S3.Re-สอร์ท ทวงแค้น

...ฉันกับยัยแหม่มยืนอยู่หน้าห้องที่เพิ่งเปิดมา ห้องปิดตายที่ไม่มีใครมาเปิดนานแล้ว สภาพฝุ่นเกาะกลิ่นเหม็นอับ ลอยมาจากห้อง ห้องมืดมาก มองแทบไม่เห็นข้างใน บรรยากาศมันเย็นจนน่ากลัว

...ฉันเดินเข้าไปสำรวจดูรอบๆ สวิตซ์ไฟอยู่ไหนว่ะ ยัยแหม่มช่วยๆกันหาทีสิ 'กูก็พยายามหาอยู่หาไม่เจอว่ะ' ฉันตะโกนออกมา เฮ้ยพวกแก หยิบไฟฉายในกระเป๋าเดินทางมาให้ทีสิ ข้างในมันรกและมืดมากๆ ยัยตองบอกแปบนึง พร้อมทั้งหยิบไฟฉายมาให้หน้าห้อง 'มึงจะเข้ามาหน่อยก็ไม่ได้นะ แค่นี้'

...'ก็กูกลัวนิ' ยัยตองตอบกลับมา หลังจากที่เราได้ไฟฉาย ฉันก็เปิดสวิตซ์ แต่มันไม่ติด ฉันลองเคาะไฟฉายดู เสียงดัง ก๊อกๆ ๆ ไฟติดมาแว๊บนึง ทันทีแว๊บนั้นเหมือนมีอะไรผ่านหน้าไปไวมากๆ ฉันบอกยัยแหม่มอยู่เฉยๆสิอย่าบังไฟฉาย .'มึงจะบ้าหรอกูยืนอยู่หลังมึง จะไปบังไฟฉายได้งัย' ..ฉันคิดในใจสงสัยแสงเข้าตา ฉันลองเคาะอีกที 2 ทีไฟฉายก็ติด ฉันส่องไปที่ข้างๆกำแพง เพื่อหาสวิตซ์ไฟแต่ก็ไม่เห็น ฉันส่องไฟตามกำแพงเรื่อยๆ จนเดินมาสะดุดอะไรบางอย่าง ฉันส่องลงไปดู ทันทีที่เห็นฉันถามยัยแหม่มว่า รู้มั้ยว่ะว่ามันคืออะไร ยัยแหม่มดูในสิ่งที่ฉันส่องก่อนตอบกลับมาว่า ''นี่มันโต๊ะหมู่บูชา หรือไม่ก็แท่นพิธีอะไรบางอย่างว่ะ'' . ฉันหยุดถาม ในทันที พร้อมทั้งส่องพื้นโดยทั่ว ทันไดนั้น ฟ้าผ่าเปรี้ยง ดังลั่น  แสงของมันสะท้อนอะไรบางอย่าง มันเป็นสีแดงๆ จำนวนมาก ฉันเลยส่องไปด้านบนเพดาน

...เฮ้ย แมร่ง เฮ้ยอะไรว่ะ ยัยแหม่มหันมองตามแสง ก่อนจะร้อง 'เวรละมึง มึงรู้มั้ยว่านี่อะไร' ฉันถามกลับไป แล้วมันคืออะไรว่ะ

...สิ่งที่ฉันเห็นเป็นอักขระเก่าแก่จำนวนมาก คล้ายๆข้างนอกแต่ในนี้เป็นอักขระสีแดง ฉันถามยัยแหม่ม มันหมายความว่าอย่างงัยว่ะ ทำไมไม่เหมือนข้างนอกที่เป็นสีขาว .'มึงรู้มั้ยข้างนอกสีขาว ไว้ป้องกันคุ้มครอง ส่วนอักขระสีแดง มีไว้ สะกดวิญญาณ หรือไม่ก็พิธีมนต์ดำ หรือกักขังสิ่งชั่วร้าย'  เฮ้ย ก็ไม่เห็นมีอะไรนี่หว่า ฉันพูดขึ้นมา พร้อมทั้งส่องตามเพดานรอบๆ แว๊บเดียว มีบางสิ่งที่เย็นวูบๆมาดึงมือฉันไปวางที่สิ่งๆนึง ฉันตกใจสะดุ้ง เฮ้ย ยัยแหม่มเล่นแบบนี้ กูก็ตกใจนะเว๊ย .. 'อะไรของมึง กูก็อยู่เฉยๆ ???'

...ฉันลองมองไปยังตำแหน่งที่โดนดึงมา เป็นหีบใบเล็กพอประมาณห่อด้วยผ้าสีแดง มีอักษรสีดำกำกับไว้ ฉันชี้ให้ยัยแหม่มดูแล้วถามว่า รู้มั้ยมันคืออะไร

...'เฮ้ย มึงรีบวางลงเลยนะ นี่เป็นมนต์ดำสะกดวิญญาณชัดๆ ห้องนี้แม่ง ต้องมีอะไรแน่ๆ ทางที่ดีมึงวางเอาไว้ก่อน' ฉันถามต่อไป นี่คือสิ่งที่ไอ้ข้างนอกต้องการไช่มั้ยว่ะ

...'กูจะรู้มั้ยละ' ....ยัยแหม่มตอบ งั้นคงต้องเอาออกไปดูข้างนอกเพราะในนี้มืดมากมองไม่ถนัด..'เฮ้ยมึงเอาจิงดึ' ยัยแหม่มถามฉัน ฉันตอบกลับไปว่า เออ กูตัดสินใจแล้ว

...ทันทีที่หยิบออกจากที่วาง ที่หีบใบนั้นวางอยู่ ทุกๆสิ่งๆทุกๆอย่างสั่นไหว แรงขึ้นๆ เสียงปริของกระจกเริ่มดังออกมา แก๊รก ๆ  ๆๆๆ และค่อยๆถี่ขึ้นจนแตกเสียงดังเพล๊ง เศษกระจกมากมายกระเด็นเข้ามาตามแรงกรรโชคของลม จนทั้ง3คนด้านนอกกระโดดหลบ ปลิวไปคนละทิศ ก่อนจะมีเสียงยัย ดัมมี่ร้องดังขึ้น

...'เฮ้ย พวกมึง กระจก เฮ้ยกระจก' ถาพทั้ง3เห็นคือถาพที่กระจกค่อยๆเอียงหน้าลงมาเพราะกระแสลม ค่อยๆ ค่อยๆ ลงมากระทบพื้นเสียงดัง ...เพล๊ง... .ทั้ง3คนเอ่ยพร้อมกัน ชิบหายแล้ว

...หลังเสียงเพล๊งไม่นาน เสียงฝีเท้าเดินมาทางหน้าห้องเสียง ดัง ตึก ตึก ตึก เสียงอะไรว่ะ ทันไดนั้น

ก็เกิด . . .