T2.Re-love ขอมีรักแรกอีกครั้ง

  ในบ้านที่มีแต่เรา

 พี่แม๊คๆฉันเรียกชื่อนี้บ่อยขึ้นเรื่อยๆ จริงๆแล้วมันคงใกล้ถึงเวลาแล้วละที่คำๆนี้จะควรถูกเปลี่ยนได้แล้ว ช่วงที่กำลังจะเป็นจุดเปลี่ยนมันยิ่งเปราะบาง ต้องวางแผนให้รอบคอบ หากพลาดไปนิดเดียว ฉันอาจสูญเสียรักแรกของฉันไปอีกรอบก็ได้ แต่การที่ฉันได้พบเจอพี่แม๊คมันเหมือนฝัน และวันนี้มันเป็นความจริง นี่เรื่องจริงสินะ

 'ขอบคุณนะพี่แม๊ค ท๊อฟฟี่รักพี่แม๊คมากนะ เฮ้อ!! วางแผนมาก็เยอะพูดไปก็เยอะ แต่ทำไมคำนี้ ถึงพูดไม่ได้นะ มันติดอยู่ที่ปาก ทันทีที่ได้เจอหน้า พี่จะรู้มั้ยว่า ฉันพูดมันไม่ออก

*อ่าว กินข้าวๆนั่งเหม่ออะไรตอนกินข้าว ย้ายมาอยู่ที่นี่ก็หัดดูแลทำความสะอาดด้วยละ อย่าปล่อยให้มันรก เฮ้อ พวกแกสองคน ทำพี่ปวดหัวจริงๆ

 'พี่แม๊ค ท๊อฟฟี่ถามจริงๆนะ โกรธท๊อฟฟี่กับแอลฟ่ามั้ย ที่ทำอะไรโดยพละการแบบนี้

 หากไม่สบายใจท๊อฟฟี่จะขนของออกไปก็ได้นะ ไม่อยากให้พี่แม๊คไม่สบายใจ พร้อมทั้งเอาซ่อมเขี่ย ลงไปในจานข้าว เขี่ยไปมา แล้วทำหน้าไม่ค่อยสบายใจเท่าไร ถ้าทำอะไรเกินไปท๊อฟฟี่ขอโทษด้วยนะ ที่ทำลงไปก็เพราะว่า...เอ่อ เอ่อ . .ไม่มีอะไร ก่อนถอนหายใจ ..เฮ้อ

*ไม่เป็นอะไรหรอกอย่าคิดมากเลย บางทีมันก็เหงาๆเบื่อๆนะ เงียบๆ มีเรามาอยู่ก็ดูครึกครื้นไปอีกแบบนึงนะ แต่ขอห้ามนะ อย่าเข้ามายุ่งในห้องพี่เด็ดขาด งานพี่เยอะและค่อยข้างซับซ้อน

 'ก็ได้ค่ะ งั้นขออะไรพี่แม๊คอย่างนึงได้มั้ย ถ้าไม่ลำบาก

  อะไรละถ้าพอทำให้ได้ก็จะทำให้นะ พี่แม๊คตอบฉันมา เอ่อ ทะ ทะ ท๊อฟ ฟะ ฟะ ฟี่ เสียงตะกุกตะกัก พี่แม๊คถามขึ้นมาทันที อะไรของแกมีอะไรก็บอกมา อย่าให้โมโหนะ

..เอ่อ พร้อมทั้งลุกขึ้นยืนตัวสั่น สูดหายใจลึกๆสองสามครั้งก่อน จะพูดออกมาเบาๆว่า

  .. ช่วย คบกับท๊อฟฟี่ได้มั้ย ถ้าพี่ไม่มีใคร (อุ๊ย!! แผนการหลักของผู้ก่อการรักเริ่มทำงาน แบบกระทันหัน)

