[Just be Friend] ขอเเค่นั้น

"เอาล่ะ ไปเที่ยวๆ "

ยัยไอฮาระพูดเสียงดังลั้ลลาพร้อมกับเดินเเกว่งมือเหมือนเด็กอนุบาลไปทัศนศึกษา

"เเล้วพวกเราจะไปเที่ยวที่ไหนดีล่ะ"

"ฮึ เเน่นอนอยู่เเล้วสาวยุคนี้หน่ะมีสถานที่ที่สามารถเที่ยวได้โดยไม่เบื่อเลย เเละที่นั้นก็คือ...ห้างนั้นเอง"

"ไปที่ิอื่นไม่ได้เหรออย่างเช่น ตลาดมืด คฤหาสน์มาเฟีย อะไรเเบบเนี้ย ไปไม่ได้เหรอ"

"สมกับที่เป็นนักฆ่าซะจริงๆ ที่ยอกว่าอยากจะไปที่พวกนี้หน่ะทำเรื่องชั่วสินะเเต่ฉันไม่ยอมให้นายทำหรอก"

ยัยไอฮาระซุบซิบอยู่กับตัวเอง เเต่ฉันมองสายตาคิรัวฉันว่าคิรัวคงคิดว่าเธอบ้าเเน่เลย 55+ ^∆^

"ไม่ได้ ฉันจะไปห้าง"

"เเต่ฉันจะไปตลาดมืด"

"ห้าง"

"ตลาดมืด"

ทั้งคู่จ้องตากันเป็นพยัคเสือจ้องฆ่ากันเอง

"งั้นเรามาตัดสินกันดีกว่า"

"ได้สิ เเล้วนายจะเสียใจที่จะต้องสู้กับฉัน"

เอาล่ะการต่อสู้ยกเเรกเริ่มขึ้นเเล้ว^∆^

"เป่ายิงฉุบ/ทั้งคู่"

อ้าว!! ไม่ได้ต่อสู้กันงั้นเหรอ หน้าเเตกหมดเลย

"Yes. ฉันชนะ นายต้องไปห้างกับฉัน"

"ฉันยอมเเพ้"

"เอาล่ะ ไปห้างก้น "

ปึก~

"โอ๊ย เจ็บๆ อ่ะ ป๊ะป๋า"

ยัยไอฮาระไปเดินชนใครเขาอีกละเนี้ย เฮ้อ!!  ยัยนี้มันซุ่มซ้ามจริงๆเลย เเต่ว่าคนที่เดินชนเป็นใครกันนะเเล้วทำไมยัยไอฮาระถึงเรียกว่าป๊ะป๋าล่ะ อย่าบอกนะว่า ฮิโซกะ

"ฮิโซกะ นายมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง"

"เเหม่ๆฉันเองก็อยากมาเที่ยวเหมือนกันนะ"

"ป๊ะป๋าจะไปเที่ยวไหนเหรอ?"

ยัยไอฮาระ ไปถามฮิโซกะเเบบนั้นได้ไงคนอย่างฮิโซกะก็ต้องไปตลาดมืดอยู่เเล้วสิ

"ฉันจะไปห้างหน่ะ"

เอ้า!!ทำไมผู้ชายไปห้างอ่ะ เฮ้ยผิดปกติ สงสัยอ่ะทำไมไปห้างสงสายยยยยย

"ป๊ะป๋าไปที่เดียวกับไอฮาระเลย"

"อย่างงั้นเหรอๆ. งั้นฉันไปนะ"

"บ๊ายบายป๊ะป๋า"

ยัยไอฮาระเธอทำตัวเป็นเด็กเกินไปเเล้วนะ เอ่อ เเต่ยัยนี้เป็นเด็กอายุ 10 ขวบนี่นา โอ๊ยชั่งมันเถอะ ดำเนินเรื่องต่อเร็ว

เมื่อเข้ามาข้างในห้าง

"นี่ๆ คิรัว ไหรบอกว่าสัญญาไง"

"สัญญาอะไร?"

"นายเเกล้งโง่รึเปล่าเนี้ย ข้าวหน่ะข้าว ไหนนายบอกว่าจะเลี้ยงข้าวไงไหนล่ะข้าว"

"เออน่าฉันเลี้ยงเธอเเน่นอน เเล้วจะกินอะไรล่ะ"

"อะ..อาหารฝรั่ง"

ไอฮาระพูดเสียงเบาๆเพราะอะไรถึงพูดเเบบนั้นอ่ะเหรอ ไม่รู้อ่ะ

"ห๊าา อะไรนะฉันไม่ได้ยิน"

"อาหารฝรั่ง"

ไอฮารเริ่มพูดเสียงดังขึ้นนิดหน่อยเเล้ว เย้ๆ #น่าดีใจเหรอ-_-

"อะไรนะ ฉันไม่ได้ยิน"

"ฉันบอกว่าอยากกิรอาหารฝรั่งไงเล่า นายหูหนวกรึไง"

"นี่เธอ"

"อะไร"

"คนอื่นมองใหญ่เเล้วนะ"

ทันใดนั้นเสียงซุบซิบดังขึ้มมาจากเหล่านักท่องเที่ยวที่อยู่ในห้าง ขณะนั้นเองหน้าจองไอฮาระเริ่มเเดงขึ้น เเต่หัวใจเต้นเเรงขึ้นเมื่อได้อยู่ข้างๆคิรัวตลอด เเค่ตอนนี้อย่าพึ่งนึกถึงเรื่องนั้นเลย

"ไปกันเถอะ"

ไอฮาระจับมือคิรัวเเล้วรีบวิ่งมาที่ร้านอาหารฝรั่ง

"ฉันเหนื่อยนะเธอรู้ไหม"

"ขอโทษนะ"

"เอาเป็นว่าเจ้าร้านกันก่อนเถอะ"

"อืม"

ยัยไอฮาระเอ๋ย หน้าเเตกเเล้วล่ะรู้ไหม

เวลาผ่านไปทั้งคู่ได้สั่งอาหารมากิน

"อาหารมาเสิร์ฟเเล้วค่ะ"

"ว้าววว น่ากินสุดๆเลย"

"รีบกินเถอะสั่งของหวานไว้ไม่ใช่เหรอ"

"อืม"

ไอฮาระนั้นเมื่อมองหน้าคิรัวขณะกินอาหารนั้น หัวใจเธอก็เริ่มเต้นเเรงขึ้น ความในใจจอวเธอเอ่อล้นขึ้นมาเมื่อมองหน้าเขา

หรือว่าฉันจะรักนายเข้าเเล้ว ไม่ๆเราต้องสังหารเขา สังหาร เเต่ว่าพวกเราเป็นเพื่อนกันนี่นา จะให้ฆ่าเขามันก็อะไรอยู่ เเต่ว่าภารกิจก็คือภารกิจ เเต่ว่าเราเป็นเพื่อนกัน โอ๊ยสับสนหมดเเล้วจะเอายังไงต่อก็ค่อยคิดก็เเล้วกัน เเต่ว่าฉันคงจะ'รัก'นายเข้าเเล้วล่ะ

♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣

เม้นได้นะ คนกันเองไม่ต้องเกรงใจหรอกอยากตำหนิอะไรก็เชิญเลยน้าา