[Just be Friend] ขอเเค่นั้น

มือที่มาสัมผัสบ่าของยัยไอฮาระนั้นเป็นมือของใครกัน ยัยไอฮาระสะดุ้งสุดขีดเมื่อมีมือมาสัมผัสที่บ่าของเธอ เธอหันไม่มองมือนั้นอย่างเเข็งทื้อ 

"เธอ. มาทำอะไรที่นี้ บอกมาเดี๋ยวนี้ไม่งั้นฉันฆ่าเธอเเน่"

มือนั้นคือมือของคิรัวนั้นเอง เเต่เมื่อยัยไอฮาระได้ยินคำพูดของคิรัวเเล้วจึงนึกยอมเเพ้ขึ้นมากระทันหัน (ปอดเเหกจังเลย ไอฮาระ ถ้าเป็นฉันนะเผ่นไปนานเเว้วT_T)

"ยอมเเล้าจ้าาT_T"

"งั้นก็บอกมาว่าเธอมาที่นี้ทำไม สะกดรอยตามฉันทำไม"

"ฉันก็เเค่ ก็เเค่.......ก็เเค่"

ทันใดนั้นเองเป็นจังหวะที่ดวงซวยสุดเมื่อคิรัวยิงคำถามใส่ยัยไอฮาระ เเต่สมองของยัยไอฮาระนั้นว่างเปล่า ถึงกับคิดคำเเก้ตัวไม่ออก

" ก็เเค่ อะไรฟร่ะ เเค่ตอบมาว่ามาทำอะไรก็พอเเล้ว "

"เเง้ๆ เค้าก็เเค่อยากเป็นนเพื่ิอนกับนายอ่ะ ขอร้องล่ะอย่าฆ่าเค้าเลยน้า Please"

ไอฮาระ เธอพูดอะไรออกไปเนี้ยรู้ตัวบ้างไหม ยัยไอฮาระพึมพำอยู่กับตัวเองสักพักใหญ่

"อยากเป็นเพื่อนกับฉันอย่างงั้นเหรอ "

"อื้อ "

ยัยไอฮาระตอบคำถามของคิรัวอย่างสั้นๆ เรียบๆ ง่ายๆเเต่ได้ใจความ #เหรอ=_=

"ก็ได้ฉันยอมรับเธอ ให้เป็นเพื่อนฉัน"

"อ่ะ จริงเหรอๆ"

"ถ้าไม่จริงฉันคงไม่พูดหรอก=_="

" Yes ในที่สุดเเผนก็สำเร็จ"

ยัยไอฮาระดีใจจนตะโกนสุดขีด เเต่ที่บอกว่า'เเผนสำเร็จ'เธอไปคิดมาตอนไหนกัน คนเขียนยังไม่รู้เลยนะ=∆= 

"เเผนเหรอ? เเผนอะไร"

"ปะ...ป่าวไม่มีอะไรเลย ไม่มี๊ไม่มี"

คิรัวมองไอฮาระด้วยเเววตาเย็นชา   เดี๋ยวนะเฮ้ย พึ่งเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เรอะ

"ก็เเล้วไป"

"ฟู่ รอดเเล้วเรา"

"เอ่อ ไหนๆเราก็เป็นเพื่อนกันเเล้ว ไปเที่ยวกันไหม?"

ยัยไอฮาระถึงกับอึ้งอะคร้าบ คนที่ต้องมาลอบสังหารกับมาเป็นเพื่อน เเถมยังชวนไปเที่ยวด้วยกันอีก อะไรมันจะดีขนาดนี้(หรือจะเรียกว่าซวยดีล่ะ)

"ปะ..ไปก็ได้ เเต่นายต้องเลี้ยงข้าวฉันพร้อมทั้งของหวาน ตกลงไหม?"

"ก็ได้ ฉันตกลง"

เเละเเล้วในตอนนั้นสมองของยัยไอฮาระกลับคิดอะไรก็ไม่รู้ ถึงได้ให้คิรัว มาเลี้ยงข้าวเธอมันเพี้ยนไปเเล้วหรือไงกันนะ

การไปเที่ยวของไอฮาระกับคิรัวจะเป็นอย่างไรต่อไปจะมีอุปสักอะไรมากีดกันทั้งสองหรือไม่

โปรดติดตาม

♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣

ขอฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคร้าาา เม้นได้ไม่ต้องเกรงใจเพราะยังไงเราก็เป็นคนกันเองอ่ะเนอะ