 พี่แม๊คนั่งนิ่ง อ้าปากค้าง ก่อนถามฉันว่า *ดูหนังมากไปหรือเปล่า ก็บอกแล้ววันๆเอาแต่ดูซีรี่ย์ จนเอามาเพ้อ เป็นเอามากนะเรา เอ้า กินข้าวๆ ส่วนฉันนะหรอ นั่งหน้าแดงกล่ำเลยละ ดันมาพูดก่อนกินข้าวเฮ้อ ผิดเวลาไปนิด ทำอะไรไม่ถูกเลย จนสุดท้ายก็กินข้าวเสร็จ เฮ้อ เวลามันนานมากวันนี้ ฉันรีบเก็บจานชามไปล้างในทันที หลังล้างจานเสร็จก็ เดินหน้าด้านมาถามพี่แม๊ค(เป็นงัยเป็นกันวันนี้ ต้องงัดสารพัดมารยามาใช้ไม่ให้หลุด สู้ๆเขานะ ฮึ๊ย!!)

 'พี่แม๊คว่างัยยังไม่ได้ตอบเลยนะ ว่า...เอ่อ คบกับท๊อฟฟี่ได้มั้ย พร้อมทำหน้าจริงจังจ้องพี่แม๊ค (เอาว่ะ วันนี้เตรียมมาเยอะจัดการบ้านมาแน่น)

*โห

  นี่แกยัยท๊อฟฟี่ เมื่อวานมายึดบ้านพี่แล้ววันนี้ยังจะมาขอพี่เป็นแฟนอีก ร้ายนะเรา พร้อมทั้งเดินมาจ้องหน้าฉันที่กำลังแดงแจ๋อยู่ ฉันหันหน้าหนีก็มันอายอยู่นะ ก่อนพี่แม๊คจะยกฝ่ามือมาที่หัวฉันก่อนจะตีลงมาดังตุ๊บทีนึง แล้วลูบเบาๆสองสามครั้ง ยังให้เป็นไม่ได้หรอกนะ พี่ขอโทษนะ พี่ไม่เหมาะกับการคบใครหรอก

 'ยังลืม ออยไม่ได้หรอ หรือว่าท๊อฟฟี่ดีไม่พอ แล้วก้มหน้านั่งลงไปในทันที พร้อมทั้งค่อยๆเดินไปช้าๆหันหลังคอตกออกไป ก่อนหยุดนิ่งพักนึง(พูดสิ บอกสิ ง้อสิ เจ้าบื้อเอ๊ย อ่อยขนาดนี้แล้วนะ เจ้าโง่ ไอ้บ้า เร็วสิ เดี๋ยวโดนๆ เหอๆ)

*เอ่อ พี่ขอโทษนะ ที่ทำให้ไม่สบายใจ เอาแบบนี้มั้ย ให้เวลาพี่หน่อยละกัน พี่ยังไม่อยากมีใครตอนนี้ พี่อยากให้เวลากับตัวเองอีกหน่อย ถ้าคิดแบบนั้นจริง รอได้มั้ยละ

 ฉันหันมามองหน้า อมยิ้มเล็กๆให้พี่แม๊คอย่างน้อยยังมีความหวังเพราะพี่เขาก็ไม่ได้ ปฏิเสธฉัน ก่อนที่ฉันจะพูดเสียงดังออกมาว่า ' สักวันจะทำให้พี่แม๊คมาบอกรักท๊อฟฟี่ให้ได้เลย แล้ววันนั้นพี่จะต้องมาพูดประโยคนี้แทน จำไว้เลยนะ เชอะ ' แล้วตรงปรี่มายืนตรงหน้าพี่แม๊คพร้อมทั้งเงื้อมือทำท่าจะตบ พี่แม๊คตกใจยกมือสองมือขึ้นมาบังหน้าเอาไว้ จังหวะนั้นฉันก็พุ่งตัวเข้าไปกอดพี่แม๊ค ก่อนจะพูดทิ้งท้ายออกไป 'อย่าลืมละ จะรอนะ สักวันท๊อฟฟี่จะรอต่อไป '

 พี่แม๊คยืนนิ่งไม่ขยับกับคำพูดที่ได้ยิน  แต่พูดมาเบาๆกับฉันว่า*หายใจไม่ออกนะ ปล่อยได้หรือยัง

