โลกหมุนตามเรา

          
 
         เที่ยงตรง แดดส่องเปรี้ยงอย่างไม่แยแสว่าคนเดินถนนจะร้อนหรือหนาว เบื้องหน้ามี
         ร้านก๋วยเตี๋ยวอยู่ริมฟุตบาท ในตู้ไม้ใบเก่ามีเส้นก๋วยเตี๋ยว ทั้งเส้นเล็ก เส้นใหญ่ เส้นหมี่
         บะหมี่เป็นกองๆ เชิญชวนให้ลิ้มลอง 
         แสงชัย นักดนตรีหนุ่มแห่งวงโนเนมเดินมานั่ง แล้วร้องสั่ง
         "พี่ เอาหมี่น้ำหนึ่ง เล็กแห้งหนึ่ง ไม่งอกนะพี่" 
         "ได้ๆ รอเดี๋ยวเดียวนะ" 
         โต พ่อค้าวัย 30 กว่าๆ บอก ข้างๆกันเป็นวัยรุ่นสาวหน้าตาดี
         รูปร่างสมส่วน ยืนจัดเรียงจานชามให้เข้าที่เข้าทาง
         แสงชัยลอบมองความสวยนั้นอย่างเงียบๆ เขาแอบคิดว่าทั้งสองคงเป็น
         พี่น้องกัน แต่เอ๊ะ ทำไมหน้าตาไม่เหมือนกันเลย สักพักความจริงก็กระจ่าง
         "ปลา หยิบน้ำตาลมาเติมให้พี่ทีจ้ะ"
         "ได้จ้า พี่โต"
         เพียงแค่นี้แสงชัยก็รู้แล้วว่า ทั้งสองเป็นอะไรกัน
         "ผัวเมียกันนี่หว่า" แสงชัยคิดในใจ
         ปลาเดินเอาชามก๋วยเตี๋ยวมาวางตรงหน้าแสงชัย กลิ่นสบู่โชยออกมาจากเนื้อตัว
         ของสาวสวย เขาแหงนหน้ามอง เพียงแว้บเดียวก็ทำให้เขารู้สึกเขินอายจนต้อง
         หลบสายตาลงมองชามก๋วยเตี๋ยวตรงหน้า 
         เมื่อแสงชัยกินเสร็จเขาจึงควักสตางค์จ่ายให้ปลา
         เขาจ้องมองหน้าหญิงสาวอย่างเต็มตาอีกครั้ง เธอสวยจริงๆ เขาบอกตัวเองในใจ
         "ปลาส่งโต๊ะ 4 หน่อย"
         เมื่อเสียงที่ทำลายความสุขของเขาบังเกิด เขาจึงเดินออกจากร้านไปเงียบๆ
 
         นาฬิกาบอกเวลา 4 ทุ่มกว่าแล้ว เสียงดนตรีอึกทึกดังลั่นผับเล็กๆแห่งหนึ่ง
         ใจกลางกรุง วัยรุ่นหญิงชายดีดดิ้นเข้าจังหวะเพลงบ้างไม่เข้าจังหวะเพลงบ้าง
         เนิ่นนานนับชั่วโมง จนกระทั่งใกล้เที่ยงคืน เหล่านักดนตรีก็เก็บเครื่องดนตรี
         ที่ใช้ทำมาหากินแล้วเดินลงมาด้านหลังร้าน 
         แสงชัยหิ้วกระเป๋ากีต้าร์คู่ใจเดินมาหากลุ่มเพื่อน
         "ไอ้ปิ๊ก บุหรี่ตัวดิ" 
         ปิ๊กยื่นบุหรี่ให้แสงชัย เขารับไปดูดเงียบๆ
         "เฮ้ย ไอ้แสง ไปเที่ยวกัน อ่างนี้แจ่มเลยข้าคอนเฟิร์ม"
         "เหนื่อยแล้วดิ เอาไว้วันหลังนะ"
         "วันนี้แหละ พรุ่งนี้กว่าจะเล่นตั้งสองทุ่มนะเว้ย ไปๆข้าจ่ายเอง"
         ปิ๊ก กึ่งลากกึ่งดันแสงชัยให้เดินตามเขาไป แสงชัยทนต่อการรบเร้าไม่ไหวเลยต้อง
         จำยอมไปแต่โดยดี
         
