แต่พอเห็นรอยยิ้มของฉันยัยนั่นก็เดาออกทันทีว่าฉันจำทำอะไร ก่อนจะจัดการไล่เพื่อนคนอื่นๆที่พยายามช่วยให้ถอยไปแล้วไปซุบซิบอะไรกันสักอย่างก่อนที่ทุกคนจะรับหน้าเข้าใจและปล่อยให้ซาวาโกะเป็นอิสระอันที่จริงพวกนั้นก็กลัวมีดของหล่อนด้วยแหละ ทันทีที่หล่อนเป็นอิสระก็กระโจนเข้ามาหาฉันและกระหน่ำตบฉันอยากบ้าคลั่ง
"ไง! ไง! ฉันตบแกแล้วนี่ไง!! หึ! ไม่มีปัญญาสู้ล่ะสิ!!!" หล่อนพูดออกมาเสียงดังก่อนจะยิ้มอย่างผู้มีชัย แต่หารู้ไม่ว่า.... ฉันเนี่ยแหละที่จะเป็นผู้ที่ชนะเกมส์นี้!
"เอ้าๆเสียงดังอะไรกัน นั่งที่--- เฮ้ย! นั่นเธอกำลังจะทำอะไรเพื่อน!!!??" อาจารย์ที่ยังไม่ทันเข้าห้องแล้วได้ยินเสียงเอะอะก็ตะโกนแข่งแต่ทันทีที่ก้าวเข้ามาและเห็นฉันกำลังถูกซาวาโกะตบอยู่ก็รีบเข้ามาดึงยัยนั่นให้ถอยห่างออกจากฉัน ฉันพยุงตัวขึ้นก่อนจะหยอบมีดที่หล่อนทำล่วงไว้มาแทงที่ท้องตัวเองและดึงออกพร้อมกับปัดมันไว้ให้อยู่ห่างจากฉันเล็กน้อยแต่เป็นตำแหน่งที่ยัยนั่นกระโจนขึ้นมาคร่อมฉัน เพื่อนๆและอาจารย์ไม่ทันสังเกตฉันเพระมัวแต่สนใจซาวาโกะที่ดิ้นไปมาอย่างบ้าคลั่งอาจารย์แทบจะจับเธอไว้ไม่ไหวจึงเรียกให้เพื่อนผู้ชายในห้องมาช่วย
ฉันบอกแล้ว.. ต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิตนี้ของฉัน ฉันก็จะทำ! ถ้ามันกำกัดแกได้นังเพื่อนไม่รักดี!!
"มารุ! ไม่เป็นไรนะ!!" อาจารย์ที่ปล่อยให้เด็กผู้ชายจับซาวาโกะไว้และหันมาช่วยฉันในทันที ฉันกุมท้องในส่วนที่ฉันแทงตัวเองไว้ก่อนจะแสร้งทำเป็นไอและขานตอบอาจารย์ไป
"แอ่กๆ! มะ ไม่เป็นไร...ค่ะ" ฉันตีหน้าเศร้าแสร่งบีบน้ำตาเล็กน้อย ก่อนจะแสดงสีหน้าเจ็บปวดและขดท้องทำให้อาจารย์เริ่มสังเกตไปที่ท้องของฉันซึ่งมีเลือดของฉันเองไหลออกมาเต็มไปหมด
"นะ นี่มัน! เลือดนิ!!!" อาจารย์พูดขึ้นมาเสียงดังด้วยความตกใจ ทำให้เพื่อนๆคนอื่นๆตกใจและฮือฮากันหมด
"เฮ้ย! ซาวาโกะแทงยัยมารุเหรอ!?"
"หรือว่าจะเป็นตอนที่คล่อมทับตอนนั่น!?"
"แน่นอนอ่ะแก!!"
"ฉะ ฉัน! ฉันเปล่านะ!! ฉันไม่ได้ทำ!!!!" หล่อนตะโกนออกมาเสียงดังก่อนจะมามองทางฉันด้วยสายตาหวาดกลัวและกังวน หล่อนสะบัดหน้าไปมาและพยายามส่งสายตาให้เพื่อนๆในห้องเพื่อให้พวกเขาช่วยเธอ หึ... จะไม่มีใครเชื่อแกทั้งนั้นแหละ!!
"ยังจะมาตอแหลอีก!! ยัยมารุคงไม่บ้าเอามีดมาแทงตัวเองหรอกย่ะ!!"
"แถหน้าด้านๆ!!!"
"ฉันไม่คิดเลยนะว่าแกจะเป็นขนาดนี้ซาวาโกะ! แกกล้าทำแบบนี้กับเพื่อนแกได้ยังไง? ถึงจะทะเลาะกันมีปัญหากัน แต่แกกับมารุก็เคยเป็นเพื่อนสนิทกันนะเว้ย!!"
