ความสำคัญ
8.7
เขียนโดย รอยยิ้ม
วันที่ 25 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 13.29 น.
5 ตอน
1 วิจารณ์
8,620 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 25 มิถุนายน พ.ศ. 2558 13.30 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
2) ดอกไม้
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ชายคนหนึ่ง มอบดอกไม้แก่หญิงผู้เป็นดวงใจ เธอรับมันด้วยอาการเฉยชา แม้รอยยิ้มแสนอบอุ่นก็มิทันมอง ทั้งคู่แต่งงานได้ระยะหนึ่ง ชายหนุ่มร่างกายอ่อนแอ การงานทั้งหมดจึงตกกับฝ่ายหญิงที่ทุ่มเทจนไม่มีเวลาใส่ใจสิ่งอื่น เขารู้สึกตนเองเป็นภาระ แม้เธอพูดปลอบใจไม่ให้คิดมาก เธอเต็มใจ ถึงกระนั้น สิ่งหนึ่งที่เขาพอทำได้คือ ปลูกต้นกุหลาบสีขาวไว้รอบรั้วบ้าน เพื่อให้คนรักเห็นความรักอันบริสุทธิ์ หญิงสาวทำงานหนักเพื่อหาเงินมารักษาเขา เธอลืมหนึ่งสิ่งสำคัญไป
วันเวลาผ่าน ร่างกายชายคนรักทรุดลงประหนึ่งต้นไม้ขาดน้ำหล่อเลี้ยง แต่เขาไม่เคยทิ้งหน้าที่ดูแลความรักของตน ยังคงรดน้ำ พรวนดิน ให้ความสดชื่น เบ่งบานแก่กุหลาบทั้งแปลง เขาเงยหน้ามองท้องฟ้า ไม่สดใสเช่นเคย แดดจ้าเมื่อครู่ช่างพร่าเลือนจนแทบมืดมิด---เธอกลับมาแล้ว ท่าทางรีบเร่งเช่นทุกวัน ทว่าวันนี้เธอหยุดมองแจกันใบสวยริมหน้าต่าง ดอกไม้ขาวเคยสะอาดตาบอบช้ำ กลีบร่วงโรย เธอเริ่มพบสิ่งผิดปกติ เรียกหาคนรักกลับไร้เสียงตอบรับ เธอเดินไปยังแปลงกุหลาบริมรั้วหน้าบ้าน หัวใจแทบสลาย ท่ามกลางกุหลาบขาว ร่างเขานอนซีดไร้ความรู้สึก มือหนึ่งกำก้านสีเขียวแน่น หนามคมทิ่มเนื้อจนเลือดซึม
สองปี หลังการจากไป เธอทุกข์ระทม เงินจำนวนมากมิอาจยื้อชีวิตกลับคืน ราตรีอันว่างเปล่า---สองเท้าเดินย่ำบนพื้นหญ้า กุหลาบเบื้องหน้าเคยชูช่อแย่งกันอาบแสงตะวันแลจันทรา บัดนี้เหี่ยวเฉา ร่วงโรย แม้จะดูแลดีเช่นไรก็มิอาจทำให้เบ่งบานดังเดิม
วันเวลาผ่าน ร่างกายชายคนรักทรุดลงประหนึ่งต้นไม้ขาดน้ำหล่อเลี้ยง แต่เขาไม่เคยทิ้งหน้าที่ดูแลความรักของตน ยังคงรดน้ำ พรวนดิน ให้ความสดชื่น เบ่งบานแก่กุหลาบทั้งแปลง เขาเงยหน้ามองท้องฟ้า ไม่สดใสเช่นเคย แดดจ้าเมื่อครู่ช่างพร่าเลือนจนแทบมืดมิด---เธอกลับมาแล้ว ท่าทางรีบเร่งเช่นทุกวัน ทว่าวันนี้เธอหยุดมองแจกันใบสวยริมหน้าต่าง ดอกไม้ขาวเคยสะอาดตาบอบช้ำ กลีบร่วงโรย เธอเริ่มพบสิ่งผิดปกติ เรียกหาคนรักกลับไร้เสียงตอบรับ เธอเดินไปยังแปลงกุหลาบริมรั้วหน้าบ้าน หัวใจแทบสลาย ท่ามกลางกุหลาบขาว ร่างเขานอนซีดไร้ความรู้สึก มือหนึ่งกำก้านสีเขียวแน่น หนามคมทิ่มเนื้อจนเลือดซึม
สองปี หลังการจากไป เธอทุกข์ระทม เงินจำนวนมากมิอาจยื้อชีวิตกลับคืน ราตรีอันว่างเปล่า---สองเท้าเดินย่ำบนพื้นหญ้า กุหลาบเบื้องหน้าเคยชูช่อแย่งกันอาบแสงตะวันแลจันทรา บัดนี้เหี่ยวเฉา ร่วงโรย แม้จะดูแลดีเช่นไรก็มิอาจทำให้เบ่งบานดังเดิม
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