T2.Re-love ขอมีรักแรกอีกครั้ง

 
 ที่โรงพยาบาล
 
                                                                             แม๊ค
  เมื่อถึงหน้าโรงพยาบาลผมรีบโทรหายัยท๊อฟฟี่ทันที ผมกระวนหระวายใจมากๆ ทำไมนะ
หน้าประตูทางเข้ามีผู้ชายคนหนึ่งรีบวิ่งมาหาผม พี่ใช่มั้ยที่รู้จักกับคนขับจักรยาน ชายคนนั้นพูด แต่เอ๊ะคุณรู้ได้งัยหรอว่าเป็นผม เพราะสงสัยเลยถามไป อ่อคับ พี่ผมพอรู้เพราะว่ารูปของคุณอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์นิคับ พร้อมทั้งยื่นโทรศัพท์มาให้ ผมหยิบมาดู อ่าว มันเป็นรูปผมกำลัง นอนอยู่ ผมนึกในใจ แกนี่ มาแอบถ่ายกันได้นะ แต่ไม่สิ ไม่ไช่เวลานี้ ผมรีบถามชายคนนั้นทันที ว่าท๊อฟฟี่อยู่ที่ไหน ชายคนนั้นชี้ไปด้านบน เอ่อ หมายถึงชั้นสี่นะคับ ผมรีบไปหาเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลถามว่ายัยท๊อฟฟี่อยู่ห้องไหน สุดท้ายก็ได้คำตอบออกมาว่า เธออยู่ชั้นสี่ ห้อง 403 ผมรีบเดินไปรอที่ลิฟท์เพื่อขึ้นไปหายัยท๊อฟฟี่
 
 ทำไมเป็นห่วงขนาดนี้นะ จะเป็นอะไรมั้ยนะ ผมบ่นกับตัวเองในใจ พอลิฟท์เปิดผมรีบเดินเข้าไปแล้วกดขึ้นชั้นสี่ทันที ไม่นานนักประตูลิฟท์ก็เปิดที่ชั้นสี่ ผมรีบเดินตรงไปที่ห้อง 403 ทันที พอถึงหน้าห้อง ก็เจอยัยแอลฟ่า กับผู้หญิงวัยกลางคนอีกคนนึง ผมรีบเดินไปหายัยแอลฟ่าทันที 
 
*ยัยแอลฟ่า ยัยท๊อฟฟี่เป็นอย่างงัยมั่งตอนนี้ เป็นอะไรมากมั้ย
''เอ่อ ตอนนี้กำลังนอนพักอยู่นะค่ะ พี่แม๊ค แล้วพูดต่อมาว่า พี่แม๊คๆ คนๆนี้ แม่ของยัยท๊อฟฟี่นะ พร้อมทั้งบอกกับแม่ของท๊อฟฟี่ว่า ..แม่ค่ะ คนนี้แหละค่ะแฟนยัยท๊อฟฟี่
* สวัสดีคับ เอ่อ ผมแม๊คคับ
- สวัสดีจ๊ะ น้าเป็นแม่ท๊อฟฟี่นะ พร้อมทั้งหันมามองที่ยัยแอลฟ่า ก่อนจะอ้าปากถามเรื่องอื่น.... ..
 
 ผมรีบเปลี่ยนเรื่องทันที ถามถึงอาการของยัยท๊อฟฟี่ ซึ่งแม่ของท๊อฟฟี่บอกว่า อาการของลูกเธอ ค่อนข้างน่าเป็นห่วง มีอาการค่อนข้างแย่ตั้งแต่มาโรงพยาบาล ตอนนี้คงต้องรอดูอาการสักพักนะ ซึ่งตอนนี้เพิ่งให้ยาแล้วนอนหลับไปเมื่อกี้เอง
 
 *ผมขอเข้าไปเยิ่ยมได้มั้ย ขอเข้าไปดูอาการให้แน่ใจนะคับ
''พี่แม๊คเป็นห่วงขนาดนี้เลยหรอ ยัยท๊อฟฟี่รู้คงจะดีใจแย่ รีบเข้าไปสิ
 
 ผมรีบเปิดห้องเพื่อเข้าไปในทันที สิ่งที่พบคือ ยัยท๊อฟฟี่นอนหลับอยู่บนเตียงหน้าตาซีดเซียวมากๆ สายระโยงระยางเต็มตัว พร้อมหน้ากากออกซิเจน ปิดไว้ที่จมูก ผมเดินไปใกล้ๆแล้วเรียกเบาๆ ยัยรั่วๆพี่มาแล้วนะ เป็นอะไรมากมั้ย เจ็บมากมั้ย พี่เป็นห่วงมากนะ
 
