Yandere Kill

บทนำ

✁ จุดเริ่มต้น ✁

          ฉัน... ฮิโออิวะ มารุ ฉะนเป็นแค่นักเรียนมัธยมปลายธรรมดาๆทั่วไป ไม่มีอะไรพิเศษมากมาย ฉันเป็นคนที่ร่างเริงแจ่มใสเพราะไม่มีเรื่องอะไรให้ทุกข์ใจนอกจากเรื่องการเรียนในช่วงสอบปลายภาค ฉันเคยมีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่งเธอชื่อว่า ซาวาโกะ ...เธอเป็นคนที่น่ารักและดูร้ายกาจในบางครั้ง แน่นอนว่าความสามารถทุกอย่างเธอก็ดีแต่ยังคงตามหลังฉันอยู่หลายก้าว ไม่ว่าจะเรื่องการเรียน กิจกรรม ความสามารถ หน้าตา และอื่นๆ... พวกเราเคยสนิทกันมากไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ฉันก็มีเพื่อนคนอื่นนะแต่ไม่ค่อยสนิทเลยไม่ค่อยได้ไปไหนมาไหนกับพวกเขาเท่านั้น แต่กับซาวาโกะฉันสนิทกับเธอมากและไว้ใจเธอที่สุดไม่ว่าจะเรื่องอะไร แต่แล้ว...เมื่อขึ้นมัธยมปลายปี2 ก็มีเพื่อนใหม่เข้ามาอยู่กับพวกเราสองคนเธอคนนั้นก็คือมิสะ เธอมีลักษณะนิสัยและความชื่นชอบเช่นคล้ายๆกับฉันพวกเราเลยเข้ากันได้ดีแต่อาจจะมีบางทีที่เธอก็แกล้งพวกเราแรงไปบ้างแต่พวกเราก็ไม่เคยถือโทษโกรธเธออะไรจริงๆจังๆแต่... นั่งจากที่พวกเราโดนย้ายที่นั่งออกกันไปคนละทิศละทาง ไม่สิ ต้องบอกว่ามีแค่ฉันคนเดียวที่โดนย้าย ซาวาโกะกับมิสะก็เริ่มจะสนิทกันมากขึ้นและไปไหนมาไหนกันสองคนโดยไม่คิดจะชวนฉัน ใช่...พวกเธอลืมฉัน ฉันจึงตัดสินใจไปอยู่กับกลุ่มของเพื่อนใหม่ที่ตอนนี้ฉันโดนจับย้ายไปนั่งด้วยซึ่งก็คืออามิ พวกเราทีแรกก็ไม่ค่อยชอบขี้หน้ากันสักเท่าไหร่หรอกก็เพราะว่าพวกเราเคยแอบชอบคนๆเดียวกันแต่ว่าตอนนี้พวกเราต่างคนต่างเลิกชอบและมีแฟนเปฯตัวเป็นตนกันไปแล้วทำให้พวกเราเข้าขากันได้ดีและพากันบ้าไปด้วยกัน(?)

