T2.Re-love ขอมีรักแรกอีกครั้ง

 
     ก่อนเกิดเหตุ
 
  มีอะไรหรอวันนี้ ดูดีใจผิดปกติยัยแอลฟ่า พอดีถูกหวยนะยัยแอลฟ่าตอบกลับมา เลยซื้อของมาฉลอง พร้อมทั้งส่งซิกขยิบตาไปหาฉัน ฉันขยิบตาตอบกลับไปแบบงงๆ
 งานฉลองเริ่มขึ้น พี่แม๊คนั่งมองทั้งสองคนกำลังฉลองกันอย่างสนุกสนานเลยไม่อยากรบกวน เผื่อสาวๆจะมีเรื่องเมาส์กัน จะเกะกะซะเปล่าๆ ที่สำคัญยัยแอลฟ่าชอบใช้พี่แม๊คให้ทำนู๊นทำนี่ด้วยเหมือนเจ้าตัวคงจะรู้ทัน  เลยขอตัวไปทำงานต่อสักพัก แล้วเดินขึ้นชั้นสองไปที่ห้องเพื่อเคลียร์งานของตัวเองจนเวลาผ่านไปสองชั่วโมง ถึงเดินลงมา
 
  'เหอๆ นี่แก ฉาน ว่า ฉาน มึนๆแล้ว สงสัย ไม่ได้ ดื่มมานาน เอิ๊ก ฮา ฮา เอี๊ก
''คออ่อนเหมือนเดิมเลยนะ ไหนบอกว่าคอแข็งแล้วงัยยัยท๊อฟฟี่เอ๊ย ขี้โม้เรื่อยเลยแก เอิ๊ก
  'โฮ๊ะ โฮ๊ะ นิดหน่อย นิโหน่ย
 
  พี่แม๊คเดินลงมาจากชั้นสองเห็นสภาพทั้งสองคนแล้วเอามือกุมขมับ เฮ้ย!!หมดสภาพเลยหรอคู่นี้ พร้อมทั้งไล่ทั้งคู่กลับไปนอนบ้าน
 
  ยัยแอลฟ่ารีบลุกขึ้นมาทันทีด้วยสภาพที่ยืนเอียงไปมา แล้วหันมาขยิบตาให้ฉัน ฉันมึนๆมองไม่ค่อยชัดเลยถามกลับไป 'อะไรของแกว่ะยัยแอลฟ่าทำหน้าทำตา เอิ๊ก' ฉันอยู่ในสภาพกำลังตึงๆจ้องมองไปทางยัยแอลฟ่า แล้วถามว่า 'แกจะไปไหนเนี้ย นั่งลงเลย'
 
 พี่แม๊คเดี๋ยวฟ่ามานะ ส่วนแกยัยท๊อฟฟี่รอแปบนึงนะเดี๋ยวฉันไปซื้อของก่อน ส่วนพี่แม๊คฝากดูแลยัยท๊อฟฟี่ด้วยละ พร้อมทั้งเอามือปิดปากวิ่งหายไปในทันทีเหลือทิ้งกันไว้แค่ฉันกับพี่แม๊คแค่สองคน
 
*อ่าวเฮ้ย หนีไปไหนนะ
 พอหันหลังกลับมา อ่าวยัยรั่วนี่เมาพับหลับไปซะได้ เฮ้อ ไม่รู้ยัยฟ่าจะไปซื้ออะไรตอนนี้ เมื่อไหร่จะมาละ  พร้อมลากฉันมาวางไว้ที่โซฟา แล้วไปเก็บของกินและเครื่องดื่มที่วางเกะกะอยู่ ไปไว้ในครัวแล้วล้าง ไม่นานนักก็เดินออกมา เอาผ้ามาห่มให้ฉัน ก่อนจะเดินไปปิดไฟออกจากห้องรับแขก แล้วเดินออกไปหน้าบ้าน ยัยแอลฟ่าไปไหนซะแล้ว ไม่พาเพื่อนกลับไปด้วย ไปซื้อของซะนานเลย - - สักประมาณ20นาทีก็เข้ามาในบ้านได้ยินเสียง
 ฮัดชิ่ว ๆ ดังอย่างต่อเนื่อง เลยเข้ามาดู เห็นยัยท๊อฟฟี่จาม ไม่หยุด สงสัย หวัดกินแล้วละมั๊ง ตอนดึกๆแอร์ยิ่งเย็นอยู่ เลยเอาหลังมือแตะที่หน้าผาก โห ร้อนมากเลยนี่นา สงสัยนานๆดื่มทีละมั๊ง รู้ว่าคออ่อนยังกินอีก เฮ้อ พร้อมทั้งเอามือไปแตะหัวไหล่แล้วเขย่าๆ
 
*เฮ้ยๆตื่นๆลุกไหวมั้ย .ไม่มีเสียงตอบกลับมาท่าทางน๊อคไปแล้ว
 
 พี่แม๊คเลยพยุงตัวฉันลุกขึ้นมา พร้อมพาไปชั้นสอง ไม่ไช่ห้องพี่เขานะ เป็นอีกห้อง แล้วพาฉันเข้าไปนอนในนั้น เพราะในห้องนอนมันอุ่นกว่า ให้นอนห้องรับแขกคงกลัวว่าจะทำข้าวของพังละมั๊ง พร้อมทั้งวางตัวฉันลงบนที่นอน แล้วค่อยๆห่มผ้าให้
 
