[Just be Friend] ขอเเค่นั้น

มือที่มาสัมผัสบ่าของยัยไอฮาระนั้นเป็นมือของใครกัน ยัยไอฮาระสะดุ้งสุดขีดเมื่อมีมือมาสัมผัสที่บ่าของเธอ เธอหันไม่มองมือนั้นอย่างเเข็งทื้อ 
"เธอ. มาทำอะไรที่นี้ บอกมาเดี๋ยวนี้ไม่งั้นฉันฆ่าเธอเเน่"
มือนั้นคือมือของคิรัวนั้นเอง เเต่เมื่อยัยไอฮาระได้ยินคำพูดของคิรัวเเล้วจึงนึกยอมเเพ้ขึ้นมากระทันหัน (ปอดเเหกจังเลย ไอฮาระ ถ้าเป็นฉันนะเผ่นไปนานเเว้วT_T)
"ยอมเเล้าจ้าาT_T"
"งั้นก็บอกมาว่าเธอมาที่นี้ทำไม สะกดรอยตามฉันทำไม"
"ฉันก็เเค่ ก็เเค่.......ก็เเค่"
ทันใดนั้นเองเป็นจังหวะที่ดวงซวยสุดเมื่อคิรัวยิงคำถามใส่ยัยไอฮาระ เเต่สมองของยัยไอฮาระนั้นว่างเปล่า ถึงกับคิดคำเเก้ตัวไม่ออก
" ก็เเค่ อะไรฟร่ะ เเค่ตอบมาว่ามาทำอะไรก็พอเเล้ว "
"เเง้ๆ เค้าก็เเค่อยากเป็นนเพื่ิอนกับนายอ่ะ ขอร้องล่ะอย่าฆ่าเค้าเลยน้า Please"
ไอฮาระ เธอพูดอะไรออกไปเนี้ยรู้ตัวบ้างไหม ยัยไอฮาระพึมพำอยู่กับตัวเองสักพักใหญ่
"อยากเป็นเพื่อนกับฉันอย่างงั้นเหรอ "
"อื้อ "
ยัยไอฮาระตอบคำถามของคิรัวอย่างสั้นๆ เรียบๆ ง่ายๆเเต่ได้ใจความ #เหรอ=_=
"ก็ได้ฉันยอมรับเธอ ให้เป็นเพื่อนฉัน"
"อ่ะ จริงเหรอๆ"
"ถ้าไม่จริงฉันคงไม่พูดหรอก=_="
" Yes ในที่สุดเเผนก็สำเร็จ"
ยัยไอฮาระดีใจจนตะโกนสุดขีด เเต่ที่บอกว่า'เเผนสำเร็จ'เธอไปคิดมาตอนไหนกัน คนเขียนยังไม่รู้เลยนะ=∆= 
"เเผนเหรอ? เเผนอะไร"
"ปะ...ป่าวไม่มีอะไรเลย ไม่มี๊ไม่มี"
คิรัวมองไอฮาระด้วยเเววตาเย็นชา   เดี๋ยวนะเฮ้ย พึ่งเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เรอะ
"ก็เเล้วไป"
"ฟู่ รอดเเล้วเรา"
"เอ่อ ไหนๆเราก็เป็นเพื่อนกันเเล้ว ไปเที่ยวกันไหม?"
ยัยไอฮาระถึงกับอึ้งอะคร้าบ คนที่ต้องมาลอบสังหารกับมาเป็นเพื่อน เเถมยังชวนไปเที่ยวด้วยกันอีก อะไรมันจะดีขนาดนี้(หรือจะเรียกว่าซวยดีล่ะ)
"ปะ..ไปก็ได้ เเต่นายต้องเลี้ยงข้าวฉันพร้อมทั้งของหวาน ตกลงไหม?"
"ก็ได้ ฉันตกลง"
เเละเเล้วในตอนนั้นสมองของยัยไอฮาระกลับคิดอะไรก็ไม่รู้ ถึงได้ให้คิรัว มาเลี้ยงข้าวเธอมันเพี้ยนไปเเล้วหรือไงกันนะ
การไปเที่ยวของไอฮาระกับคิรัวจะเป็นอย่างไรต่อไปจะมีอุปสักอะไรมากีดกันทั้งสองหรือไม่
โปรดติดตาม
♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣
ขอฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคร้าาา เม้นได้ไม่ต้องเกรงใจเพราะยังไงเราก็เป็นคนกันเองอ่ะเนอะ