S1.The lastdream ฝันสุดท้าย

 ...เวลาช่างผ่านไปยังรวดเร็ว ไม่เคยนึกมาก่อนเลยว่าเวลามันจะมีค่าขนาดนี้ ใช่สิ เพราะเวลาที่ผ่านมาเมื่อก่อน ไม่มีอะไรให้สูญเสีย แต่ทุกวินาทีตอนนี้มันมีค่าที่สุดในชีวิตของเธอ เพราะมันอาจหมายถึงการสูญเสียบางสิ่งไปตลอดกาล

**พี่นี่ก็4ทุ่มกว่าแล้วนะ เวลาใกล้จะหมดแล้ว ช่วยกลับมาจะได้มั้ย อย่าจากไปแบบนี้สิ

...แม่ของเบลเปิดประตูเข้ามา แล้วเดินมาใกล้ๆพร้อมกับยื่นขนมปัง1ชิ้นกับนมอีก1กล่อง เอ้าลูก กินอะไร บ้างนะ ไม่ได้กินอะไรทั้งวันเลยนิ

**หนูกินไม่ลงค่ะแม่

-ฝืนกินเข้าไปเถอะนะ เดี๋ยวจะไม่มีแรง

..เธอแกะขนม ขึ้นมากินแบบไร้ความรู้สึกเหมือนไม่มีรสชาดใดๆกินไปได้ครึ่งนึงก็วางลง บอกว่าอิ่มแล้ว

เธอใช้เวลาที่กำลังลดลงอยู่กับพี่ของเธอ ทุกๆวินาที ทำไมมันไวอย่างนี้นะ

...................................................

*นานแค่ไหนแล้วนะที่ผมเดินมาตามทางที่แสนมืดมิด จุดหมายมันคงอยู่ไม่ใกล แสงรำไรรออยู่ตรงหน้าผมเดินไปเรื่อย ไปยังแสงที่ผมเห็น สุดปลายทางข้างหน้า ไม่นานก็เดินถึงปลายทางของแสงนั้น

ผมเห็นภาพของเธอคนนั้นยืนยิ้มยื่นมือมาหาผม พร้อมพูดว่า "ที่รัก มาทางนี้สิ" ข้างๆมีเด็กผู้หญิง ถักผมเปียน่ารักมากๆอยู่ใกล้ๆ เรียก "ปะป๊ะ อุ้ม อุ้ม" ผมนึกขึ้นมาในใจ นี่แหละมั๊งความสุขที่ผมรอคอยมาตลอดชีวิต ความสุขที่เป็นนิรันดร์ ผมค่อยๆเอื้อมมือหาเธอกับเด็กคนนั้น

 ทันใดนั้นผมได้ยินเสียงบางอย่างดังขึ้นมาจากด้านหลังท่ามกลางความมืดมิด ที่เงียบสงัด ผมหันหลังกลับไป ยังตำแหน่งของเสียงที่มา

"พี่จำได้มั้ย สัญญาอะไรไว้ ถ้าพบกันเมื่อไร จะให้ขออะไรก็ได้ ตอนนี้ไม่มีเวลาแล้ว ซึ่งหนูต้องการมันในตอนนี้ นี่คือคำขอเดียวในชีวิตหนู โปรดกลับมา อยู่เคียงข้างหนูตลอดไป ได้โปรด"

 ผมควรทำอย่างไรดีนะ ผมควรทำอย่างไรดี

.....................................................

