แฟนของผมออกมาจากหนังสือการ์ตูน
เขียนโดย 
Soman
วันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2558 เวลา 22.49 น.
แก้ไขเมื่อ 7 กันยายน พ.ศ. 2558 23.06 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
2) มันจะเกินจริงไปแล้ว
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“นะ นี่มันอะไรกัน ?”
มีแสงประหลาด สีฟ้าครามพวยพุ่งออกมาจากหนังสือ มันทำให้เรย์จิ ถึงกับตะลึงไปพักใหญ่ เขาถึงกับช๊อกทำอะไรไม่ถูกเขาได้ปล่อยหนังสืออันเป็นที่รักออกจากมือและแสงนั่นที่ปรากฏอยู่ก็เห็นหัวของใครบางคนค่อยๆโผล่ออกมาจากหนังสือการ์ตูนที่ตนเองชอบมันทำให้เขา ..........ตกใจและสลบไปอย่างรวดเร็ว
ผ่านไป 30 นาที
“อะไรกันน๊า มีใครมาสะกิตตรงหน้าเรามันเป็นเหมือนมือที่อ่อนนุ่มและหอมจริงๆเป็นกลิ่นที่แปลกจมูกมากๆเลยแหะ”
เพราะเขาอยู่ในห้องคนเดียวและไม่มีใครอยู่ด้วยจึงตกใจและลืมตาขึ้นมาหันหน้าไปหาสิ่งที่ได้สะกิตตรงแก้มของเขาในทันทีที่เห็นเรย์จิถึงกับร้องออกมาอย่างดัง......
“เหี้ย” “นั้นมันเท้านี่หว่า.........ใครกันฟระที่กล้าเอาบาทามาเหยียบแก้มของเรา”
เรย์จินั้นรีบลุกขึ้นมาและหันหน้าของเขาไปหาคนที่กล้าเอาเท้ามาเขี่ยตรงแก้มมันทำให้เรย์จิโกรธสุดๆ
“ว่ายังไงเจ้าปัญญาอ่อน.....”
เสียงที่ไม่คุ้นหูมันดังออกมาจากปากของใครบางคนที่เรย์จินั้นไม่คิดว่าจะรู้จักและได้ยินมาก่อน เขาตกใจและมองไปที่ต้นเสียงนั้นทันที เมื่อเรย์จิได้เห็นก็ต้องตกใจอย่างสุดๆ เพราะว่าสิ่งที่เขาเห็นนั้นก็คือ.......
“นี่มัน !!” .... “นี่มัน !!” .......“คุณรินเนะใน 2 มิตินี่หว่า !!!”
“ทะ..... ทำไมกันหญิงสาว 2 มิติที่ใฝ่ฝันทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้นี่มันความฝันความฝันชัดๆไม่จริงม้ายยยยยยยยยย...........”
เรย์จิตกใจสุดขีดเขารีบวิ่งวนไปรอบๆห้องของตน มันทำให้หญิงสาวที่มองเรย์จินั้นหงุดหงิดขึ้นมา
“นายปัญญาอ่อนเอ้ยยย”
( ตุ๊บ ) ( แผละ ) “ดะ... ดาวเต็มหัวเลยย”
หญิงสาวได้จับหัวของเรย์จิทุ่มลงไปที่พื้นอย่างแรงมันทำให้เรย์จิถึงกับมึนน
“นี่มันอะไรกัน ที่เจ้าปัญญาอ่อนอย่างคุณ พาฉันมานที่นี่...”
เธอก็มองไปที่เสิ้อผ้าของตัวเอง เธอได้เห็นส่วนเว้วของเสื้อผ้าเธอจึง.........
หญิงสาวเอามือของเธอมาบดบังร่างกาย อันสุดแสนจะงดงาม แล้วจ้องไปที่เรย์จิที่สีหน้าและท่าทางที่ออกจะหื่นพอควร
“คุณคิดจะทำอะไรฉัน อย่าบอกนะ อย่าบอกนะว่า คะ คุณจะเป็นพวก....”
