โรงเรียนนี้... ผีเฮี๊ยน

8
 ...แอ๊บ... 
 
     ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด...
     เสียงเครื่องบอกจังหวะเต้นของหัวใจดังขึ้นเป็นระยะๆในห้องพักผู้ป่วยที่มืดสนิทห้องหนึ่งในโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ร่างของสาวน้อยที่ไม่ได้สติยังคงหลับตาอยู่อย่างนั้นเป็นเวลาสามวัน หลังจากที่เกิดเหตุการณ์นั้น แสงจากตึกข้างโรงพยาบาลส่องมาตรงหน้าต่างบานใหญ่เผยให้เห็นหน้าของเธอที่ยังหลับตาอยู่อย่างนั้น
     ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด...
     เสียงของเครื่องบอกจังหวะการเต้นของหัวใจยังคงดังอยู่อย่างนั้นท่ามกลางความมืดกับแสงส่องผ่านหน้าต่างเล็กน้อย...
     แอ๊ด∼
     ประตูห้องค่อยเปิดออกช้าๆ เผยให้เห็นผู้หญิงผมสีดำยาวสลวยกับดวงตาสีแดงฉานเหมือนเลือดสดชวนขนลุกในชุดนักเรียน ไม่มีใครรู้ว่าเธอคนนี้เป็นใคร หรือเธอมาที่เพราะอะไร เธออมยิ้มกว้างน่ากลัว 
     ตึก ตึก ตึก
     เธอก้าวเท้าของตัวเองเข้าไปในห้อง ประตูห้องค่อยๆถูกปิดลงอย่างช้าๆ ทำให้ทั้งห้องมืดลงขึ้นอีกครั้ง ดวงตาของเธอส่องแสงสีแดงท่ามกลางความมืด เธอนั่งไขว่ห้างลงบนโซฟาข้างเตียงของหญิงสาวที่ยังนอนอยู่บนเตียงอยู่อย่างนั้น 
     "หน้าเสียดายที่เจ้ายังไม่ตายสักทีนะ... :)"
     