 พี่ขอโทษนะ พี่ผิดเองที่ใช้เราไปซื้อของ ถ้าพี่ไม่ใช้เราไปก็คงไม่เกิดเรื่องหรอก แล้วยื่นมือไปกุมมือยัยท๊อฟฟี่เอาไว้ ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวก็หายแล้ว พยายามเข้านะ
 พร้อมทั้งเอามือลูบเบาๆที่หัวของยัยท๊อฟฟี่ฟื้นมาเมื่อไหร่พี่มีเรื่องจะบอกแล้วกัน แต่ห้ามเป็นอะไรนะ ขอร้องละ อย่าเป็นอะไรนะ ผมนั่งอยู่แบบนั้นสักพัก ได้ยินเสียงดังเบาๆดังมาว่า
 
 'น้ำ หนูหิวน้ำ
 ผมรีบลุกขึ้นมาไปหยิบน้ำและประคองตัวยัยท๊อฟฟี่ทันที เอ้านี่น้ำ ค่อยๆกินนะเดี๋ยวติดคอนะ
ยัยท๊อฟฟี่ค่อยลืมตาขึ้นมา เห็นหน้าพี่แม๊ค ก็พยายามยิ้มให้ แต่ดูเหมือนไม่มีแรงสงสัยคงเพราะเสียเลือดไปมาก ผมคิดในใจ
 
 *อาการเป็นอย่างงัยมั่งละ เจ็บตรงไหนบ้าง พี่เป็นห่วงนะรู้มั้ย
'ขอบคุณนะค่ะ ดีใจจังได้ยินแบบนี้คงตายตาหลับแล้วละ พร้อมทั้งน้ำตาค่อยๆไหลออกมา
 *แก อย่ามาพูดเป็นเล่นนะ คนยิ่งเป็นห่วง พร้อมทั้งถามต่อทันที แล้วหมอว่าอย่างงัยบ้างละ บอกพี่มาได้มั้ยไม่ต้องโกหก
'ได้ค่ะ...
 
 
 
 
'หมอบอกว่า ให้ทานผักเยอะๆและให้ออกกำลังมากๆนะค่ะ
 *เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย !!!!!!เดี๋ยวก่อน หมายความว่างัยเนี้ย ผมงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พร้อมทั้งถามต่อ ตกลงแกเป็นอะไรกันแน่ ??????
 
 ยัยท๊อฟฟี่ตอบผมกลับมาว่า เธอเป็นโรคโลหิตจางและช่วงเวลาตอนนั้นท๊อฟฟี่ปั่นจักรยานไปซื้อของให้พี่ เกิดอาการเวียนหัว หน้ามืด จักรยานเลยล้มลงไปยังขอบฟุตบาท เป็นแผลที่ขานะค่ะ แล้วท๊อฟฟี่ก็หมดสติไป แล้วก็มาอยู่ที่โรงพยาบาลนะค่ะ ผมเลยถามต่อ แล้วไอ้สายระโยงระยางนี่ละ หมายความว่าอย่างงัย
 
 'คุณหมอคงให้เลือด กับน้ำเกลือนะค่ะ คงเป็นเพราะอาการเสียเลือดกับอาการวิงเวียนหน้ามืดมั๊งค่ะ แล้วพี่คิดว่าท๊อฟฟี่เป็นอะไรหรอค่ะ ?????
* เวรกำ ไอ้คนโทรศัพท์มันไปไหนว่ะ เจอหน้าขอถีบสักทีได้มั้ยนิ คนยิ่งเป็นห่วง ผมบ่นออกมาเบาๆ
 'พี่แม๊คว่าอะไรหรอค่ะ แต่เอ๊ะ ตอนที่ท๊อฟฟี่กำลังนอนอยู่เหมือนได้ยินพี่แม๊คบอกว่า ถ้าพื้นขึ้นมามีเรื่องจะบอกไม่ไช่หรอ
* ผมพูดเสียงดังขั้นมา *ไม่มีอะไรทั้งนั้น ไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น นอนไปเลยไป พร้อมทำหน้าตาโมโหใส่ยัยท๊อฟฟี่
  แล้วลุกขึ้นยืนพร้อมทั้งหันหลัง จังหวะนั้นมือของยัยท๊อฟฟี่มาคว้าแขนผมเอาไว้ พร้อมทั้งพูดบางอย่างออกมาที่ทำให้ผมยืนนั่งไปสักพัก
 
  'ต้องรอให้เป็นอะไรไปจริงๆหรอพี่ถึงจะยอมบอก ต้องรอให้เกิดเรื่องแบบนั้นจริงๆใช่มั้ยพี่ถึงจะยอมบอก ท๊อฟฟี่ต้องเจอเหตูการณ์แบบนั้นก่อนใช่มั้ยถึงจะยอมบอก ต้องรออีกนานแค่ไหนกันต้องรอให้ตายไปตรงหน้าก่อนใช่มั้ยถึงจะพูด  พูดสิ พูด บอกมา บอกมาสิ ขอร้องละ พูดออกมานะ พูดมาเลยตอนนี้ ขอร้องละ ฮือ ฮือ' 
 
