หากขอพรได้ 1 ข้อละก็เธอจะขออะไรละ

    เช้าวันต่อมา
     โคร๊กกกกก คร๊ากกกก
     "โอ๊ยยยย!! ถ้ามีคนได้ยินจะทำยังไงละเนี้ย ข้าวเช้าก็ยังไม่ได้กินเลยอ่าาา โชคร้ายชะมัดเลย!!"
     "เออคุณฮันนิสึ"
     "คะ??"
     "คุณฮันนิสึคงจะยังไม่ได้ทานอาหารเช้ามานะสินะคะ นี้ค่ะจะทานรองท้องก่อนก็ได้ค่ะ"
     ทันใดนั้นยูกะที่นั่งข้างๆก็ยื่นขนมปังมาให้
     "ขอบคุณนะคะ คุณ เออฉันยังไม่รู้จักคุณเลย"
     "อ่อจริงสิคุณฮันนิสึเข้าโรงพยาบาลนี้นา ฉันอารารากิ ยูกะ ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ"
     "ฉันฮันนิสึ เรย์โกะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ"
     ทันใดนั้นครูก็เดินเข้ามาพร้อมกับนักเรียนใหม่
     "วันนี้เราจะมีนักเรียนใหม่ย้ายมานะจ๊ะ"
     "มิทาซากิ ริวจิน ครับ"
     "มีแค่นั้นหรอจ๊ะ"
     "ครับเขาว่ากันว่าถ้าพูดมากมันจะมากเรื่องนะครับ"
     "มีอะไรจะถามเพื่อนมั๊ยจ๊ะเด็กๆ"
     "หนูค่ะ ริวจินคุงมีแฟนรึยังจ๊ะ"
     "ยัง ผมคิดว่ามันไร้สาระ"
     "ถ้างันริวจินคุงชอบอะไรไม่ชอบอะไร"
     "ของที่ชอบไม่มี ของที่ไม่ชอบก็คือผู้หญิงหน้าด้านและไร้ยางอาย"
     แร๊งงงง!!
     "ระ ริวจินคุงเป็นเกย์รึป่าวคะ"
     "ผมไม่ใช่เกย์"
     "งันริ....."
     ทันใดนั้นริวจินก็พูดขัดคอทันที
     "ผมว่าให้คนที่ยังไม่เคยแนะนำตัวมาแนะนำตัวดีกว่านะครับ"
     เมื่อริวจินพูดจบก็มองไปที่เรย์โกะที่นั่งก้มหน้าก้มตากินขนมปังอยู่นั้นก็เงยหัวขึ้นมาเห็นทุกคนหันหน้ามามองตนเองเพียงคนเดียว
     "ทุกคนมีอะไรหรอคะ ทำไมต้องหันมามองฉันด้วยละคะ"
     เรย์โกะพูดขัดๆด้วยความกลัว บนใบหน้านั้นเริ่มมีเหงื่อไหลลงมา
     ทันใดนั้นริวจินก็เดินมาที่โต๊ะของเรย์โกะแล้วเอามือมาวางไว้ที่หัวแล้วพูดว่า
     "ลุกขึ้นสิยัยบ้า ออกไปแนะนำตัวได้แล้ว"
     "ยะ ยัยบ้างันหรอ"
     ทันใดนั้นเรย์โกะก็โดนริวจินลากออกไปหน้าห้องแล้วเดินไปยืนอยู่หลังห้องทันที
     "เอ้าฮันนิสึ เรย์โกะ แนะนำตัวเธอให้เพื่อนๆรู้จักสิ"
     "เอ๋แต่ว่าฉันพูดไม่เก่งนะ เข้ากันกับคนอื่นไม่ค่อยได้ด้วย"
     "ฮึ เธอลืมเรื่องพรที่เธอขอไปแล้วหรอ เธอลองพูดดูสิ"
     "เอาเลยค่ะแนะนำตัวเลยคุณฮันนิสึ ฉันรู้ว่าคุณทำได้"
     "คุณอารารากิ ฉันจะลองดูค่ะ"
     ทันใดนั้นฮันนิสึก็สูดลมหายใจเข้าแล้วเปล่งคำพูดออกมาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
     "สวัสดีค่ะ ฮันนิสึ เรย์โกะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"
     พักกลางวัน
     "เฮ้อ ไม่คิดว่าจะต้องออกไปแนะนำตัวเองหน้าชั้นเรียนเลย เพราะหมอนั้นแท้ๆ"
     "กำลังว่าใครอยู่งันหรอ"
     "ก็กำลังว่ามิทากะ ริวจินอยู่นะสิ อยู่ๆก็ลางออกไปหน้าห้องเพื่อให้แนะนำตัวเอง"
     "ไม่ชอบอย่างนั้นหรอ"
     "ก็ไม่ชอบนะสิ น่าเบื่อจะตาย"
     "ทำตัวแปลกแยกจริง ยัยไม่หน้าคบ"
     "นายว่าใครไม่หน้าคบยะ ไอร๊บ้า"
     เมื่อเรย์โกะหันไปว่าคนที่นั่งอยู่ข้างนั้นก็ต้องตกใจที่เป็นริวจินที่นั่งอยู่
     "ว่าไงยัยไม่หน้าคบ"
     "ทำไมนายมานั่งอยู่ตรงนี้ละ"
     "ก็ที่โรงอาหารมันน่าเบื่อนี้ ฉันก็เลยออกมานั่งกับเธอยังไงละ ยัยไม่หน้าคบ"
     "หึ นายมากกว่ามั้งที่ไม่หน้าคบนะ มิทากะ"
     เรย์โกะคุยตอบโต้กับมิทากะหลังคุยกันจบเรย์โกะก็ยิ้มที่มุมปากทันทีเพื่อเย้ยหยัน