S1.The lastdream ฝันสุดท้าย
เขียนโดย ๑กัสจัง๑
วันที่ 12 กันยายน พ.ศ. 2558 เวลา 18.36 น.
แก้ไขเมื่อ 22 ตุลาคม พ.ศ. 2558 00.48 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
11) นับถอยหลัง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเบล ยังคงดูแลคุณพี่ของเธอด้วยความห่วงใยตลอด3วัน คอยพูดคุย คอยดูแลไม่ห่างไปไหน
เพราะว่าหากต้องพลัดพรากกัน ตอนนี้คือช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดของ2เรา อย่างน้อยๆรับฟังความรู้สึกหนู ก็ยังดี
***ช่วงเวลาประมาณบ่าย2ขอเชิญญาติและผู้เกี่ยวข้องฟังผลสรุปการวินิจฉัย ด้วยนะคับ
เดี๋ยวหมอขอตัวไปประชุมก่อน แล้วบ่าย2จะให้พยาบาลมาตามนะคับ ค่ะ
เบล โทรเรียกพ่อกับแม่ของเธอให้มาที่โรงพยาบาล รวมถึง น้าฟ้า คุณแม่ของพี่เอลด้วย
ใกล้บ่าย2แล้วทุกๆคนทะยอยมากันจนครบ เพื่อรอฟังผลการวินิจฉัยของทางทีมแพทย์
+ขอเชิญที่ห้องหมอนะค่ะ พยาบาลเดินมาตาม
...เราทั้ง4คนเดินตามพยาบาลไปถึงห้องคุณหมอ แล้วนั่งลง รอฟังผลการวินิจฉัย
+ผลการวินิจฉัยออกมาแล้วนะคับ คนไข้อาการยังไม่มีทีท่าว่าจะดีขึ้นมา อาการเริ่มแทรกซ้อน
ยังใช้เครื่องช่วยหายใจ เพราะคนใข้อยู่ในสภาวะหายใจเองไม่ได้ ทางการแพทย์ถือว่าคนไข้ได้เสียชีวิตไปแล้ว อยากให้ทางญาติ ทำใจเผื่อไว้บ้างนะคับ
...สายตาทุกคู่หันมามองเป็นทางเดียวกัน เบลที่กำลังตาแดงๆมองกลับสายตาของทุกคู่ ก่อนพูดขึ้นว่า ขอเวลาพวกหนูปรึกษากันก่อนนะค่ะ
..แม่กับพ่อ รวมถึงน้าต่างมองหน้ากัน ก่อนหันมามองที่น้องเบลอีกครั้งหนึ่ง
**คุณน้า คุณพ่อ คุณแม่ หนูขอเวลา อีกวัน หลังจากวันนี้ได้มั้ย หนูเข้าใจเมื่อถึงเวลาเที่ยงคืนพรุ่งนี้หนูจะไม่รั้งพี่เค้าไว้ หนูจะเป็นคนปล่อยพี่เค้าไปเอง(เธอฝืนพูดขณะที่กัดฟันไว้)
-ทั้ง3คนต่างเดินเข้าไปโอบน้องเบลไว้ เสียงคร่ำครวญ ดังออกมาเบาๆ ก่อนจะสูดลมหายใจ
แรงๆยาวๆ 1 ครั้ง แล้วหายใจออกมาพร้อมเสียง เฮ้อ............ หลังจากนั้นน้องเบลหันมาหาแม่ของเธอ แม่ของเธอพูดขึ้นมาว่า "อ่อ จ๊ะ เดี๋ยวแม่ cancel งานของพรุ่งนี้ให้อีกวัน"
**ขอบคุณค่ะคุณแม่ ก่อนเดินออกจากห้องของคุณหมอไปยังห้องของพี่เอลที่นอนไม่ได้สติอยู่
+งั้นตกลงตามนี้นะคับ
-ค่ะ/คับ
...เวลาเริ่มนับถอยหลังลงทีละน้อยทีละน้อย สวนทางกับความกังวล อึดอัดใจที่ยิ่งทวีความรุนแรง เธอเฝ้ามองคุณพี่ของเธอ พร้อมกับบ่นเบาๆ ตื่นขึ้นมาสิ เวลาเหลือน้อยลงแล้วนะ อย่าทำร้ายด้วยการไม่หายใจได้มั้ย
ขอร้องละ..ตื่นมาสิ เธอไม่ไปไหนแทบไม่กินอะไร เพราะหากที่คือวันสุดท้ายที่เราจะได้อยู่ด้วยกันแล้ว หนูจะใช้ทุกๆวินาทีที่เหลือ เพื่ออยู่กับพี่จนวินาทีสุดท้ายจะหมดลง
++น้าฟ้าเปิดประตูเดินเข้ามาในห้อง เดินมาหาลูกชายของเธอ พร้อมพูดว่า มันนานมาแล้วนะ ที่ลูกชายน้าไม่ได้ออกไปไหนมาไหน เขาเป็นคนเก็บตัวมาก เค้าเคยบอกกับน้าว่า พบใครคนนึงที่เขารักและอยากอยู่ด้วย และจะไปหา น้าดีใจมากที่เขายอมเปิดใจของตัวเองเพื่อรับใครสักคนเข้ามา แต่น้ามีเรื่องอยากจะถามเรื่องหนู จะได้มั้ย
**ได้ค่ะ
++หนูรักพี่รักพี่เค้ามั้ย ถึงเวลานี้ไม่มีอะไรต้องอายอีกแล้ว น้าก็เสียใจ แต่มีอะไรอยากจะพูดหรือระบายก็บอกออกมาให้หมด อย่างน้อยเมื่อถึงเวลานั้นจริงๆจะได้ไม่เสียใจ ที่ไม่ได้บอกออกมา
**ค่ะ หนูรักพี่เค้ามาก หนูไม่อยากให้พี่เค้าจากไป
++หนูเป็นแฟนลูกน้าใช่มั้ย
**พี่เขายังไม่ได้ขอหนูอย่างเป็นทางการนะค่ะ ก็มาเกิดอุบัติเหตุก่อน แต่ขอพูดว่าเป็นไปก่อนก็แล้วกัน อย่างน้อย 1 วันก็ยังมีความหมาย
++จ๊ะ ขอบคุณนะที่ทำเพื่อลูกชายน้าขนาดนี้ ลูกน้าคงจะดีใจมาก พร้อมทั้งโอบกอดน้องเบลด้วยน้ำตา
**ค่ะ
++น้าจะไปรอข้างนอกนะ น้าไม่กวนเเล้ว ไปก่อนนะ แล้วหันหลังเดินออกไป
...หลังเดินออกมาน้าฟ้า มาหยุดตรงพ่อ กับแม่ของน้องเบล พร้อมทั้งกล่าวขอบคุณทุกสิ่งที่ผ่านมา
ก่อนพูดทิ้งท้ายว่า น้องเบลนิสัยดีมากๆ สมมุติว่าลูกชายฟื้นคงต้องรบกวนอย่างอื่นแล้วละ???
...แม่ของเบลยิ้มขึ้นมาทันที ส่วนพ่อนั้นเปลี่ยนสีหน้าเป็นขึงขังในทันทีเช่นกัน
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