"ฉะ ฉันไม่ได้ทำนะ!!!!" หล่อนยังคงยืนกร้านว่าไม่ได้ทำ แต่สถานการณ์ในตอนนี้ ไม่มีใครเชื่อเธออีกแล้ว ทำให้หล่อนหันไปหาอามิเพื่อนแสนรักแสนหวงของเธอ
"อะ อามิ.. แกเชื่อฉันเถอะนะ ฉันไม่ได้ทำนะ.. แกเชื่อฉันใช่ไหม!?"
"พอเถอะซาวาโกะ.... ถึงแกจะเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวที่ฉันสนิทด้วยแต่การที่ฉันมาเห็นกับตาว่าเธอเป็นคนตบเขาก่อน แถมเรื่องทั้งหมดฉันก็ได้รับรู้ว่าเธอเป็นคนก่อมันขึ้นมา ที่ผ่านมาแกเป่าหูว่ามารุก่อขึ้นมาก่อนตลอด แต่เปล่าเลย มันเป็นเธอต่างหากซาวาโกะ เธอเป็นคนเริ่มเรื่องทั้งหมด มันไม่สมควรที่เธอจะไม่ว่ามารุแบบนั้น ทั้งๆที่เธอเป็นคนผิด เธอตั้งใจแช่งคนอื่น เธอตั้งใจแย่งแฟนคนอื่น แถมเธอยังไม่เว้นแม้กระทั่งแฟนของเพื่อนสนิทเธอเอง...... ฉันไม่คิดเลยนะว่าแกจะเลวได้ขนาดนี้" อามิว่าก่อนจะแสดงสีหน้าผิดหวังเต็มทน
ขนาดเพื่อนสุดที่รักของแกยังเข้าข้างฉันเลย... แล้วจะมีใครเข้าข้างแกอีกล่ะนังเพื่อนทรยศ หึๆ!
เสียงซุบซิบและเสียงด่าท่อยัยนั่นดังสนั่นขึ้น ฉันยกยิ้มเล็กๆอย่างพึ่งพอใจก่อนจะแสดงท่าทางราวกับคนเจ็บจะขาดใจตายเพื่อเรียกร้องความสนใจของอาจารย์
"มารุ! มารุ!! ทำใจดีๆไว้นะครูจะพาเธอไปสั่งโรงพยาบาล!!" อาจารย์พูดเชิงปลอบขวัญฉัน
"ส่วนคนอื่นๆ พาเด็กคนนั้นไปที่ห้องปกครองอย่างด่วน! ถ้าอาจารย์เขาถามว่าให้มาทำไม บอกไปเลยว่ามีเรื่องทะเลาะวิวาศคู่กรณีโดนแทงกำลังส่งตัวไปโรงพยาบาลอยู่!!" อาจารย์ว่าจบก็รีบอุ้มฉันขึ้นและเดินออกจากห้องและตรงไปไหนห้องพยาบาลในทันที
ปัง!!
อาจารย์ใช้เท้าถีบประตูออกเพราะมือของอาจารย์ทั้งสองนั้นอุ้มฉันอยู่
"อาจารย์มารุซาวะ! มีเด็กนัดเรียนถูกแทงช่วยเรียกรถพยาบาลและรักษาเบื้องต้นให้ที!!"
"อะไรนะคะ!!?? วางเด็กลงบนเตียงเลยค่ะ! อาจารย์คาเอเดะช่วยเรียกรถพยายามบาลทีค่ะ ฉันจะรักษาเบื้องต้นให้เด็กก่อน!!" อาจารย์วางฉันลงบนเตียง และอาจารย์มารุซาวะก็รีบมาช่วยห้ามเลือดในทันที
"นี่มันเกิดอะไรขึ้นคะเนี่ย!!?"
"ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน! แต่พอเข้าไปในห้องเรียนก็เห็นเด็กคนนี้โดนเด็กผู้หญิงอีกคนคล่อมแล้วตบอยู่ก่อนแล้ว พอมาดูก็ถึงได้เห็นว่าถูกแทงด้วย!"
"นี่มันเกินไปแล้วนะ!! แล้วทำไมอาจารย์คนอื่นๆถึงให้เด็กพกมีดเข้ามาในโรงเรียนได้คะเนี่ย!!??"
"ผมก็ไม่รู้! แต่หลังจากนี้คงต้องไปสอบสวนกันยาวแล้วล่ะ!!"
เล่นกับใครไม่เล่น... มาเล่นกับคนอย่างฉันก็ต้องเจอแบบนี้ล่ะนะ.......... ซาวาโกะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
บทที่1 อัพครบแล้วววว เย้~~
มารุนี่แรงใช่ย่อยนะเนี่ย!! ยังจากนี้จะจัดเต็มแค่ไหนอย่าลืมติดตามกันนะคะ!!
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
