My Love ชีวิตรักประจำวันของฉัน

    ในเช้าที่สดใสเวลา 07:00 น. ณ โรงเรียนบัวจักรกิจ
     "หวัดดีหม่อน หายดีแล้วหรอ"
     "หวัดดี หายดีแล้วละแต่ยังมึนๆนิดหน่อยนะ"
     "นี้หม่อน พรุ่งนี้เอาไงอะ"
     "พรุ่งนี้หรอ อืมพรุ่งนี้มันทำไมหรอ"
     "ก็พรุ่งนี้มันวันที่ 14 กุมภาแล้วนะ"
     "แล้วมันยังไงหรอ"
     "หม่อน แกไม่ได้ดูปฏิธินหรอยะ"
     "ก็ดูนะ แล้วมันทำไมอะ"
     "ก็พรุ่งนี้มันวันวาเลนไทน์นะ แกไม่คิดจะทำอะไรเลยหรอ"
     "ก็คิดเอาไว้แล้วละ ว่าจะทำคุกกี้มาให้นะ มีของแพรด้วยนะ"
     "แล้วนี้หม่อนจะรอไปถึงไหนเนี้ย"
     "รอ รออะไรหรอ"
     "ก็รอบอกความรู้สึกในใจแกไง ในใจแกนะคิดยังไงกันแน่นะ"
     "คิดอะไรกันงันหรอสาวๆ"
     "ก็คิดว่าหม่อนรู้สึกยังไงกับไม้นะสิ ถามมาได้"
     "แพรพูดอะไรเนี้ย เออไม้ที่จริงแล้วแพรก็แค่"
     "แพรก็แค่พูดความจริงนะ ใช่มะ"
     "ก็ใช่นะสิ เอ๊ยไอร๊เมฆมาถามอะไรแปลกๆเนี้ย เออไม้ที่จริงแล้วหม่อนก็แค่"
     "พอแล้วละแพร ไม้ที่จริงแล้วฉันนะ ฉันนะ"
     เมื่อหม่อนพูดอยู่ๆเสียงเพลงก็ดังขึ้นบอกเวลาครูเข้ามาสอน
     "เอาละนะทุกคนวันนี้มีเด็กใหม่ย้ายเข้ามาบางคนคงจะเจอแล้วทักกันมาบ้างแล้ว เข้ามาได้"
     "สวัสดีค่ะเพื่อนๆทุกคน ชื่อ น้ำทิพย์ ศิริคุณ นะคะจะเรียกว่า น้ำ ก็ได้ค่ะ"
     "เอาละน้ำทิพย์ไปนั่งที่ได้เดี๋ยวจะให้หัวหน้าห้องคอยดูแลและพาดูโรงเรียนนะ"
     "ครูปลาคะหนูว่าจะให้เด็กใหม่อยู่กับผู้ชาย 2 ต่อ 2 คงจะไม่ดีนะคะน่าจะให้รองหัวหน้าคอยดูด้วยอีกคน"
     "นั้นสินะงันครูขอฝากน้ำทิพย์กับใบไม้และใบหม่อนนะ"
     "ครับ/ค่ะ ครู"
     เมื่อเวลาผ่านไปจนถึงเวลาพักกลางวัน
     "นี้ใบหม่อน ฉันไปกินข้าวด้วยคนสิ"
     "ได้สิน้ำทิพย์ นี้แพรได้สินะ"
     "อืม ได้สิถ้าไม่ไปเป็น ก.ข.ค. นะ"
     "หมายความว่าไงนะ"
     "ก้าง ขวาง คอ ไงละเด็กใหม่"
     "งันหรอ อาจจะไม่แน่นะถ้าถูกใจฉันละก็"
     เมื่อน้ำกับแพรทะเลาะกันเสร็จก็ไปนั่งที่โต๊ะ
     "นี้หม่อน"
     "อะไรหรอน้ำทิพย์"
     "ช่วยพาฉันไปเข้าห้องน้ำหน่อยสิ"
     "ได้สิ"
     เมื่อคุยกันเสร็จทั้งคู่ก็ไปเข้าห้องน้ำด้วยกัน
     "นี้หม่อน"
     "อะไรหรอ"
     "ฉันนะเริ่มชอบไม้แล้วสิช่วยหน่อยได้มั๊ย"
     ''เออแต่ว่านะ มันไม่เร็วไปหน่อยหรอน้ำทิพย์เธอพึ้งจะย้ายมาวันนี้เองไม่ใช่หรอ''
     ''ทำไมละ เธอจะไม่ช่วยฉันหรอเราเป็นเพื่อนกันนะ''
     ''ถึงจะเป็นเพื่อนกันก็เถอะ แต่ก็ช่วยอะไรทุกอย่างไม่ได้ในหลายๆความหมายนะโดยเฉพาะเรื่องความรักนะ''
     ''ทำไมละหรือว่าเธอชอบใบไม้นะ''
     ''บ้า ป่าวสักหน่อยเรากับไม้เป็นแค่เพื่อนกัน''
     ''แต่สายตาของเธอที่มองเขานะมันเกินคำว่าเพื่อนไปแล้วนะ''
     ''งะ งันหรอ ขอโทษนะ''
     ''แล้วเธอจะช่วยฉันหรือป่าว''
     ''กะ ก็ได้ แต่เธอช่วยสันญากับฉันสักเรื่องสิ''
     ''ได้ ว่ามาสิ''
     ''ถ้าฉันช่วยแล้วเธอช่วยอย่าทำให้ไม้เสียใจได้ไหม''
     ''ได้สิ ไม่มีปัญหา''
     ''อืม ขอบคุณนะ''
     เมื่อทั้งคู่คุยกันเสร็จก็เดินออกจากห้องน้ำไปแล้วเดินกลับเข้าห้องทันที
