My Love ชีวิตรักประจำวันของฉัน
เขียนโดย 
Davin
วันที่ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 11.00 น.
แก้ไขเมื่อ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2558 17.51 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
9) เมื่อทุกอย่างแย่ลง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเช้าวันต่อมา ณ โรงเรียน
"หวัดดี!! หม่อนนี้เราเมฆนะ หม่อนจะไปโรงเรียนแล้วรึยังนะ"
"เรากำลังจะไปนะ แล้วนี้เมฆมีไรหรอถึงโทรมาหาเรานะ"
"คือแบบว่าหม่อนเราเป็นแฟนกันนี้นาเราก้อยากมารับมาส่งหม่อนที่บ้านนะสิแล้วนี้เราก็รอหม่อนอยู่หน้าบ้านแล้วนะ"
"งันหรอ งันเดี๋ยวเราออกไปนะ แล้วเจอกัน"
"อืมแล้วเจอกัน"
เมื่อทั้งคู้คุยกันจบ หม่อนก็ค่อยๆเปิดประตูออกไป
เมฆที่ยืนพิงกำแพงรออยู่นั้นเมื่อเห็นหม่อนเดินออกมาก็โบกมือยิ้มทักทายอย่างมีความสุข
"หม่อน ไมออกมาช้าจังเลยละเราคิดถึงหม่อนมากเลยนะ"
"งันหรอโทษทีนะเมฆ พอดีตอนเมฆโทรมาเรากำลังกินข้าวอยู่นะ"
"งันหรอแต่ไม่เป็นไร การที่เมฆได้เห็นหม่อนเปิดประตูออกมาเมฆก็มีความสุขแล้วละ"
"งันหรอมีความสุขสินะ ดีจัง"
"หม่อนเป็นไรนะ ไมดูท่าทางเหนื่อยๆ"
"พอดีเมื่อคือเราไม่ได้นอนนะ เป็นเพราะ......"
"เพราะอะไรหรอหม่อน มีอะไรบอกเมฆได้ตลอดเลยนะ"
"ไม่มีอะไรหรอกเมฆหม่อนก็แค่คิดอะไรหลายๆเรื่องอยู่นะ"
"รวมทั้งเรื่องของไม้ด้วยใช่มะ แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกเรารู้นะว่าที่หม่อนมาคบกับเราเพราะหวังจะเอาเรามาเป็นไม้กันหมานะ"
"โทษทีนะเมฆ"
"ไม่เป็นไรหรอกเราเองก็อยากทำให้ใครบางคนแสดงความรู้สึกจริงๆออกมาบ้างนะ ส่วนเรื่องไม้นะเราจะคอยช่วยนะ"
"ขอบใจนะ เออจริงสิเมฆเองก็รู้แล้วนี้ว่าเราชอบไม้นะ แล้วเมฆเองนะชอบใครหรอ"
"คะ คนที่เราชอบหรอ ถะ ถ้ารู้แล้วอย่าเอาไปบอกเจ้าตัวนะ"
"เราไม่ใช่คนแบบนั้นนะเมฆ บอกเรามาเถอะว่าชอบใครนะ"
"ก็ได้ ก็ได้ เราชอบแพรนะ"
"ทำไมถึงเป็นแพรละเพราะอะไรหรอ"
"เออมันก็พูดยากอยู่นะ ที่ฉันชอบยัยนั้นก็เพราะนิสัยดูเป็นธรรมชาติดีนะดูไม่เสแสร้งเหมือนคนอื่นๆในโรงเรียนนะ คนอื่นๆมันจะดูถูกเราใช่ไหมละแต่แพรนะไม่ใช่"
ทั้งสองคุยกันจนถึงโรงเรียนแล้วก็ได้พบแพรที่ทะเลาะอยู่กับน้ำทิพย์แล้วไม้ที่คอยห้ามอยู่
"นี้มันหมายความว่ายังไงกันนะไม้ทำไมถึงไปตัดสินใจคบกับยัยนี้ได้ละ คนที่นายชอบนะมันหม่อนไม่ใช่หรอ"
"แพรพอเถอะเรื่องของเรากับหม่อนนะ เรากับหม่อนไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อยนะ เรากับหม่อนเป็นแค่เพื่อนเองนะ"
"อ้าวๆหวัดดีพวกมีอะไรกันหรอ เสียงดังกันแต่เช้าเชียวนะ"
"ไอร๊เมฆทำไมแกถึงเดินจับมือกับหม่อนมากันห๊ะ ไอร๊ขี้หรี่อธิบายมาถายใน 30 คำเดี๋ยวนี้นะ"
"พอเถอะน่าแพรอย่าทำเมฆเลยนะ คือที่จริงแล้วเรากับเมฆนะ"
"ฉันกับหม่อนเราตกลงคบกันเมื่อวานนะ ดีใจกับเราหน่อยสิแพร โดยเฉพาะนายไม้ฉันรอคำยินดีอยู่นะ"
"อ่อ อย่างนั้นหรอถ้าอย่างนั้นพวกนายก็ช่วยแสดงความยินดีให้ฉันกับน้ำด้วยสิ เพราะว่าเราเองก็พึ้งคบกันเมื่อวานนี้เหมือนกัน"
เมื่อไม้พูดจบก็ดึงมือของน้ำเข้ามาแล้วจับมือแน่น
ทำไมละ ทำไมคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นถึงไม่ใช่ฉันแต่เป็นน้ำทำไมละ ทำไม
"ยินดีด้วยนะน้ำทิพย์ ใบไม้ที่คบกันแล้วนะ งันเราขึ้นห้องก่อนนะ"
"หม่อนรอเมฆด้วยสิ ฉันไม่เคยคิดเลยนะว่านายจะเป็นคนอย่างนี้นะไม้"
"ไม้เราขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ"
"อะไรกันยัยลูกแพรไม้แฟรฉันนะเธอจะพาแฟนฉันไม่ไหนนะ"
"อย่ามายุ่งนี้มันเรื่องของฉันกับไม้"
"น้ำขึ้นไปรอเราบนห้องก่อนนะเรามีเรื่องจะคุยกับแพรนิดหน่อยนะ"
เมื่อทั้ง 3 คุยกันจบแพรกับไม้ก็ไปคุยกันหลังตึก
"มีอะไรก็รีบพูดมาละ เราไม่ได้มีเวลามากขนาดนั้นนะ"
"ไม้นายเองก็รู้ใช่ไหม"
"รู้เรื่องอะไรของ"
"ก็เรื่องของหม่อนไงหม่อนชอบแก แกไม่รู้เลยหรอ"
"แพรพอเถอะเรื่องของเรากับหม่อนนะไม่มีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วละ"
/////โปรดติดตามตอนต่อไป/////
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
