[Just be Friend] ขอเเค่นั้น

ฉันคงจะ'รัก'นายเข้าเเล้วสินะ เเต่ฉันต้องสังหารนายตามภารกิจที่ได้รับมา เเต่ฉันรักนาย โอ๊ย!! ฉันจะเลือกอะไรดี ระหว่างงานกับความรัก สับสนไปหมดเเล้ว เอาเป็นว่ากินข้าวก่อนดีกว่า
"ของหวานมาเสิร์ฟเเล้วค่ะ"
"ว้าวว ของหวานมาเเล้ว งั้นกินเลยนะคร้าา"
ยัยไอฮาระเขมือบ เอ้ย กินของหวานอย่างรวดเร็ว เหมือนคนที่ไม่เคยกินอะไรมา 5 ล้านปี (เว่อร์)
"นี่ๆ เธอหน่ะกินให้มันช้าๆหน่อยไม่ได้เหรอ"
"ไม่ได้ ของหวานเป็นสิ่งที่ผู้หญิงต้องการมากที่สุดนะ"
"เเต่กินเยอะก็อ้วน "
"นายว่าอะไรนะ"
"ป่าวไม่มีอะไร เออเเล้วเธอชื่ออะไรล่ะ"
เอาล่ะ คิรัวเริ่มถามชื่อยัยไอฮาระเเล้ว
"ฉันชื่อ ไอฮาระ"
"เหรอชื่อเพาะจังเนอะ"
"นายพูดอะไรหน่ะ เอาเป็นว่าเที่ยวต่อเถอะ"
"เเล้วเธอจะไปเที่ยวไหนล่ะ"
ยัยไอฮาระเธอคงไม่ได้อยากไปที่ที่ไร้สาระสินะ ต้องเป็นที่ที่สามารถสังหารคิรัวได้สินะฉันรู้
"ฉันอยากไป โรเเมนติก เเลนด์"
"ห๊าา!  โรเเมนติก เเลนด์ เธอจะไปที่นั้นทำไมกัน"
"ก็ฉันอยากไปนี่นา ไปเถอะน้าๆ"
"ก็ได้ๆ ไปก็ได้"
"เย้ๆ"
ยัยไอฮาระดีใจสุดขีดเมื่อคิรัใยอมรับว่าจะไปเที่ยวกับเธอ เเต่ฉันเดาผิดหรือเนี้ย ไอฮาระเธอไปสถานที่ไร้สาระนั้นทำไม เอาเป็นว่า ดำเนินเรื่องต่อเร็ว
ยัยไอฮาระจับมือคิรัวเเล้วรีบวิ่งไปสถานนีรถไป
ข้างในรถไฟ
"เเล้วทำไมเธอถึงอยากไป โรเเมนติก เเลนด์ล่ะ"
"เพราะอยากจะลองไปสถานที่ที่พ่อเเม่ฉันรักกัน"
"อย่างงั้นเหรอเเล้วพ่อเเม่เธอล่ะ"
"ตายไปเเล้ว"
เอาเเล้วไง อารมณ์เเบบมาคุกำลังเริ่มขึ้นเเล้ว
"ตายเพราะอะไรล่ะ"
"ฉัน....ฉันฆ่าพวกเขา ด้วยอารมณ์ชั่ววูบหน่ะ"
เอาเเล้วจังหวะมาคุเริ่มขึ้นเเล้ว ยัยไอฮารจะทำอย่างไรต่อ
โปรดติดตามตอนต่อไป
♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣
เม้นได้น้า ไม่ต้องเกรงใจ ตำหนิได้ไม่ว่ากัน