     เมื่อถึงเวลาเลิกเรียนเมฆนัดหม่อนมาคุยหลังตึก
     ตึก ตึก ตึก 
     ''มีอะไรหรอเมฆ เรียกเรามาหลังตึกทำไมนะ''
     ''คือ แบบว่า หม่อนเราชอบหม่อนนะ''
     ''เอ๋!! แต่ว่า''
     ''เรารู้ว่าหม่อนชอบไอไม้ แต่ว่าเราก็ชอบหม่อนนะ แล้วหม่อนละคิดยังไงกับเรา''
     ''เมฆ เราขอคิดก่อนนะ''
     ''อืม เราเองก็ไม่คาดหวังกับคำตอบมากหรอกนะ''
     ''งันเรากลับบ้านก่อนนะ''
     ''อืมแล้วเจอกันนะหม่อน''
     ''จ๊ะ แล้วเจอกัน''
     เมื่อหม่อนเดินไปก็ไปเจอกับใบไม้
     ''หวัดดีหม่อน ยังไม่กลับบ้านอีกหรอ''
     ''อืม แล้วไม้ยังไม่กลับบ้านอีกหรอ''
     ''ยังเลย เรากำลังหา''
     ''อ่อ ถ้าหาเมฆอยู่ละก็เขาอยู่หลังตึกนะ''
     ''ป่าว เราไม่ได้หาเมฆหรอกแต่เรากำลังหาหม่อนอยู่นะ''
     ''หาเราหรอ หาเราทำไมนะ''
     ''คือว่าหม่อน เราชอบ.... ''
     ''เออไม้ น้ำชอบไม้นะ เราเอาใจช่วยอยู่นะ''
     ไม้ยังพูดไม่ทันจบหม่อนก็พูดขัดคอทันที
     ''ตะ แต่ว่า''
     ''เรากลับบ้านก่อนนะฝนจะตกแล้วนะ''
     ''เดี๋ยวสิหม่อน หม่อน หม่อน!! ''
     หม่อนพูดจบก็รีบวิ่งหนีไปทันทีปล่อยให้ไม้ได้แต่ตะโกนเรียกอยู่คนเดียว
     นี้ฉันทำอะไรลงไป คนที่ฉันชอบคือเขาแล้วทำไมฉันจะต้องยกให้คนอื่น?? 
     แต่ไอความรู้สึกนี้มันจะใช่แน่หรอ??
     ทำไมความรักมันถึงมีแต่เรื่องมากมายขนาดนี้นะทำไม?? 
     หม่อนที่วิ่งอยู่กลางพายุฝนพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินลงมาอาบบนใบหน้าได้แต่คิทบทวนอยู่ในใจ และได้หยุดวิ่งลง
     ก็อกๆ
     ''อ้าวพี่หม่อนทำไมพี่เดินตากฝนกลับบ้านมาละ''
     ''ไม่ได้เอาร่มไปนะ''
     ใบหม่อนพูดด้วยสีหน้าที่เลื่อนลอยกับกิ่งก่อนที่จะเดินกลับขึ้นห้องไป
     ในเช้าวันต่อมา
     ''แม่ วันนี้หม่อนไม่ไปโรงเรียนนะลาครูให้ด้วย''
     ''ไม่สบายรึไงนะหม่อนทำไมเสียงดูเหนื่อยๆ''
     ''คงจะเป็นอย่างนั้นนะ''
     ''ได้ๆเดี๋ยวแม่โทรไปลาครูให้ข้าวอยู่ในตู้เย็นนะถ้าหิวก็เอาไปอุ่นนะ''
     ''ค่ะแม่''
     เมื่อถึงเวลาเย็น
     กริ๊ง...... 
     ''สวัสดีครับ หม่อนอยู่บ้านรึป่าว''
     ''อยู่ทำไมนะ''
     ''อ่อน้องชายหม่อนหรอ''
     ''แล้วพี่เป็นใครนะ เพื่อนพี่หม่อนหรอ เข้ามาก่อนสิ''
     เมฆเดินเข้าบ้านไปตามคำเชิญของกิ่ง
     ''แล้วพี่มามีไรอะ''
     ''อ่อ พี่ได้ยินว่าหม่อนไม่สบายนะเลยมาเยี่ยมนะ อ่อพี่ชื่อว่าเมฆนะ''
     ''ผมชื่อกิ่งนะ เป็นฝาแฝดพี่หม่อน''
     ''คือพี่ขอขึ้นไปดูหม่อนที่ห้องได้ไหม''
     ''อ่อได้สิ แต่อย่าทำอะไรพี่ผมละ''
     ''พี่ไม่ทำอะไรหรอกน่า''
     เมฆเดินขึ้นไปที่ห้องหม่อนแล้วเปิดประตูห้องเดินเข้าไป
     ''เมฆหรอ มาทำไรที่บ้านเราอะ''
     ''อ่อ เรามาเยี่ยมหม่อน ดีขึ้นรึป่าว''
     ''อืม ดีขึ้นมากนะ''
     ''งันหรองันพรุ่งนี้ก็ไปโรงเรียนได้แล้วสินะ''
     ''อืม เมฆเรื่องคำตอบนะคือเราก็รู้สึกดีกับเมฆนะ''
     ''หม่อนจะลองคบกับเราดูมั๊ย''
     ''อืม เอาสิ''
     /////โปรดติดตามตอนต่อไป\\\\\