รักวุ่นวาย นายหัวหน้าแก๊งสุดซ่า

“ทำไม ทำไม ทำไมนายถึงเป็นอย่างนี้” ฉันเดินออกมาอย่างเหม่อลอย ไม่มีจุดหมาย ไม่มีปลายทาง เดินไปเรื่อยๆ เดินไปอย่างนั้น เดินเหมือนคนไม่มีสติ

เหนื่อยพอแล้วที่พยายามทำให้เธอรัก

เสียโทรศัพท์เครื่องเล็กดังข้างๆ ตอนนี้ฉันไม่สนใจอะไรทั้งนั้น นอกจากเดินไปอย่างไม่มีจุดมุ่งหมาย

นายคือรักแรกของฉัน นายคือคนที่ช่วยฉันมาเสมอ นายคือคนที่ฉันไว้ใจมากที่สุด

แกเป็นใครทำไมต้องมาแย่งคนที่ฉันรักด้วย ฮื่อออออออออออออ

ฉันจะต้องแย่งเขามาให้ได้ จะด้วยวิธีไหนก็ตาม

ปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!

“อะ อะ อะไรนะค่ะ ปลาโดนรถชน แล้วอาการเป็นไงบ้างค่ะ ห้ะคุณพระ ค่ะๆ เดี่ยวดิฉันจะไปเยี่ยมน่ะค่ะ” ฉายเดือน กล่าวบอก

“ม่ะ แม่ครับเกิดอะไรขึ้นกับยัยปลาครับ” ผมถามออกไป ตอนนี้ร่างกายผมสั่นไปหมด ถ้าไม่เป็นเพราะผมปลาคงไม่เป็นอย่างนี้   ตอนนั้น

“ นัทเมื่อ ระ........” ปลาเดินเข้ามาในห้องน้ำและเธอก็เจอในสิ่งที่เธอไม่ควรจะเจอ

“ปะ ปลา” ผมมองหน้าเธอก่อนจะผลักนายล็อกก่อนจะเดินไปหา

“ทะ.....ทะ....ทำไม นายถึงทำอย่างนี้ อ่ะฮื่ออออ” อ้ะ ผมตกใจสุดขีด พูดอะไรไม่ออก

“ก็เพราะฉันกับนัทเรารักกันไงล่ะ หึ”

“นะ......นะนาย ไม่จริง! นัทไม่ได้รักแก นัทบอกกับฉันมาเสมอ นายนั้นแหล่ะที่หน้าดานคิดไปเอง” ยัยปลาบ้าไปแล้ว

“เหอะ คนอย่างเธอได้แต่แอบชอบเขาไปวันๆนั้นแหล่ะ น่าสงสาร”

“แล้ว มะ มันผิดตรงไหน ฉันจะฆ่าแก ฉันจะฆ่าแก แกทำให้นัทเป็นอย่างนี้ฉันจะฆ่าแก” ยัยปลาด่าชายหนุ่มก่อนจะเดินไปหยิบมือมา

“ปลาแกจะทำอะไร” ผมรีบเข้าไปกอดมันก่อนที่มันจะฆ่าใคร

“ฉันจะฆ่ามัน ฉันจะฆ่ามัน ปล๊อย!!!”ยัยนั้นสะบัดออกจากออมกอดผม ก่อนจะวิ่งไปหานายล็อคเกอร์

“ยะ......หยุดนะ!!!!!!!” ผมตะโกนออกไปสุดเสียงก่อนจะวิ่งไปกอดเขาไว้

“อย่าทำเขา ปลา ฉันขอร้อง” ยัยปลาหยุดนิ่ง ก่อนจะถอยหลังออกห่างผมไป การที่ผมทำอย่างนี้มันอาจจะเป็นไปในทางที่ดีก็ได้ ที่ผมจะบอกความรู้สึกในใจออกมา

“...................”ยัยนี้หยุดนิ่งก่อนจะมองผมด้วยสายตาเศร้า  ผมสะดุดสายตายัยปลา แต่จะมาอ่อนไหวไม่ได้ต้องบอกมันไป

“ฉันรักล็อคนี้ตั้งแต่ข้างแรกแล้วล่ะ  แต่ฉันต้องโกหกตัวเองว่าเกลียดเขา แต่ยิ่งเกลียดก็ยิ่งรักเขามากขึ้นทุกวัน ฉันขอโทษน่ะปลา ฉันรู้ว่าแกรักฉัน แต่ขอโทษจริงๆ ฉันให้แกได้แค่เพื่อนเท่านั้น”

ผมกลั้นใจบอกความรู้สึกไป ถึงแม้จะทำให้อีกคนเจ็บแต่อย่างน้อย การที่เราไม่ทำอะไรเลยมันจะทำให้เขามีความหวังละสุดท้ายเขาก็จะเกลียดเรา ทางที่ดีบอกเขาไปตรงๆดีกว่า จะได้ไม่เจ็บทั้งคู่

“หรอ....งั้นฉันขอให้นายรักกับมันนานๆน่ะ ขอบคุณที่เป็นเพื่อนฉัน” ยัยปลาบอกอย่างนั้นก่อนจะวิ่งออกจากห้องน้ำไป ผมจะวิ่งตามแต่ถูกหมอนั้นดึงมือผมไว้

“ปล่อยเขาไปเถอะ ให้เขาได้คิดสักนิด เดียวเขาก็กลับมาเอง”

นั้นแหล่ะครับ ตอนนี้ผมไม่รู้จะทำยังไง ตอนนี้ผมมาถึงโรงพยาบาลเรียบร้อย สภาพยัยปลาตอนนี้ เต็มไปด้วยเลือด

“ม่ะ แม่ครับ” ผมรีบไปประคองแม่ตอนนี้ท่านคงตกใจน่าดู

“ทำไม มันถึงเกิดขึ้นมาอย่างนี้ได้” แม่ผมท่านร้องไห้ไม่หยุด

ผมควรจะทำไงดี  แล้วปลาจะอยากเจอหน้าผมไหม.......

...................................................................................................................

อิอิ  ติมตามด้วยเน้อ  แต่งสดๆผิดพลาดอะไรก็บอกด้วยเน้ออ