My Love ชีวิตรักประจำวันของฉัน
3.0
เขียนโดย Davin
วันที่ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 11.00 น.
9 ตอน
0 วิจารณ์
13.33K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2558 17.51 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
5) ศึกระหว่างพี่กับน้อง (1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ในเช้าวันที่สดใสสายลมเอื่อยๆพัดมาเบาๆ ณ บ้านใบหม่อน
"ติ๊ดๆๆๆๆๆ อืมมมมเช้าแล้วหรอเนี้ยอึ๊ยหนาวจังเข้าเดือนธันวาแล้วนี้นะ ฮึรูปมีเยอะกว่าที่คิดนะเนี้ยทั้งที่ยังไม่ถึงปีเลยนะวันลอยกระทงอยากไปกับทุกคนอีกจังเลย เอาละวันนี้แอบไปปลุกไอร๊กิ่งเล่นดีกว่าแล้วค่อยไปกินข้าวแล้วไปโรงเรียน"
ตึกตึกตึกตึกตึกตึก กริ๊กแกร๊ก
"ไอร๊กิ่งตื่นได้แล้วเดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายหรอกนะ กิ่งกิ่งนี้กิ่ง กิ่งนี้แกเป็นหวัดหรอไอร๊กิ่งตื่นสิเฮ๊ย"
ตึกตึกตึกตึก ในเวลาที่ฉันรู้ว่าน้องชายของฉันไม่สบายฉันจึงทำอะไรไม่ถูกจึงต้องโทรไปหาแม่ที่ไปดูงานที่ต่างจังหวัดแต่ไม่สามรถติดต่อได้เลยจึงลนมาก
"คิดสิคิดสิใจเย็นๆก่อนนะหม่อนแล้วก็คิดใจเย็นเข้าไว้เอาละตอนนี้เราต้องไปโทรไปที่โรงเรียนเพื่อลาหยุดก่อนแล้วจากนั้นต้องไปทำอะไรให้กิ่งกินแล้วก็ยาแล้วหลังจากนั้นต้องไปต้มน้ำแล้วเช็ดตัวสินะเอาละ ตรู๊....สวัสดีค่ะครูอ้อมพอดีวันนี้หนูขอลาหยุดได้ไหมคะคือว่าไอร๊กิ่งไม่สบายนะคะแล้ววันนี้แม่ก็ไม่อยู่บ้านด้วย ก็เลยจะขอลาหยุดทั้งคู่เลยค่ะขอร้องนะคะครูอ้อม"
"ได้จ๊ะเป็นกรณีพิเศษนะแล้วโทรบอกแม่รึยัง"
"โทรไปแล้วค่ะแต่แม่ปิดเครื่องนะค่ะ"
"งันหรอจ๊ะถ้างันก็แย่หน่อยนะเอาเป็นว่าเฝ้าไข้น้องดีๆละแค่นี้นะ"
แคร๊ก
"เอาละกิ่งไปแปรงฟังซะแล้วเดี๋ยวพี่ไปทำข้าวต้มมาให้กินเข้าใจไหม"
"ถึงไม่สั่งก็ต้องแปรงอยู่แล้วไม่ต้องมาทำเป็นสั่งเหมือนแม่หรอกน่า"
"ไม่หด้สั่งสักหน่อยเป็นก็ต้องห่วงน้องเป็นธรรมดาอยู่แล้วใช่ปะละเอาละไปได้แล้ว"
30 นาทีผ่านไป
"มาแล้วข้าวต้มร้อนๆนะมากินได้แล้วเดี๋ยวพี่ป้อนนะมาสิ"
"กินเองได้น่าไม่ต้องมาป้อนเหมือนเด็กก็ได้นะ"