 ฉันรีบดึงผ้าห่มมาห่มตัวทันที เพราะอาการหนาวหมุนแล้วบิดตัวเองไปท่านอนตะแคง พร้อมบ่นพึมพัมเบาๆว่า 'ขอบคุณนะ รักพี่แม๊คที่สุดเลย' แล้วงีบหลับไป
 
*เมาได้ลำบากคนอื่นเสียจริงๆ น้ำก็ไม่อาบ ยัยเน่านิ ไปทำงานต่ออีกหน่อยดีกว่าเดี๋ยวค่อยนอน เฮ้อ พร้อมทั้งเดินออกมาจากห้องปิดไฟแล้วปิดประตู เดินกลับไปที่ห้องตัวเอง
 
       เช้าวันต่อมา
 
  เช้าวันรุ่งขึ้น แสงสว่างสีเหลืองอ่อนๆส่องลอดผ่านช่องหน้าต่างกระจก ฉันลืมตาตื่นขึ้น พบว่าตัวเองนอนอยู่ในห้อง เมื่อคืนคงเมามากไป สงสัยยัยแอลฟ่าคงแบกขึ้นมานอน เพราะคงลากกลับไม่ไหวละมั๊ง แล้วยกมือมาจับที่หัว โอ๊ย !! ยังมึนๆอยู่เลย พร้อมทั้งค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้นจากที่นอน แล้วค่อยๆเดินออกจากห้อง เดินลงมาจากชั้นสอง กลิ่นหอมลอยมาเตะจมูกดังเปรี้ยง น่ากินมากฉันเดินไปตามกลิ่นนั้น
*งัย ตื่นแล้วหรอ เมาเละเลยนะเรา กลับไปอาบน้ำไป เดี๋ยวมากินข้าวต้ม ยังปวดๆหัวอยู่ละสิ
 
ฉันเดินกลับมายังบ้านยัยแอลฟ่าเพื่อจะอาบน้ำ เจอยัยแอลฟ่านอนอยู่บนโซพา พอเจอหน้าฉันก็กระโดดมาถามทันที เป็นงัยมั่งแก อยู่กันสองคนเมื่อคืน ทำอะไรกันมั่งละ อะจึ๊กๆ ทั้งคืน ฟินเลยละสิท่า
 
  '?????? อะไรของแกนะ ไม่เห็นรู้เรื่อง
  อ่าวแก ยัยแอลฟ่าตอบกลับมาทันที ก็ฉันกลับมาก่อนงัยปล่อยให้แกอยู่กันสองคน อย่าบอกนะว่าแกเมาไม่รู้เรื่องอะไร
 
 ' !!!!! กำ แล้วฉันอยู่ในห้องนอนชั้นสองได้งัยว่ะ แกไม่ได้อุ้มฉันไปหรอ พร้อมทั้งจับตามตัว
  ''ป่าวนิ ฉันก็กลับมานอนบ้านนะสิ สงสัยพี่แม๊คคงพาขึ้นไปนอนละมั๊ง
 
'แล้วๆ ... เหอๆ แล้วฉันจะทำอย่างงัยละแกทีนี้ พร้อมทั้งเขย่าตัวยัยแอลฟ่า ฉะ ฉะ ฉัน โอ๊ย! อายๆ ๆ ตายๆ ๆ ฉันจะมองหน้าพี่เขาอย่างงัยดีละ ฉันพูดพร้อมทั้งหันซ้ายหันขวา
  ''หยุดๆหัวจะหลุดๆหยุดๆยัยท๊อฟฟี่ นี่งัยมันเป็นโอกาสของแกแล้ว 5555+ นึกสิ คิดสิ วางแผนสิ
 
 ฉันทบทวนสิ่งที่ผ่านมาเมื่อกี้ ก่อนจะ หัวเราะ โฮ๊ะ โฮ๊ะ โฮ๊ะ ยัยแอลฟ่าถามฉัน ''นึกอะไรออกแล้วหรอ'' 'ยังเลยปวดหัวมากๆตอนนี้ไปอาบน้ำก่อนดีกว่า' ทันทีที่ฉันตอบไปยัยแอลฟ่าก็ส่งฝ่าเท้ามากระทบบั้นท้ายฉันเสียงดังผลั๊กแล้วพูดว่า ''แล้วจะหัวเราะทำบ้าอะไรของแกมิทราบค่ะ''  แรงส์นะแกไปอาบน้ำก่อนดีกว่าพี่แม๊คทำข้าวต้มไว้ให้  ''โอโห พัฒนาไวมากๆแก'' แล้วชูนิ้วโป้งให้ฉัน ฉันตอบกลับไปทันที 'ใช่ที่ไหนละ ฉันเมาไม่รู้เรื่องสงสัยต้มข้าวต้มให้กินให้หายปวดหัวมั๊ง' แกนี่จินตนาการบรรเจิดมากๆ
 
