สัญญาดอกไม้

“เห้อ ถึงซะที”
พอเข้าบ้านไม่ถึงสามวินาที แม่ฉันก็บ่นยับ ทนฟังแกแล้วฉันก็เข้าไปในห้องนอน อาบน้ำ ทำการบ้าน แล้วก็นั่งพูดคุยกับเพื่อนของฉัน ฉันอยู่คนเดียวแต่ฉันมีเพื่อนอีกหลายชีวิตที่อยู่ในกระถางต้นไม้ในห้องนอนจะมีระเบียงเล็กๆที่ฉันจะไปยืนทุกวันหลังทำการบ้านเสร็จ เวลามีปัญหาหรือเจอเรื่องอะไรที่ไม่ดีฉันก็จะมาเล่าให้ฟัง มันเป็นเพื่อนทีรับฟังฉันทุกอย่าง
“วันนี้ฉันเจอเรื่องวุ่นวายอีกตามเคยเลย  แต่ในเรื่องร้ายๆฉันก็เจอเรื่องดีๆนะ พวกแกเอาใจช่วยฉันด้วยนะ”
ฉันบอกดอกไม้ของฉันที่ฉันปลูกมันเองกับมือด้วยความสบายใจ ถึงมันจะไม่ได้เป็นเพื่อนที่พูดภาษามนุษย์ได้แต่ฉันสัมผัสได้ด้วยใจ ฉันมีสายลมเป็นเพื่อนเวลาฉันเหงา แล้วก็มีแสงอาทิตย์คอยเป็นกำลังใจในทุกๆเช้า ทุกๆอย่างมันคือ มิตรภาพ และความทรงจำที่ดี
 ‘ถ้าเราได้อยู่กับธรรมชาติที่เย็นสบาย งดงาม สงบเยือกเย็น เราจะรู้สึกถึงความยั่งยืน นิ่ง ไม่เสื่อมลง และไม่แปรเปลี่ยนง่าย ’
 ‘ขอให้เจอแต่สิ่งที่ดี ฝันดีนะคะพี่โชน’ ฉันอธิษฐานแบบนี้ในทุกๆคืน
 
“จริงเหรอส้มเช้ง เธอโชคดีจังเลย”
ฉันเล่าเรื่องพี่โชนให้ชะม้อยฟังในโรงอาหารในวันรุ่งขึ้น แล้วนางก็ยิ้มเห็นฟันทั้งปาก
“เหงือกแห้งหมดแล้วมั้ง หุบยิ้มได้แล้วน่า ฮ่าๆๆๆ”
“เอ่อส้มเช้ง เอ่อ เดี๋ยวเรามานะเราไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”
ฉันพยักหน้ารับขณะที่กำลังกินก๋วยเตี๋ยวไปด้วยแปลกจังทำไมมันฟังดูกระตือรือร้นแปลกๆ แล้วฉันก็กินก๋วยเตี๋ยวต่อ รู้สึกเหมือนมีเงาตามหลัง…
!!!!
“แค๊กๆๆ พี่โชน”
“ตกใจพี่ขนาดนั้นเลยเหรอครับ แกล้งนิดหน่อยเอง ดื่มน้ำก่อนครับ ฮ่าๆๆๆ”
พระเจ้าช่วย คนหล่อมาแกล้ง ฉันเกือบจะตายเพราะเส้นก๋วยเตี๋ยวล่ะเนี่ย ฉันว่าแล้วว่าทำไมยายชะม้อยถึงมีท่าทางแปลกๆ
“เวลากินเราไม่ควรตกใจนะส้ม เดี๋ยวอาหารจะไปอุดตันหลอดลม ทำให้หายใจไม่ออกได้เลยนะ”
“แค่กๆ ค่ะ ขอบคุณมากค่ะพี่”
หล่อไม่พอใช่ไหมค่ะ ฉลาดอีกอกอิส้มจะแตกแล้วค่ะ
“ว่าแต่พี่โชนมีอะไรหรือเปล่าค่ะ”
“อ่อก็พี่ยังพูดเรื่องโครงงานของพี่ยังไม่จบเลย ส้มก็รีบวิ่งกลับบ้านไปซะก่อน”
“แหะๆ ขอโทษด้วยนะคะพี่ ไว้พี่โชน ค่อ...”
“วันนี้ตอนเย็นพี่เดินกลับเป็นเพื่อนนะครับ ไว้เจอกัน”
แล้วพี่โชนก็วิ่งออกไป ใครเห็นเหมือนฉันบ้าง ชะม้อยเธอพลาดฉากเด็ดแล้วล่ะ พี่โชนหน้าแดงค่า กรี๊ดดด
“รอพี่นานมั๊ยส้ม”
“อ่อไม่เลยค่า แปบเดียวเองคะพี่”
ฉันเป็นนางเอกไงเรื่องนี้คือเอาความจริงนะฉันยืนรอมา 20 นาทีแล้วล่ะ
“โทษทีนะคือพอดีโครงงานพี่มันมีปัญหานิดหน่อย”
“อ่อค่ะ ปัญหาใหญ่เลยหรอค่ะ”
“ก็ไม่หรอกครับพอดีพี่กับเพื่อนมีความเห็นไม่ตรงกันตอนทำการทดลองน้ำมันไบโอดีเซล มันก็เถียงกันไปมาว่าจะเอาซากนี่นั้นนู้น สรุปก็ไม่ได้ทำซักที”
 “ใจเย็นๆนะค่ะพี่โชน ค่อยๆพูดกัน หรือถ้ามีอะไรให้ส้มช่วยก็บอกได้เลยนะค่ะ” ฉันเพิ่งเห็นพี่โชนในโหมดมนุษย์ลุงขี้บ่นก็ตอนนี้แหละ
“เอ่อ งั้นพี่ขอส้มไปทำน้ำมันไบโอดีเซลได้ป่าว ฮ่าๆๆๆ”
“พี่โชนบ้า ส้มไม่ใช่ซากพืช ซากสัตว์นะพี่”
ฉันเดินคุยกับพี่โชนอย่างสนุกสนาน ไม่คิดว่าเราจะสนิทกันได้เร็วขนาดนี้ฉันหยุดเดินเมื่อเราเดินกันมาถึงสวนสาธารณะใกล้บ้านฉัน พี่โชนท่าทาง
“มีอะไรรึเปล่า”
แกคงไม่คิดว่าฉันจะลักพาตัวแกหรอกนะ...