     ตอนนี้ฉันก็ได้นั่งอยู่เก้าอี้ข้างกับครอบครัวของไอ้หัวขโมยนั่นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว โดยมีเจ้าหน้าที่ตำรวจวัยกลางคนนั่งอยู่ตรงข้ามฉันกับยัยผู้หญิงคนข้างๆที่ให้เดาก็น่าจะเป็นพี่สาวของไอ้หัวขโมยนั่น ส่วนยัยวีวี่ก็นั่งรออยู่ข้างนอก
     "สวัสดีครับ เดี๋ยวแนะนำตัวผู้หญิงคนนี้ให้นะครับ" (เขียนแบบทางการไม่เป็น ขอเขียนแบบนี้นะคะ) คุณตำรวจวัยกลางคนหันมือมาทางฉัน "เธอคือผู้ที่ถูกขโมยกระเป๋าครับ ส่วนทางนี้..." คุณตำรวจหันมือมาทางยัยผู้หญิงคนที่นั่ข้างฉัน "เธอคือพี่สาวของคุณหัวขโมยครับ"
     เธอหันหน้ามาพยักหน้าลงน้อย ดูลักษณะฉันคิดว่าเธอคงจะอายุใกล้เคียงฉัน เธอไว้ผมหน้าม้าสีนำ้ตาลอ่อน กับดวงตากลมโตตาสองชั้นสีนำ้ตาล ผิวสีขาวสดใส เธอใส่ชุดกระโปรงยาวสีแดงตัดขาว มีโบตรงกลาง โดยรวมแล้วน่าจะเป็นพวกคุณหนูบ้านรวยชัวร์ ต่างน้องชายมากเลย นี่ถ้าไม่บอกนะว่าเป็นพี่น้องกันนี่ฉันคงไม่มีวันรู้อ่ะ =_=;;
     "อะ... เออ ต้องขอโทษแทนน้องชายของฉันด้วยนะคะ T^T" เธอเงยหน้าขึ้นมาแล้วกุมมือฉัน สักพักเธอรีบเอามือของปล่อยมือฉันอย่างรวดเร็ว นี่เป็นอะไรของเธอเนี่ย -_- ขอโทษค่ะ!  ลืมตัวน่ะค่ะ ขอโทษด้วยนะค้า∼ U_U" เธอก้มขอโทษไปมาจนฉันต้องรีบบอกให้เธอหยุด
     เป็นคนที่มันมือยากจริงๆเลยแหะ =_='
     แต่เธอดูแล้วจะกลัวฉันเอาเรื่องเลยนะ นี่ฉันหน้ากลัวขนาดนั้นเลยรึไรกัน ชิ =_=^ แต่เธอดูถ้าจะคงกลัวฉันจะเอาเรื่องเธออยู่สินะ แต่ฉันก็จะไม่ได้จะเอาเรื่องของเรื่องอยู่แล้วน่ะนะ ฉันคิดไว้แค่ว่าพอฉันไดกระเป๋ากลับคืนมาได้เมื่อไหร่ฉันก็จะกลับบ้านเลย นี่ดูสิ นี่ก็มืดมากแล้วนะ แบบนี้แม่ต้องโกรธฉันแน่ๆเลย เมื่อไหร่จะกลับได้สักทีนะ T^T
     "ไม่เป็นอะไรค่ะ ฉันไม่เอาเรื่องอะไรพวกคุณอยู่แล้วค่ะ" 
     "จริงเหรอคะ! O_o ขอบคุณมากเลยนะคะ ขอบคุณค่ะ บิวน้องชายฉันต้องดีใจแน่ๆเลย ><" เธอลุกจากเก้าอี้เสียงดัง จนฉันสะดุ้งกับการกระทำของเธอเล็กน้อย ยังนี่มันเป็นอะไรของเธอเนี่ย 
     แต่บิวนี่ใครกันอ่ะ -O- ถ้าให้เดาก็คงจะเป็นไอ้หัวขโมยนั่นสินะ อือ... ฉันจะจำไว้ละกันนะ 
     "อะ... ขอโทษค่ะ แอ๊บลืมตัวอีกแล้ว TOT" เธอรีบนั่งลงบนเก้าอี้ตามเดิมแล้วก้มหัว (อีกแล้ว) ขอโทษฉัน แต่ 'แอ๊บ' นี่ใครอีกแล้วเนี่ย หรือว่าจะเป็นชื่อของยัยนี่ล่ะเนี่ย แต่ชื่อยัยนี่มันชื่อคุ้นๆหูน้า∼ -_-
     "ไม่เป็นไรๆ ค่ะ แต่คุณแอ๊บคะคุณอยู่โรงเรียน ค.ว.า.ย รึเปล่าคะ?" ฉันตัดสินใจถามยัยแอ๊บไปเพราะทนสงสัยไม่ไหว
     "เอ๋? ก็อยู่นะคะ อยู่ม.ห้า ห้องสามค่ะ ทำไมเหรอคะ -_-" แอ๊บเอียงคอถาม
     "ไม่มีอะไรค่ะ แต่บังเอิญจังเลยนะคะอยู่โรงเรียนเดียงกันเลยค่ะ ชื่อซาร่านะคะ อยู่ม.ห้า ห้องห้าค่ะ ^_^" ฉันส่งยิ้มไปให้แอ๊บ 
     แอ๊ดตาโตขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะคลี่รอยยิ้มกลับมาให้ฉัน โลกช่างกลมจริงๆเลยนะเนี่ย
     "ว้าว∼ จริงด้วยค่ะ บังเอิญจังเลยนะคะ ^O^" 
     "เออ... ขอโทษนะครับ คือคุณซาร่าจะเอาเรื่องเรื่องนี้ไหมครับ?  ^_^' " คุณตำรวจที่งียบมาสักพักถามฉัน ฉันทันไปทางคุณตำรวจ
     "ไม่เอาเรื่องหรอกค่ะ ดิฉันแค่ต้องการขอกระเป๋าคืนเท่านั้นเองค่ะ แล้วทีนี้ดิฉันกลับได้รึยังคะ?" 
     "ครับ ขอบคุณมากนะครับ" 
     เย่! ดีใจมากเลยค่าาาาา ปลื้มมากค่าาาาา ขอบคุณคุณตำรวจมากเลย T^T
     แอ๊ด∼
     ฉันเปิดประตูออกมาจากห้องนั้น วีวี่รีบวิ่งมาหาฉันทันที่ แต่ทว่ายัยรินกลับไม่อยู่ ยัยนั่นยังไม่มาอีกเหรอ...
     ยัยนั่นมันหายตัวไปไหนกันนะ =_=^
     "ไอ้รินมันยังไม่มาอีกเหรอ" ฉันหันไปถามวีวี่เมื่ไม่เห็นรินเลย นี่มันหลายชั่วโมงแล้วนะ หรือว่ามันกลับบ้านไปแล้ว หนอยไอ้เพื่อนบ้า =_=^
     ฉันสบถบอกมาเล็กน้อย วีวี่กับฉันเดินออกไปจากสถานีตำรวจอย่างไม่รอช้า ฉันค่อยๆก้าวเท้าลงจากบันได  ตอนนี้ข้างนอกก็มืดมากแล้ว แสงจากเสาไฟฟ้าช่วยทำให้ฉันมองเห็ทางเดินได้ชัดขึ้นเล็กน้อย อาคารบ้านรอบข้างสถานีตำรวจต่างมืดไปหมด ทำไมกันนะ ไม่มีคนอยู่เลยเหรอ...
     "อะ... เดี๋ยวก่อนค่ะ!! >_<" เสียงของแอ๊บดังขึ้นมาจากข้างหลังฉัน ฉันหันไปทางยัยนั่น นี่ยัยนี่มาธุระอะไรกับฉันอีก -_-;
 
     Please to be continue...