 หลังอาบน้ำเสร็จ ฉันกับยัยแอลฟ่าก็มาที่บ้านพี่แม๊คเพื่อกินข้าวต้มกัน
 
*มาสิ ขี้เมาทั้งสอง หาอะไรกินก่อน จะได้หายเมาค้าง รู้ว่าเมาง่ายยังกินไปได้
'โห เล่นแรงนะ ประโยคนี้ เดี๋ยวศพไม่สวยหรอกพี่แม๊ค ฉันหันไปแยกเขี้ยวใส่ในทันที
 
 ยัยแอลฟ่าหันมายิ้มกับฉันก่อนหันหน้าควับทันทีแล้วถามพี่แม๊ค เมื่อคืนพี่ทำอะไรเพื่อนหนูรึเปล่าเนี้ย กล้าพาเข้าห้องนอนเลยหรอ พี่นี่แย่จริงๆ กล้าทำกับเพื่อนแอลฟ่าแบบนี้หรอ
 
*อ่าวเฮ้ย ทำไมเป็นแบบนี้ละ ก็ยัยนี่เมาหลับ ตัวร้อนๆเลยพาไปนอนอีกห้องนะ คิดอะไรกันอยู่นิ ไม่ได้ทำอะไรเลยนะเฮ้ย
 
 อ่อ แล้วไป ยัยแอลฟ่าเดินวนรอบๆตัวพี่แม๊ค ก่อนหยุดถามอีกรอบ พี่แน่ในนะว่าไม่มีอะไร  อย่าให้รู้ทำอะไรเพื่อนหนูนะ
 ฉันรีบหันหลังไปห้ามทันที ไม่เป็นไรหรอก พี่เค้าไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย พี่เค้าไม่ใช่คนอย่างนั้น ถึงฉันจะหลับไม่รู้เรื่องก็ตามเถอะ (โฮ๊ะ โฮ๊ะ โฮ๊ะ หัวเราะในใจ)
(สายตาทั้งสองมองกัน หึ หึ ยิ้มแกมโกงแบบเหนือชั้น ก่อนตีหน้าเศร้าหันกลับไป)
 
 *อุย!! อะไรของพวกแกนิ มองหน้าพี่แปลก มีอะไรถามได้นะ จ้องแบบนี้ หมายความว่างัยเนี้ย
 
 งั้นพี่ต้องรับผิดชอบเพื่อนหนูด้วยนะ ตกลงตามนี้นะ หรือว่าจะให้แอลฟ่าโทรไปบอกแม่พี่ว่า พี่พาเพื่อนหนูเข้าห้องนอนแล้วไม่รับผิดชอบ ว่างัยละ
 
*อ่าวเฮ้ย หงัย เป็นแบบนี้ได้ละนี่ ทำดีได้ชั่วแล้วมั้ยละ ทำงัยดีละทีนี้
 
  ไม่นานนักข้าวของของยัยท๊อฟฟี่ทั้งหมดก็มาอยู่ที่บ้านพี่แม๊ค ของถูกจัดเก็บไว้ตามที่ต่างๆห้องนอนเมื่อคืนถูกทั้งสองคนจัดซะเรียบร้อย พื้นที่ในบ้านมันดูรกขึ้นมาอีกทันตาเห็น ไม่นานนักก็เสร็จสิ้นกระบวนการ ทั้งสองคนหันหน้ามาหากันยกมือตบกับเสียงดังแป๊ะ(แผนยึดครองของผู้ก่อการรักเสร็จสิ้น  mission complete)
 
 แล้วฉันก็หันมายิ้มหวานให้พี่แม๊ค แล้วอมยิ้มพร้อมทั้งยืดสองมือแล้วแบมือทั้งสองตรงไปหาพี่แม๊คที่ยืนมองจากชั้นสองตรงบับได นับจากวันนี้ก็ฝากตัวด้วยนะค่ะ ....พี่แม๊ค แล้วเอามือลงมาปิดปาก(ดีใจจัง ได้อยู่บ้านเดียวกันแล้ว)
 
*เหอๆ อะไรของพวกมันนิ มันเอาจนได้นะ ยัย สองคนนี้ เฮ้อ ชีวิตอยากทำอะไรก็ทำ ขอไปทำงานต่อก่อนแล้วกัน ปวดหัวๆแล้วเดินหายไปในห้อง ปิดประตูเสียงดัง ปั๊ง!!!!!
 
  และแล้วบ้านนี้ก็กลายเป็นอาณาเขตของฉัน เหลือแค่เพียงหัวใจพี่แม๊คเท่านั้นที่ยังไม่ได้มา เอาละ ของจริงกำลังเริ่ม
  เริ่มเข้าสู่แผนการขั้นที่..เอ่อ ที่เท่าไรแล้วหว่า มันเยอะเกิน เอาเป็นว่า แผนการต่อไปแล้วกัน กับแผนที่มีชื่อว่า เอิ่ม เอ่อ ยังนึกไม่ออก เอาไว้ตอนหน้าแล้วกัน