"เอาเถอะน่าอยู่เฉยๆไปเลยคนป่วยนะก็ต้องอยู่เฉยๆเข้าใจไหมเอ๊ากินเข้าไปแล้วนี้ก็ยา"
"ฮึ๊ยเดี๋ยวก่อนนี้ยาอะไรเนี้ยเอามาให้กินนะยาพิษรึป่าวก็ไม่รู้"
"กินๆเข้าไปเถอะน่าเดี๋ยวแม่จับฆ่าซะหรอก คนอุตส่าห์หยุดเรียนเพื่อนเฝ้าไข้เชียวนะถ้าจะฆ่าละก็คงฆ่าตั้งแต่แกเกิดแล้วละ"
"เอาละนอนได้แล้วเดี๋ยวมาเช็ดตัวให้นอนรอไปก่อนแล้วกัน"
"ไม่ต้องหรอกน่าไปอ่านหนังสือดีกว่ามั้งจะสอบแล้วนี้นา"
"จะมามัวอ่านได้ไงละนอนได้แล้ว มาเดี๋ยวเช็ดตัวให้นะ"
"นี้พี่พี่นะชอบพี่ไม้จริงๆอะหรอ"
"ป่าวสักหน่อยหุบปากไปเลย"
"น่าไม่ต้องปิดบังหรอกนะวันนั้นพี่ไม้มาส่งด้วยนี้วันพี่ฝนตกนะ"
"วันนั้นก็แค่ลืมพกลมไปด้วยแค่นั้นเองนะ"
"งันหรอพี่นะคงจะชอบเข้าแล้วจริงๆก็ได้นะ"
"งันหรอนั้นสินะ เอาละเสร็จแล้ว อ้าวหลับแล้วหรอ ถ้ามีอะไรตะโกนเรียกได้นะพี่อยู่ที่ห้องนั่งเล่นนะ"
"อืมมมถ้ามีอะนะ"
เมื่อถึงเวลาเย็น
"พี่หม่อน พี่หม่อน อ้าวหลับหรอเนี้ยฮึยังไงเวลาหลับก็ยังเหมือนเด็กเลยนะ"
"หุบ ปาก เถอะ น่า...."
10 นาทีต่อมา
"อืมมมมฮาวววว เอ๊ะผ้าห่มนี้ มายังไงนะ"
"คร่อกฟี้ คร่อกฟี้"
"ฮึนอนอยู่บนห้องดีๆไม่ชอบรึไงนะไอร๊บ้าเอ๊ย"
/////โปรดติดตามตอนต่อไป\\\\\
"ติ๊ดๆๆๆๆๆ อืมมมมเช้าแล้วหรอเนี้ยอึ๊ยหนาวจังเข้าเดือนธันวาแล้วนี้นะ ฮึรูปมีเยอะกว่าที่คิดนะเนี้ยทั้งที่ยังไม่ถึงปีเลยนะวันลอยกระทงอยากไปกับทุกคนอีกจังเลย เอาละวันนี้แอบไปปลุกไอร๊กิ่งเล่นดีกว่าแล้วค่อยไปกินข้าวแล้วไปโรงเรียน"
ตึกตึกตึกตึกตึกตึก กริ๊กแกร๊ก
"ไอร๊กิ่งตื่นได้แล้วเดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายหรอกนะ กิ่งกิ่งนี้กิ่ง กิ่งนี้แกเป็นหวัดหรอไอร๊กิ่งตื่นสิเฮ๊ย"
ตึกตึกตึกตึก ในเวลาที่ฉันรู้ว่าน้องชายของฉันไม่สบายฉันจึงทำอะไรไม่ถูกจึงต้องโทรไปหาแม่ที่ไปดูงานที่ต่างจังหวัดแต่ไม่สามรถติดต่อได้เลยจึงลนมาก
"คิดสิคิดสิใจเย็นๆก่อนนะหม่อนแล้วก็คิดใจเย็นเข้าไว้เอาละตอนนี้เราต้องไปโทรไปที่โรงเรียนเพื่อลาหยุดก่อนแล้วจากนั้นต้องไปทำอะไรให้กิ่งกินแล้วก็ยาแล้วหลังจากนั้นต้องไปต้มน้ำแล้วเช็ดตัวสินะเอาละ ตรู๊....สวัสดีค่ะครูอ้อมพอดีวันนี้หนูขอลาหยุดได้ไหมคะคือว่าไอร๊กิ่งไม่สบายนะคะแล้ววันนี้แม่ก็ไม่อยู่บ้านด้วย ก็เลยจะขอลาหยุดทั้งคู่เลยค่ะขอร้องนะคะครูอ้อม"