...ในที่สุดเที่ยงคืนใกล้ก็มาถึง ทุกคนมาพร้อมหน้า มีอะไรจะสั่งเสียกับพี่เขามั้ย แม่กับน้าฟ้าพูดขึ้น

**ค่ะ พี่เวลาที่เราเจอกันมันสั้นไปมั้ยอย่าปล่อยหนูไว้แบบนี้  "พี่จำได้มั้ย สัญญาอะไรไว้ ถ้าพบกันเมื่อไร จะให้ขออะไรก็ได้ ตอนนี้ไม่มีเวลาแล้ว ซึ่งหนูต้องการมันในตอนนี้ นี่คือคำขอเดียวในชีวิตหนู โปรดกลับมา อยู่เคียงข้างหนูตลอดไป ได้โปรด"

 ตาเธอแดงกล่ำ น้ำตาเริ่มรินไหล คล้ายกับว่าโลกนี้หมดแล้วซึ่งความสุข ความหวังถูกทุบทิ้ง พังทลายลงมาเป็นชิ้นๆ จนมองไม่เห็น เสียง นาฬิกาดังขึ้น ตึ๊ง.ตึ๊ง.ตึ๊ง. เที่ยงคืนแล้วสิ นั่นหมายถึงวินาทีสุดท้ายมันหมดลงแล้ว

...เบลโฝเข้ากอดพี่ของเธอเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย พร้อมพูดว่า "เราต้องจากกันจริงๆไช่มั้ย"

หนูรักพี่นะ มือที่สั่นของเธอค่อยๆลูบตรงใบหน้าของพี่เอล มือค่อยๆปาดผมแล้วค่อยๆกดริมฝีปากลงที่กลางหน้าผาก 1ครั้ง เบาๆน้ำตาไหลนองไปทั้วหน้า พร้อมบ่นประโยคสั้นๆขึ้นมา "คนผิดสัญญา" พร้อมทั้งค่อยๆเอื้อมมือดึงหน้ากากออกซิเจนออก เธอค่อยๆดึงผ้าขึ้นมาปิดหน้าของพี่เอล พร้อมทั้งก้มลงกอดอีกครั้งเป็นการร่ำลา

  ทันไดนั้น เธอรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงบางอย่างดังขึ้น เสียงนั้นดัง ตุ๊บ..ตุ๊บ..ตุ๊บ.ตุ๊บ เธอแหงนหน้าขึ้นมา พร้อมทั้งกระโดด  ตะโกนออกมาสุดเสียงว่า หมอๆๆๆ พี่หนูกลับมาแล้ว .....เขากลับมาแล้ว

...........................................

  ผมหันหลังกลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง โลกที่ผมเคยได้ทิ้งเอาไว้ข้างหลังมานานแสนนาน ผมเข้าใจแล้วว่า เหตุผลที่ผมมีชีวิตอยู่บนโลกนี้เพื่ออะไร เพราะผมได้เจอสิ่งนั้นแล้ว

...ผมไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ เท่าที่ผมรู้ ฝันสุดท้ายของผมได้จบลงไปแล้ว นับจากนี้ วินาทีแรกที่ผมลืมตาขึ้นมาจะมีแต่เรื่องจริง ไม่ใช่ความฝันอีกต่อไป

******************************

ปล.หากคุณเคยฝันอะไรซ้ำๆเดิมๆเหมือนกับผม อย่าได้ไปไขว่คว้าถึงความหมายของสิ่งนั้น เพราะเมื่อถึงวันนึงแล้ว คุณอาจจะรู้เองว่ามันคือ อะไร ...เหมือนกับผม

                                                             ....จบบริบูรณ์....

open s2/3

-ป่ะป๊ะๆทำไมมีหนูออกมานิดเดียวเองละ

*จ๊ะลูกเรื่องนี้ของม่ะม๊ะกับป่ะป๊ะนะ เรื่องหน้าแล้วกันของลูกนะจ๊ะ

-โด่  กะได้เจ้าค่ะ.............................................

         แล้วพบกัน กับภาคต่อ S2.The little angle นางฟ้าอยู่บ้านผม

อ่านจบชอบก็กดไลท์ด้วยนะ  ขอบคุณมากๆ ที่อ่านมาถึงตรงนี้

 http://www.keedkean.com/story/KK0006955.html

                                                                                      ๑กัสจัง๑