          ทุกๆคนคงจะคิดใช่ไหมล่ะว่าเรื่องมันคงจบลงเพียงแต่เท่านี้...หากแต่จริงๆแล้วเปล่าเลย ซาวาโกะที่รู้ว่าฉันปรับตัวไปเข้ากับเพื่อนกลุ่มใหม่แล้วก็มาแหวะฉันในชั่วโมงเรียนโดยคาบนั้นอาจารย์ให้พวกเราเขียนข้อดีและข้อเสียของเพื่อนและผลัดกันวนเขียนรอบห้องและเมื่อหมดคาบทุกๆคนก็ทะย่อยส่งอะไรที่อยู่ในมือให้กับเจ้าของ ผู้หญิงอยากพวกเราก็คงมีแต่เขียนน่ารักกรุ้งกริ้งไม่ได้ด่าว่าทอกันเสียๆหายๆแต่กับผู้ชายก็อีกเรื่อง... และเมื่อฉันได้กระดาษของฉันคืนในนั้นก็มีคนเขียนใส่ข้อเสียของฉันว่า  'ติดแฟนมากเกินไป'  และอีกประมาณสองสามอันซึ่งเป็นลายมือเดียวกันทั้งหมด คงไม่ต้องให้ฉันทายอะไรมากหรอก คนที่เคยเห็นลายมือเพื่อนตัวเองมาหลายปีอย่างฉันไม่มีทางหรอกที่จะจำลายมือคนที่เคยเป็นเพื่อนสนิทได้ ใช่! ซาวาโกะเป็นคนเขียน ฉันรู้ แต่นี่ก็เท่ากับว่าเธอกำลังจะประกาศสงครามกับฉันสินะ? ไอฉันก็อุสาห์ใจดีปล่อยไปเมื่อครราวที่แล้วไม่เดินไปด่าต่อหน้าว่าได้เพื่อนใหม่แล้วลืมเพื่อนเก่าแต่หล่อนกับโยนความใจดีนั้นของฉันทิ้งแล้วหันมาประกาศสงครามกับฉันแบบอ้อมๆ หล่อนช่างกล้านักนะ...คิดว่าตัวเองเป็นใครงั้นเหรอ? คิดว่าสวยนักหรือไงกัน? เหอะ! ก็ดีแต่ทำตัวต่ำๆไปวันๆก็เท่านั้น ยัยเศษสวะ!!

          อ้อ! แล้วเรื่องที่ซาวาโกะทิ้งฉันไปหามิสะดูเหมือนว่าเพื่อนทั้งห้องจะทราบกันหมดแล้วน่ะนะ ก็เลย.. มีคนเขียนใส่กระดาษของเธอว่า  'ไม่รักเพื่อน'  'หน้าไม่อาย'  หึ! ฉันล่ะอยากจะขอบคุณพวกเธอเหล่านั้นจริงๆที่ช่วยเขียนด่าใส่กระดาษยัยนั้นให้ เพราะกระดาษของนังนั้นดันส่งมาไม่ถึวฉันทำให้ฉันไม่สามารถเขียนให้หล่อนได้ แต่แค่มีคนที่คิดแบบเดียวกับฉันอยู่ในห้องแล้วกล้าด่ายัยนั้นฉันก็พอใจและสะใจมากพอแล้วล่ะ ฉันล่ะอยากรู้จะรู้จริงๆว่ายัยนั้นจะโต้กลับวิธีไหน.....

          เย็นวันนั้น..ซาวาโกะก็มาโพสต์บ่นในเฟซบุ๊คของหล่อนว่า  'ข้อเสียของฉันคือไม่รักเพื่อนงั้นเหรอ? มีอะไรก็เคลียได้นะ!'  อุ๊ยต๊าย! เดี๋ยวนี้หล่อนปากกล้ามากขนาดนี้แล้วงั้นเหรอ? แต่ถ้ากล้าจริง...ทำไมไม่ตะโกนถามหลังจบคาบนั้นไปเลยล่ะ? ไม่กล้าสินะ? ...นักเลงคีย์คอร์ดดีๆนี่เอง หลังจากนั้นฉันก็เลยโพสต์ลอยๆในเฟซบุ๊คของฉันแต่หล่อนก็กลับมาดิ้นและโยงเข้าประเด็นๆอีกมากมาย หล่อนโพสต์ด่าทอว่าร้ายฉันหากแต่ฉันก็สวนกลับเธอได้หมดซาวาโกะที่ไม่รู้จะต่อฉันยังไงก็เปลี่ยนประเด็นเรื่องอื่นจนเพื่อนๆในห้องที่กำลังติดตามข่าวของพวกเราสองคนก็ดูออกว่ายัยนั้นน่ะหนีปัญหา พอโดนว่าเรื่องจริงๆก็ถึงกับไปไม่เป็นจนต้องยอมเสียศักศรีเปลี่ยนเรื่องเปลี่ยนประเด็นในนั้นที เธอเคยว่าฉันว่า  'อยากได้ผัวจนตัวสั่น'  แน่นอนว่าฉันไม่สะทบสะท้านกับคำด่านั้นก็เพราะว่ามันไม่ใช่ความจริง แต่ว่า...มันมีความจริงเกี่ยวกับเรื่องนี้ที่จะทำให้ยัยนั้นไปต่อไม่เป็น คิดได้ดังนั้นฉันก็จึงโต้ตอบเธอกลับว่า....