  ' ยัง แปบนึงนะ ช่วยอยู่เฉยๆ ยืนนิ่งๆ ขออีกแปบนึงได้มั้ย หอมมากๆ งุ๊งงิ๊ง มุ๊งมิ๊ง เอาหน้าถูไถไปมา' (ถ้ามองหน้าพี่แม๊คตอนนี้จะเป็นงัยนะ แต่หอมจัง ในอ้อมแขนพี่แม๊คอุ่นดีจัง) ไม่นานนักเหมือนจะนึกออก ผลักตัวออกมา แล้ววิ่งขึ้นชั้นสองปิดประตูดังปั๊ง

   พี่แม๊คเดินไปนั่งที่โชฟาเพราะยังอึ๊ง กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น วันนี้เกิดอะไรขึ้นเนี้ย จะทำอย่างงัยดีละทีนี้ ยัยนี่ โถยัยนี่ พร้อมทั้งนำมือไปจับเสื้อของตัวเอง แล้วนึกถึงเรื่องก่อนหน้านี้ นี่เรื่องจริงหรอ ไม่จริงมั๊ง นี่ไม่ไช่เรื่องจริง คงฝันไปมั๊ง ยัยรั่วนี่

 ปัง หลังปิดประตูไปฉันกระโดดลงที่นอนหยิบหมอนข้างมากอดเอาไว้ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ อย่างน้อยๆก็ได้บอกความรู้สึกที่มีออกไป มันอึดอันมานานหลายปี ถึงจะยังไม่ได้เป็นอย่างหวังแต่อย่างน้อยก็ยังมีแสงสว่างให้เห็น ว่ามันยังมีทางอยู่ พร้อมทั้งรีบโทรไปหายัยแอลฟ่าทันทีแล้วเล่าเรื่องราว วีรกรรม สุดอลังการในวันนี้ให้ฟัง

''เฮ้ยแก จริงสิ แรงมาก กล้ามากเลยนะ พี่แม๊คก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร แกมีหวังแล้วละ สู้ๆต่อไปนะเว๊ย เพื่อนรัก ...อิอิ ว่าที่พี่สะใภ้

'แต่พี่แม๊คใจแข็งว่ะ อ่อยไปตั้งเยอะ ถ้าไม่รู้จักมาก่อนคงคิดว่าเป็นพวกตายด้านไปนานแล้วละ 555+

''เอ่อ ทำเป็นหัวเราะไป เดี๋ยวไปเจอหน้าพี่แม๊คแกจะทำหน้าอย่างงัยละทีนี้

'เอ่อ จริงด้วย หน้าข้าแดงแจ๋เลย คงทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแหละ เอาไว้โอกาสเหมาะๆอีกที โฮ๊ะ โฮ๊ะ โฮ๊ะ

''แกนี่ลงทุนมากเลยนะ รู้แล้วละว่ารักพี่แม๊คมากแค่ไหน ข้าคารวะแกเลยว่ะ

 ช่วงเย็นๆพี่แม๊คขึ้นมาเคาะประตู เรียกไปกินข้าว ฉันเปิดประตูออกมาด้วยสีหน้าปกติ มองหน้าพี่แม๊คแบบอายๆ กำลังหิวพอดี พร้อมทั้งเดินลงบันไดอย่างมีความสุข พี่แม๊คถามฉันขึ้นมาว่า ไม่เป็นอะไรไช่มั้ย ไม่สบายหรือเปล่า ฉันหันกลับมามองพี่แม๊คทันที แล้วชี้หน้าไปหาพี่แม๊ค อย่ามาบ่นให้มาก เดี๋ยวก็กอด เอ๊ยเดี๋ยวก็กัดซะหรอก ไปกินข้าวกัน แล้วเดินอมยิ้มไปชั้นล่างอย่างมีความสุข

* เกาหัวแกรกๆ ๆ อารมณ์ไหนเนี้ยวันนี้ ผีเข้าผีออก แล้วอมยิ้มเดินตามลงมา