คุณพี่ชาย

   ในห้องเรียนที่แสนวุ่นวาย เสียงนักเรียนหญิงที่คุยกันจอแจอย่างเมามันและเศษกระดาษที่ลอยไปมาจากการปาของนักเรียนชายในห้อง
" ไอ่แทน เย็นนี้ไปเล่นบอลด้วยกันมั้ย "
   " ไม่ไปว่ะ ช่วงนี้เซ็งๆไม่อยากทำไร พวกแกไปกันเหอะ "
   " โห่วว นานๆทีนะเนี่ย ไปเหอะ "
   " ฉันกลับบ้านก่อนนะ " ผมไม่สนใจเสียงของเพื่อนๆที่กำลังกล่อมให้ผมไปเล่นบอลกับพวกมัน แล้วถือกระเป๋าออกจากห้องเรียนมาเพื่อเตรียมตัวกลับบ้าน 
    ทันใดนั้นสายตาก็หันไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเดินมากับกลุ่มเพื่อน เธอพูดคุยและหัวเราะอย่างสนุกสนานราวกับไม่มีความทุกข์ใดๆ  และทันใดนั้นเหมือนผมหลุดเข้าไปอยู่ในช่วงเวลาหนึ่ง
     " พี่แทน หนูมีเรื่องจะบอก " เสียงเล็กแหลมของเด็กหญิงตัวเล็กทำให้ผมที่กำลังสนใจมือถิอเงยหน้าขึ้นมามองตาเธอ
    " มีอะไรหรอค่ะ น้องเอม " ผมพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนพร้อมกับคลี่ยิ้มเล็กน้อย
    " เออ คือ ว่าา " หญิงสาวหลบตาแล้วก้มหน้ามองพื้นเหมือนกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง
    " มีอะไรจะพูดกับพี่ก็พูดมาเลย พี่ไม่โกรธน้องเอมหรอกก " 
    " เออ คือ "
    " ว่าไงค่ะ "
    " เรากลับไปเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมได้มั้ยค่ะ พี่แทน " สีหน้าของผมเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดหลังจากหญิงสาวพูดจบ
    " ทำไมล่ะ " ผมถามด้วยความสงสัย
    " พ่อกับแม่ของเอมอยากให้ตั้งใจเรียนไปก่อน เอมก็ยังเด็กมากด้วย เอมขอโทษพี่แทนนะคะ "
    " ไม่เป็นไร พี่เข้าใจน้องเอมนะ " ถึงผมจะบอกไปอย่างนั้นแต่ในใจกับกำลังสับสนตกใจกับประโยคที่ได้ยินเมื่อครู่ และคิดว่ามันเป็นเพียงความฝัน 
    " เอมขอโทษจริงๆนะค่ะ " หญิงสาวทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
    " ไม่เป็นไร พี่เข้าใจจริง " ผมได้แต่ยิ้มให้เธอสบายใจ
    " งั้น เอมไปเรียนก่อนนะค่ะ " หญิงสาวหันหลังแล้วเดินจากไป เหลือเพียงผมที่ยังนั่งอยู่ ไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น
     " เฮ้ !!! ไอ่แทนไหนบอกกลับบ้านมายืนทำไรตรงนี้เนี่ย " ผมสะดุ้งหลุดจากความคิดเมื่อเพื่อนที่เดินตามมาเอาเท้าสะกิดที่ก้นอย่างแรงหนึ่งที 
     " เจ็บนะเว้ย ก็กำลังจะกลับอยู่นี่ไง " ผมสะบัดตัวออกจากการจับกุมของเพื่อนแล้วรีบเดินตรงไปที่รถทันที 
      ถึงไอ่พวกนี้จะเล่นแรงไปบ้างแต่ผมก็สบายใจเวลาอยู่กับพวกมัน อย่างน้อยพวกมันนี่แหละที่จะอยู่กับผมไม่ทิ้งกันไปไหน