  พร้อมทั้งก้มหน้าสะอื้นออกมา แล้วบอกกับพี่แม๊คว่า 'ท๊อฟฟี่รักพี่แม๊คมานานแล้ว อยากอยู่ใกล้ๆ ใกล้ ใกล้ ใกล้ให้มากกว่านี้'
 
 *เฮ้อ จนได้นะ พลาดครั้งใหญ่เลยวันนี้  แล้วหันหลังกลับยกมือข้างที่ยัยท๊อฟฟี่จับไว้ขึ้นมาแล้วค่อยๆเลื่อนไปลูบหัวเบาๆสองสามครั้ง แล้วพูดว่า *รักสิ รักมานานแล้วละ พร้อมทั้งนำนิ้วไปเช็ดน้ำตาของยัยท๊อฟฟี่ออกไป เอ้า ยิ้มสิ ยิ้มได้แล้ว
'ฮือ ฮือ ฮือ เสียงร้องไห้ดังออกมาเสียงดังแทนที่ หนูดีใจมากเลยค่ะ วันนี้หนูมีความสุขที่สุดเลย หนูชนะแล้วใช่มั้ย หนูทำได้แล้วใช่มั้ย นี่เรื่องจริงใช่มั้ย
 
 ผมพูดออกไปเบาๆข้างหูยัยท๊อฟฟี่ *ใช่ชนะแล้ว ทำได้แล้ว และมันเป็นเรื่องจริง ท๊อฟฟี่เธอทำมันได้แล้วละ ฟังนะ ฟังดีๆ  พี่รักท๊อฟฟี่นะ หลังจากพูดจบ ยัยท๊อฟฟี่ก็กระโจนมาหาผมและกอดเอาไว้ พร้อมทั้งพูดกลับมา รักพี่แม๊คที่สุดในโลกเลยค่ะ แต่วันนี้ตัวก็หอมมากๆเลยนะ งุ๊งงิ๊ง มุ๊งมิ๊ง พร้อมทั้งเอาหน้าถูไถไปมา
 
 ทันไดนั้นพี่แม๊คก็ยกผ่ามือขึ้นมาสับลงกลางศรีษะทันที เสียงดังตุ๊บ! คอแทบย่นเลย - -* แล้วพูดออกมาว่า อย่าให้มันมากนักนะ พร้อมทั้งหัวเราะ แล้วขาแกไม่เจ็บแล้วหรอ
 'เจ็บสิ ฉันตอบกลับไป แต่ไม่เป็นไร
 
 สักพัก ยัยแอลฟ่ากับแม่ก็เปิดประตูเข้ามา พร้อมทั้งเดินมาหาที่เตียง ก่อนฉันจะพูดกับแม่ว่า
 
 
 'แม่ค่ะ  ขอแนะนำนะค่ะ คนนี้พี่แม๊คแฟนหนูค่ะแม่
*สวัสดีอีกรอบครับ ผม แฟนยัยรั่ว เอ๊ย ยัยท๊อฟฟี่คับ
-จ๊ะ พร้อมทั้งหันไปยังลูกสาวของเธอ แล้วพูดออกมาว่า ลูกทำได้แล้วสินะ แม่ดีใจด้วยนะ
สมหวังแล้วละสิ พร้อมทั้งยกมือขึ้นมาลูบหัวลูกของเธอ ทันที
 'ค่ะแม่ หนูทำได้แล้ว
''แก สำเร็จจนได้นะ หายไวๆนะแก ยัยท๊อฟฟี่ ไม่สิ ยัยพี่สะใภ้ ...ยัยแอลฟ่าพูดออกมา
 'วันนี้ถึงฉันใกล้ตายก็หายดีได้เลยละ มีความสุขมากๆ พร้อมทั้งโอบกอดพี่แม๊คแล้วเอาหน้าถูหน้าไปมา อิอิ (วันนี้ไม่ได้มีแผนอะไรเลย เขาเข้ามาแล้วตายอยู่ในห้วงแห่งรักของฉันเอง ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง)
 
 *เผลอหน่อยไม่ได้เลยนะแก พร้อมทั้งหัวเราะ
   ทุกๆคนต่างหัวเราะออกมา สรุปแล้ววันนี้พี่แม๊คได้เดินมาเหยียบกับระเบิดของความรู้สึกของตัวเองที่สะสมขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว โดยมีฉันคนนี้อยู่ในระเบิดลูกนั้น ทำให้พี่แม๊คได้รู้ว่าฉันมีค่าแค่ไหน ความสุขคืออะไร พี่แม๊คทำพลาดหรือ นี่คือสิ่งที่พี่แม๊คตั้งใจกันนะ
 
