รักวุ่นวาย นายหัวหน้าแก๊งสุดซ่า

"อ้ะ พะ พอ แล้ว อื้ออ หายใจไม่ออก" ผมพยามดันหมอนั้นให้ออกจากตัวผมให้ได้มากที่สุด 

"ถอดกางเกงให้หน่อยสิ" ห้ะ!

"มม่ะ ไม่ นะ นายบ้า ไปแล้วหรือไง"

"บอกให้ถอดก็ถอดสิ!!!!!" ผมมองหน้าหมอนี้ 

"ทำไมต้องตะโกนด้วย ห้ะ! ฮื่ออออออออออ T T" ผมร้องไห้ออกมาอย่างหนัก โถ่เป็นใครมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ร้องไห้ทุกคนแหล่ะ

"เฮ้ยๆ นะ นายร้องไห้ทำไมว่ะ ฉันก็แค่ให้ถอดกางเกงให้แค่นี้เอง" หมอนั้นทำหน้าไม่ถูก ก่อนที่จะกอดผมไว้แนบอก

"ไม่เอาไม่ร้องไห้ นะเด็กน้อย" หมอนั้นจูบหน้าผากของผมอย่างแผ่วเบาก่อนจะเลื่อนริมฝีปากมาประกบกับริมฝีปากของผม

จูบครั้งนี้รู้สึกดีกว่าครั้งแรก เขาจูบอ่อนโยน เขาจูบซับน้ำตาให้กับผม เลยทำให้ผมรู้สึกดีมาก

มือใหญ่แข็งแรงลูบไล้ผ่านเนื้อผ้าไปตามแนวกระดูกสันหลัง ช่วงเอวและสะโพก ไล่ลงมาจึงถึงต้นขา  นัทรู้สึกเหมือนหายใจสะดุด เขาสูดหายใจเข้าลึกเพื่อให้ผ่อนคลาย ทุกการกระทำของนัทอยู่ในสายตาขอล็อคเกอร์ มือของเขาที่เคลื่อนไหวก็ทำให้ นัท รู้สึกวาบเสียว จนเมื่อมืออีกข้างหนึ่งควานลึกเข้าไปกางเกง  มือของเขาก็เข้ามาสำรวจข้างใน ความเจ็บปวดก็เข้ามา

“อย่า!.... อย่า ..... อ้ะ!”

 “เจ็บหรอ?” นัทพยักหน้าตอบรับ

“มันจะดีขึ้น เชื่อฉันสิ”

“ดะ!.........เดี่ยว.....อ้ะ!”

“ไม่ต้องตกใจ แค่เตรียมตัวนายให้พร้อม แล้วเราจะได้สนุกกัน”

ลิ้นอุ่นนุ่มนั้นก็แทรกล้ำเข้าไปภายในเดี่ยวลึก เดี่ยวตื้น ตวัดรัวอย่างเร่งเร้า ชายหนุ่มถูกปลุกอารมณ์จนร่างกายแอ่นเกร็ง ตอนนี้ นัท ไม่สามารถไม่อาจเก็บกลั้นเสียงของตัวเองได้อีก ชายหนุ่มทั้งครางทั้งบิดกายส่ายน้อยๆ เพื่อไล่อารมณ์บางอย่างออกจากร่างกาย

ล็อคเกอร์ ถอดซิบกางเกงของตัวเองออกก่อนจะแทรกแก่นกายของตัวเองเข้าหาอีกคน

“อ้ะ!...........เจ็บ”

“ผ่อนคลายน่ะคนดี”  ลิ้นร้ายช่วยปลุกความรัญจวนที่หลังใบหูและลำคอเนียน

เมื่อเห็นอีกฝ่ายคล้อยตาม เขาจึงรีบขยับลึกล้ำ กว่ากายแกร่งจะขยับเข้าโพรงอ่อนนุ่มได้ก็เล่นเอาเจ้าตัวเกร็งไม่รู้กี่ครั้ง

“ทนเจ็บอีกนิดน่ะ อีกไม่นานก็ผ่านไปแล้ว” ความเคลื่อนไหวโยกเอนเร็วขึ้นเรื่อยๆ จมูกโด่งตรงฝังลงบนซอกคอที่แอ่นขึ้น แล้วเปิดริมฝีปากเม้มผิวเนื้อทั่วอก

“โอววววว.......ที่รัก” เสียงทุ้มห้าวราวกับเสียงคำราม เมื่อเขาเร่งตามเธอไปจนถึงจุดสุดยอดของไฟสวาท

“นะ..เหนื่อยย มะ......ไม่ พอแล้ว”นัทร้องด้วยความตกใจ ส่วนนั้นของเขาเขามาในกายอีกครั้ง

“มันยังได้อีกเชื่อฉันสิ”  จบประโยคเขาก็โถมกายเขาหาโพรงนุ่มอีกครั้ง

   และหลังจากนั้นมีแค่สองคนที่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

“มะ...มะ....ไม่จริง.....ฮื่อออออออ”

.......................................................................................................................................................

จบไปแล้วกับ NC  ไรต์เตอร์ถึงกับกุมขมับเลย

วิ่งไปอ่าน NC ของนิยายทุกเองเท่าทีจะทำได้ 55555 

ถ้า NC ไปซ้ำนิยายเรื่องใดต้องขออภัยมาน่ะที่นี้ด้วยเด้อออ