ฉันน่ะเหรอเจ้าหญิง?

     "เฮ้ย  โฮจู!!!"บุคคลปริศนานั้นคื...?
     "ว่าไง 'ชราย' " แต่....เดี๋ยวนะ ชราย!! น้องของฉันที่ถูกฆ่าไปเมื่อ 10 ปีที่แล้วนี่!!!!
ถูกฆ่าเมื่อกำลังวิ่งเล่นอยู่กับ 'เฟรดดริก' 'อเลกซ์' 'อลัน' ทั้ง ชราย เฟรดดริก อเลกซ์ 
อลัน ต่างก็โดนฆ่าอยากอนาถ ฉันทนฟังพวกนี้พูดกันต่อไปไม่ไหว แล้ว 
     "กรี๊ดดดดด!!!!!!!!!!!!!!"ฉันกรี๊ดออกมาอย่างเต็มแรง และจากนั้น... ภาพทุกภาพก็กลายเป็น 'สีดำ'
     'พี่ๆ ฉันอยู่ที่นั่น'
     'ที่ไหนล่ะ' 
     "ตื่นๆ ยัยเจ้าหญิงนิทรา"
     ฉันเบิกตาโพลงและรีบดันตัวขึ้นมา ดันเห็นสีห้องเป็น สีขาว และ ได้กลิ่นฉุนของยา
     "ห้องพยาบาล?"ฉันถาม
     "หลังจากที่เธอกรี๊ด เธอก็เป็นลมสลบไป"เอเรีย ช่วยคลายความสงสัยของฉันได้บ้าง
     "ชราย..... อยู่ไหน เมื่อกี้ฉันฝันเหรอ"ฉันยิงคำถามรัวไปให้ ยูน่า แทน
     "ใช่ ไม่ใช่ฝันธรรมดานะ ละเมอ ด้วย"ยูน่าตอบมา
     "ยัย...อ่อนแอ เป็นอย่างนี้ถอนตัวจากการเป็นควีนซะเถอะ!!!"โฮจู....นายมัน...
     MY DIARY BY HOJU
     "ยัย...อ่อนแอ เป็นอย่างนี้ถอนตัวจากการเป็นควีนซะเถอะ"...ผม..ผม พูดออกไปได้ยังไง
     "ฉันจะขอสละสิทธิจากการเป็นควีน!!!!!!!!" จากนั้นเธอก็ถอดมงกุฏออก และเธอก็วิ่งไป
     "เดี๋ยวสิ ทาซอง !!"ผมวิ่งตามเธอแบไม่หยุดพัก
     "ฮือๆๆ ฮือๆๆ"ทาซอง... กำลังร้องไห้? อยู่ข้างน้ำพุที่มีเทพีศักดิ์สิทธิ
     "ตามมาทำไม...."เธอถามผมด้วยเสียงเยียบเย็น เหมือนผมอยู่ในขั้วโลกใต้คนเดียวน่ะสิ
     "ก็อยากตาม"ผมตอบไป
     "...ฉันไม่ได้ต้องการให้ตามมา!!!!!!!!!!!..."เธอตะโกนเสียงดัง
     "ฉันจะซื้อตัวเธอ... เท่าไหร่ พันล้าน พอไหม "จากนั้นผมก็ยื่นเชค ให้เธอ เธอดึงไปจากมือผม และเธอตวัดมือของเธอมาปะทะกับหน้าผมจังๆ เชคที่ผมให้เธอไป มันละเอียดไม่มีชิ้นดีเลย
     "ถ้าเห็นค่าของฉันแค่นี้.... นายน่ะด้อยค่ายิ่งกว่าฉันอีก!!!!!!!!!"เธอตะโกน
     "หึ..เธอน่ะ จะต้องไม่มีเพื่อน.."ผมเอามือลูบหน้าตนเอง
     "แล้วไง?"
     "ยัยนี่เป็นหมาหัวเน่า ใครยุ่งกับยัยนี่ถือว่าเป็นศัตรูกับฉัน!!!!!!!!!!!!" ผมประกาศด้วยเสียงอันแสนดังและกังวานทั่วโรงเรียน
     "แล้วแต่"เธอยักไหล่ อย่างไม่แยแส
-โปรดติดตามตอนต่อไป-