“หยุดเลย !!!” “ผมไม่รู้ว่าคุณมานี่ได้ยังไง และอีกอย่าง”
T_T “ทำไมคุณต้องมองว่าผมเป็นพวกโรคจิตด้วยฟระเนี่ย” “เสียใจโครต”
หญิงสาวคิดถึงเรื่องอะไรบางอย่างที่อยู่ในหัว มันทำให้เรย์จินั้นเดาไม่ออกว่าเธอกำลังคิดถึงเรื่องอะไร และเขาก็ยังสงสัยเธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรแล้วทำไมหน้าของเธอถึงเหมือนนางเอกของเขากันนัก
“คุณหน้าตาเหมือนรินเนะจะคิดอะไรอยู่ก็ไม่รู้หรอกนะแต่ว่า......”
“จะเอาเท้ามาลูบหน้าผมอีกนานไหมขอรับหน้าคนนะไม่ใช่ผ้าขี้ริ้วววว”
“อุ้ย !!” “ขอโทษทีพอดีฉันเผลอน่ะ โฮะๆๆๆ”
“เห้อ !!!” “งานนี้มีเหนื่อยครับ แม่คู้ณณณ”
“แล้วเธอน่ะมาจากไหนกันหรอ ?
“เรย์จิทำหน้าสงสัย ว่าเธอมาอยู่ที่นี่ได้เช่นไร
“ฉันน่ะหรอในระหว่างที่ฉันกำลัง ใช้เวทมนต์ก็เห็นแสงอะไรบางอย่าง อยู่บนหัวของฉัน และมันก็ดึงฉันมาที่นี่ และก็ได้เห็นเธอนอนสลบอยู่ตรงนั้นนั่นแหละ”
“หรือว่าเธอจะออกมาจากหนังสือการ์ตูนสุดที่รักนั่น”
“หนังสือการ์ตูน....?”
หญิงสาวตอบกลับมาพร้อมทำสีหน้าที่ไม่เข้าใจในคำพูดของเรย์จิ
“เอาแล้วสิงานนี้มันจะเกินจริงไปหน่อยมั้งทำไงดีทีนี่เรา เริ่มจะไปกันใหญ่ละ”
เรย์จิ ก็คิดไอเดียอะไรดีๆออกเพื่อความแน่ชัดเขาได้หยิบหนังสือการ์ตูนสุดที่รักเอามาให้หญิงสาวผู้นั้นดู มันก็ปรากฏว่า.......
“ทุกคนลงไปอยู่ในนั้นได้ยังไงกันอะ ทำไม ถึงตัวเล็กและไม่ขยับกันเลยละคะ”
“อะ.. อะ.. อะไรนะ พะ... พะ... เพื่อนหรอ ?”
“ก็ใช่นะสิ !! นี่แหละหมู่บ้านนี้แหละที่ฉันอยู่ละนะ”
“โอ้แม่เจ้า ยะ อย่าบอกนะว่า….”
“เธอคือ... เธอคือ... รินเนะ ไซกะ อ่ะ”
“ถูกต้องแล้วคะ”
“อะ.. เอ๋.... แล้วรู้ชื่อฉันได้ยังไง.... ?”
“นี่มัน......นี่มัน ไม่จริงใช่ม้ายยยยยยยยยย”
และนั่นก็คือเรื่องที่แสนสุดจะวุ่นวายในตอนที่ได้พบเธอ นางในฝันคนนั้น รินเนะจัง สุดยอดนางเอกสาวสวยซินเดอะเระและโมเอะที่สุดใน โลกนี้เลยก็ว่าได้ทั้งที่ผมใฝ่ฝันมาตลอด ฝันมาตลอดว่าจะได้มีนางแบบนี้อยู่จริง จรี้งงงงง
โปรดติดตามตอนต่อไป................
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