"ได้จ๊ะเป็นกรณีพิเศษนะแล้วโทรบอกแม่รึยัง"
"โทรไปแล้วค่ะแต่แม่ปิดเครื่องนะค่ะ"
"งันหรอจ๊ะถ้างันก็แย่หน่อยนะเอาเป็นว่าเฝ้าไข้น้องดีๆละแค่นี้นะ"
แคร๊ก
"เอาละกิ่งไปแปรงฟังซะแล้วเดี๋ยวพี่ไปทำข้าวต้มมาให้กินเข้าใจไหม"
"ถึงไม่สั่งก็ต้องแปรงอยู่แล้วไม่ต้องมาทำเป็นสั่งเหมือนแม่หรอกน่า"
"ไม่หด้สั่งสักหน่อยเป็นก็ต้องห่วงน้องเป็นธรรมดาอยู่แล้วใช่ปะละเอาละไปได้แล้ว"
30 นาทีผ่านไป
"มาแล้วข้าวต้มร้อนๆนะมากินได้แล้วเดี๋ยวพี่ป้อนนะมาสิ"
"กินเองได้น่าไม่ต้องมาป้อนเหมือนเด็กก็ได้นะ"
"เอาเถอะน่าอยู่เฉยๆไปเลยคนป่วยนะก็ต้องอยู่เฉยๆเข้าใจไหมเอ๊ากินเข้าไปแล้วนี้ก็ยา"
"ฮึ๊ยเดี๋ยวก่อนนี้ยาอะไรเนี้ยเอามาให้กินนะยาพิษรึป่าวก็ไม่รู้"
"กินๆเข้าไปเถอะน่าเดี๋ยวแม่จับฆ่าซะหรอก คนอุตส่าห์หยุดเรียนเพื่อนเฝ้าไข้เชียวนะถ้าจะฆ่าละก็คงฆ่าตั้งแต่แกเกิดแล้วละ"
"เอาละนอนได้แล้วเดี๋ยวมาเช็ดตัวให้นอนรอไปก่อนแล้วกัน"
"ไม่ต้องหรอกน่าไปอ่านหนังสือดีกว่ามั้งจะสอบแล้วนี้นา"
"จะมามัวอ่านได้ไงละนอนได้แล้ว มาเดี๋ยวเช็ดตัวให้นะ"
"นี้พี่พี่นะชอบพี่ไม้จริงๆอะหรอ"
"ป่าวสักหน่อยหุบปากไปเลย"
"น่าไม่ต้องปิดบังหรอกนะวันนั้นพี่ไม้มาส่งด้วยนี้วันพี่ฝนตกนะ"
"วันนั้นก็แค่ลืมพกลมไปด้วยแค่นั้นเองนะ"
"งันหรอพี่นะคงจะชอบเข้าแล้วจริงๆก็ได้นะ"
"งันหรอนั้นสินะ เอาละเสร็จแล้ว อ้าวหลับแล้วหรอ ถ้ามีอะไรตะโกนเรียกได้นะพี่อยู่ที่ห้องนั่งเล่นนะ"
"อืมมมถ้ามีอะนะ"
เมื่อถึงเวลาเย็น
"พี่หม่อน พี่หม่อน อ้าวหลับหรอเนี้ยฮึยังไงเวลาหลับก็ยังเหมือนเด็กเลยนะ"
"หุบ ปาก เถอะ น่า...."
10 นาทีต่อมา
"อืมมมมฮาวววว เอ๊ะผ้าห่มนี้ มายังไงนะ"
"คร่อกฟี้ คร่อกฟี้"
"ฮึนอนอยู่บนห้องดีๆไม่ชอบรึไงนะไอร๊บ้าเอ๊ย"
/////โปรดติดตามตอนต่อไป\\\\\
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
4 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