         สองหนุ่มเดินเข้ามาในสถานบันเทิงสำหรับผู้ชายโดยเฉพาะ หรือที่เราเรียกกันว่า
         อ่างอบนวด 
         "สวัสดีครับ คุณพี่ ชอบใจคนไหน เบอร์ไหนบอกผมนะครับ"
         พนักงานเชียร์แขกคนหนึ่งเดินมาต้อนรับ ปิ๊กกับแสงชัยยิ้มให้เขาแบบเขินๆ
         ปิ๊กยืนมองเพื่อหาผู้หญิงบริการที่ถูกใจ แสงชัยก็เช่นกัน เขากวาดสายตาไปทั่วๆ
         ทันใดนั้นเขาก็สะดุดตากับผู้ผญิงสาวสวยคนหนึ่ง เธอใส่กางเกงขาสั้นกุดสีดำ
         ใส่เสื้อเกาะอกสีเขียวอ่อน แต่งหน้าเข้มจัด 
         ใช่ ...ใช่เลย เขาจำได้ นั่นมันปลา แม่ค้าขายก๋วยเตี๋ยวที่เขาเจอเมื่อตอนเที่ยง
         "พี่ครับ ผมเอาคนนั้น เหมาคืนเลยนะครับ" 
         "เหมาเลยหรอครับ" พนักงานถาม
         "ได้ไหมล่ะ หรือว่าไม่ให้ผมเหมา ผมมีเงินจ่ายนะ"
         "เอ่อ คือ มันเป็นกฏของทางร้านน่ะครับ"
         แสงชัยควักแบงก์พันออกมา 2 ใบ ยัดใส่มือพนักงานหนุ่ม เขามองแล้วยกมือขอบคุณ
         ก่อนจะเดินไปเรียกปลา
         "ไอ้แสง เหมาเลยหรอวะ แพงนะเว้ย"
         "เออ เดี๋ยวข้าจ่ายเอง"
         แสงชัยเดินไปรอบนห้องที่พนักงานให้กุญแจมา เขาไขประตูเข้าไป
         แล้วเดินไปห้องน้ำเพื่ออาบน้ำให้เรียบร้อย สักพักเขาได้ยินเสียงคนเคาะ
         ประตูจึงรีบออกมาเปิดให้
         ปลายืนอยู่หน้าห้อง เธอตกใจเล็กน้อยที่เห็นว่าแขกของเธอคือแสงชัย เขามีรูปร่างหน้าตาหล่อเหลา เธอจึงจำได้
         "เข้ามาสิ"  แสงชัยบอก
         ปลาเดินเข้ามา เธอมีท่าทีเกร็งๆ แสงชัยมองดูรู้จึงรีบบอก
         "ผมไม่ถือหรอกนะ ผมมาเที่ยว"
         เมื่อแสงชัยเอ่ยเช่นนั้น ปลาก็ไม่ติดใจอะไรอีก ทั้งสองใช้เวลาปฏิบัติภาระกิจนาน
         หลายชั่วโมง
         เมื่อแสงชัยหาความสุขจากตัวของหญิงสาวเสร็จแล้ว เขาจึงควักเงินให้เธอไป
         "นี่ผมให้ แล้วคืนนี้กลับไปนอนซะ ไม่ต้องรับแขกอีกนะ"
         "โหนี่ตั้งแปดพัน มันมากปหรือเปล่าพี่"
         ปลาถามด้วยความตกใจ เธอไม่เคยรับแขกได้เงินมากขนาดนี้ แสงชัยเดินมานั่งข้างๆ
         พร้อมกับเริ่มซักถามสิ่งที่เขาสงสัย
         "ปลา พี่ถามอะไรหน่อยสิ อย่าหาว่าละลาบละล้วงเลยนะ มาทำแบบนี้ผัวไม่ว่าหรอ"
         ปลาเงยหน้ามองแสงชัยแว้บหนึ่่ง ก่อนจะหลบตาลงต่ำ
         "ปลาก็เจอพี่โตที่นี่แหละ เมื่อสามปีก่อนพี่โตมาเที่ยว จนมันเกิดเป็นความรัก
         พี่โตขายก๋วยเตี๋ยว เงินไม่พอใช้หรอกเดือนๆนึงน่ะ ปลาก็เลยขอพี่โตว่า
         อย่าให้ปลาเลิกเลย เอาไว้พร้อมเมื่อไหร่ค่อยว่ากัน แต่กลางวันปลาก็ไปช่วย
         เค้าขายของตลอดนะพี่แสง อดนอนก็ยอม ทำไงได้ก็เรารักกันนี่นา"
 
        แสงชัยนั่งเงียบ เขาซาบซึ้งในความรักที่ทั้งสองมีต่อกัน
        เขาไม่เคยสัมผัสรักแท้แบบโตและปลา
        จะมีใครคนไหนยอมทำขนาดนี้เพียงแค่คำว่า...รัก