          'ถึงกูจะอยากได้ผัวจนตัวสั่น แต่ก็ไม่เคยคิดจะลดตัวไปทำสันดานชั้นต่ำอย่างแย่งผัวคนอื่นหรอกนะ'

          หล่อนเงียบและข้ามประเด็นนี่ไป..ทำไมน่ะเหรอ? ก็เพราะว่าเธอน่ะเคยคิดจะแย่งแฟนเก่าของเธอคืนทั้งๆที่เขาก็มีแฟนใหม่ไปแล้ว เธอให้เหตุผลว่าของๆเธอก็ต้องเป็นของๆเธอถ้าเธอคิดจะเอาคืนแฟนใหม่อย่างผู้หญิงคนอื่นน่ะทำอะไรเธอไม่ได้หรอก... เลวสะใจฉันจริงๆยัยนี่ แล้วถ้าจะให้พูดถึงวีรกรรมของยัยนี่น่ะ..เยอะแยะมากมายจนเล่าไม่จบเลยล่ะ นางทำมาเป็นพูดว่าฉันลมนางก่อนแต่จริงๆน่ะเป็นนางที่ตีตัวห่างออกไปเองจะไปไหนก็ไม่ชวนไม่บอกไม่กล่าวจะไปก็ไปเลย ต้องเป็นฉันที่ต้องคอบถามไถ่ว่ากินข้าวที่ไหนจะไปเมื่อไหร่ นี่น่ะเหรอสภาพของคนที่ทิ้งเพื่อนเก่าหนีไปมีเพื่อนใหม่?

          ซาวาโกะสอนความรู้สึกใหม่ๆให้กับฉัน ทั้งการโกรธใครสักคนแบบจริงจัง การเกลียดใครสักคนเข้าไส้ การแค้นใครสักคนจนอยากจะกำจัดเขาไปให้พ้นๆสายตา ฉันอยากจะทำร้ายเธอ ฉันอยากจะกำจัดเธอ และฉัน...ก็อยากจะ...ฆ่าเธอ เธอ้ปฯคนแรกที่ทำให้ฉันอยากกำจัดทิ้งเป็นคนแรกที่ทำให้ฉันรู้สึกว่าคนแบบนี้อยู่ไปก็รกโลกสู้ตายไปให้หนอนกินยังมีประโยชน์มากเสียกว่า แค่ฉันเห็นหน้าเธอฉันก็อยากจะเข้าไปกระชาดหัวตบและกระทืบให้ตายคาเท้าของฉันเสียให้รู้แล้วรู้รอด แต่ว่า...ที่นั้นเป็นโรงเรียนทุกสิ่งทุกอย่างย่อมมีกฏระเบียบทำให้นักเรียนดีเด่นประวัติดีงามอย่างฉันทำอะไรเธอไม่ได้ เพราะถ้าฉันลงไม้ลงมือกับเธอก็เท่ากับว่าฉันทำลายอนาคตของตัวเองในทันที ซึ่งฉันจะไม่ยอมเป็นอันขาด ฉันจะทำทุกวิถีทางเพื่อกำจัดเธอไปให้พ้นแต่วิธีนั้น...จะต้องไม่สาวมาถึงตัวของฉัน... ฉันยอมทุกอย่างเพียงแค่เธอหายไป ฉันยอมได้ทุกอย่างแม้กระทั่งชีวิตของฉันก็ตาม!!

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

คำเตือน!!

นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหารุนแรง และมีคำพูดหยาบคายมากมายสารพัด

เฉพาะพวกโลกสวยและเด็กๆไม่ควรหลอกเลียนแบบนะจ๊ะ ^^