 'เอ่อ พี่แม๊ค นับจากนี้ขอฝากตัว หัวใจ แล้วก็ชีวิตหนูด้วยนะ
* ได้สิ พร้อมทั้งค่อยๆก้มหน้าลงมาหอมที่กลางศรีษะหนึ่งที แล้วพูดว่า ฝากตัวด้วยเช่นกันนะ
  ตะ ตะ แต่ พี่แม๊ค ๆ ๆ ฉันถามพี่แม๊ค อะไรอีกละ พี่แม๊คหันมามองพร้อมทั้งถามแบบสงสัย ฉันพูดออกไปเบาๆ เอ่อ เปลี่ยนจากจูบที่ศรีษะเป็นที่อื่นได้มั้ย พร้อมทั้งทำหน้าเขินอายแบบสุดๆ สุดท้ายก็โดนผ่ามือผ่ากะบาลไปอีกที อย่าให้มันมากนะแก  .... อะ ค่า   ค่า ค่าาาาาา ที่รัก
                      
 
 
 
 
                                                            ....จบบริบูรณ์.....
  'สุดท้ายแล้ว ทุกๆอย่างก็จบลงไปด้วยดี ฉันมีความสุขที่สุดเลย รักพี่แม๊ค รัก รักที่สุดในโลกเลย และรักตลอดไปค่ะ   
................................................................................................................
 
พิเศษ.Spacial Secrect
  แอ๊ด..เสียงเปิดประตูดังขึ้นทุกคนหันไปมอง เห็นชายคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามา พี่แม๊คเห็นแล้วจึงทักขึ้นมาว่า
 *คุณนี่เองขอบคุณมากๆนะที่โทรมาบอกว่ายัยท๊อฟฟี่เข้าโรงพยาบาล
ชาย คนนั้นตอบกลับผมมาว่า .. อ่อ ไม่เป็นไรคับ ผมชื่อ เอฟ เป็นพี่ชายแท้ๆของน้องท๊อฟฟี่นะคับ และคนนั้น น้องแอลฟ่า คนนั้นแฟนผมเองคับ พร้อมทั้งเดินไปหายัยแอลฟ่า
 
 *อ่าว หมายความว่าอย่างงัยหรอ .ยัยแอลฟ่าเอามือปิดปากหัวเราะเบาๆ ผมเลยสงสัยหนักเข้าไปอีก เลยถามยัยแอลฟ่าไปว่า ..มีอะไรจะอธิบายมั้ยนิ
 'นี่แก เป็นแฟนกับพี่ฉันไม่ยอมบอกเลยนะ - -*
 
 ยัยแอลฟ่าตอบอะไรบางอย่างออกมาที่ เกินจะหาคำไดๆเปรียบได้
  พี่แม๊คอย่าโกรธนะ คือแบบว่า ... เอ่อ เอ่อ
*มีอะไรก็พูดมาเลยนะ วันนี้ยกโทษให้หนึ่งวัน เพราะอยากรู้นะเนี้ย
''ไม่โกรธแน่นะ คือแบบนี้
 ตอนเกิดเหตุหลังจากที่มีคนนำยัยท๊อฟฟี่มาส่งที่โรงพยาบาล หนูเลยวางแผนกับพี่เอฟพี่ของยัยท๊อฟฟี่เอาไว้ให้พี่รีบมาหาทันที โดยที่พี่เอฟไม่ได้บอกอะไรพี่ทั้งหมด ทั้งหมดพี่เป็นคนคิดเองเออเองทั้งนั้น ..แต่สุดท้ายแผนนี้ก็สำเร็จ (พร้อมทั้งยกนิ้วไปให้พี่เอฟที่นั่งอยู่ข้างๆ)
'โห แกไม่บอกฉันมั่งเลยนะ เพื่อนใจร้าย .. เอ่อ พี่สะใภ้เพื่อนสนิท อิอิ
 
*ตกลงพวกแกทั้งหมดรวมหัวกันหรอ ทำกันได้นะ 55555+ เล่นซะพี่เปื่อยยุ่ยเลยนะนี่ แต่ไม่เป็นไร วันนี้เป็นวันดี เป็นครั้งแรกที่อยู่พร้อมหน้ากัน
 
''ใช่ค่ะ ยัยแอลฟ่ารีบพูด
 ขอบคุณทุกการอ่าน ขอบคุณทุกกำลังใจ ขอบคุณมากๆคับ ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้
                                                                      ๑กัสจัง๑
                                                                     7/12/15