เรื่องเล่าสยองขวัญ By Stalker
10.0
1) ป้ายโฆษณานั้น...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ กรุงลอนดอน
กล่าวถึงพนักงานชายวัยกลางคนหนึ่งที่ทำงานใกล้ๆกับโรงฉายภาพยนต์ร้าง 'โรเจอร์' ทุกวันเวลาว่างโรเจอร์จะชอบมานั่งมองป้ายโฆษณาหนังที่จะฉาย เพื่อนที่ทำงานของโรเจอร์เคยถามเขาหลายทีว่าทำไมถึงชอบมอง และคำตอบที่ได้กลับมามักจะเป็น
'มันสวยดี'
'ผมว่ามันแปลกดี'
ถึงโรเจอร์จะคอยบอกทุกคนไปแบบนั้นแต่ในหัวของเขากลับพยายามหาคำตอบว่าทำไมถึงชอบมองมันอยู่เหมือนกัน ทั้งๆที่เป็นป้ายโฆษณาขนาดยักษ์เก่าๆไม่มีอะไรน่าสนใจภาพก็ยังเป็นหนังที่ถูกฉายไปเมื่อ20ปีที่แล้ว ทำไมถึงชอบมอง?นั่นสิทำไมเขาถึงชอบที่จะมองมัน....
ตกดึกคืนหนึ่งโรเจอร์รู้สึกแปลกๆเขาคิดถึงแต่ป้ายโฆษณานั้นจนไม่เป็นอันนอนเขาลุกไปหยิบเสื้อคลุมและเดินออกจากอพาตเม้นท์และตรงไปยังหน้าโรงฉายภาพยนต์ร้างแห่งนั้น โรเจอร์หยุดนิ่งที่ใต้ป้ายโฆษณาและแหงนหน้ามองมันสักพักก่อนจะก้มหน้าครุ่นคิดอะไรบางอย่าง เขาพึมพำถามกับตัวเองว่า...มาที่นี่ทำไม
ในขณะที่โรเจอร์กำลังครุ่นคิดเกี่ยวกับการอยากมาที่นี่จู่ๆเขาก็ได้ยินเสียงกระซิบจากทางด้านหลังเป็นเสียงทุ้มต่ำและเยือกเย็นค่อยๆพูดออกมาช้าๆ
หมดเวลาของโรเจอร์ เอดิสันแล้ว...
หลังจากที่เสียงกระซิบหายไปโรเจอร์ก็ได้ยินเสียงบางอย่างต่อมา มันเป็นเสียงของเหล็กที่กำลังสั่นคลอน โรเจอร์รีบเงยหน้าขึ้นมองแต่ไม่ทันที่เขาจะได้สังเกตอะไรมาก สิ่งที่เขาชอบมองทุกวันมันก็นำชีวิตของเขาไปทันที...
ไม่เน้นหลอนแต่ขอแค่อ่านแล้วคอยคิดถึงมันก็พอครับ...
From.Stalker
กล่าวถึงพนักงานชายวัยกลางคนหนึ่งที่ทำงานใกล้ๆกับโรงฉายภาพยนต์ร้าง 'โรเจอร์' ทุกวันเวลาว่างโรเจอร์จะชอบมานั่งมองป้ายโฆษณาหนังที่จะฉาย เพื่อนที่ทำงานของโรเจอร์เคยถามเขาหลายทีว่าทำไมถึงชอบมอง และคำตอบที่ได้กลับมามักจะเป็น
'มันสวยดี'
'ผมว่ามันแปลกดี'
ถึงโรเจอร์จะคอยบอกทุกคนไปแบบนั้นแต่ในหัวของเขากลับพยายามหาคำตอบว่าทำไมถึงชอบมองมันอยู่เหมือนกัน ทั้งๆที่เป็นป้ายโฆษณาขนาดยักษ์เก่าๆไม่มีอะไรน่าสนใจภาพก็ยังเป็นหนังที่ถูกฉายไปเมื่อ20ปีที่แล้ว ทำไมถึงชอบมอง?นั่นสิทำไมเขาถึงชอบที่จะมองมัน....
ตกดึกคืนหนึ่งโรเจอร์รู้สึกแปลกๆเขาคิดถึงแต่ป้ายโฆษณานั้นจนไม่เป็นอันนอนเขาลุกไปหยิบเสื้อคลุมและเดินออกจากอพาตเม้นท์และตรงไปยังหน้าโรงฉายภาพยนต์ร้างแห่งนั้น โรเจอร์หยุดนิ่งที่ใต้ป้ายโฆษณาและแหงนหน้ามองมันสักพักก่อนจะก้มหน้าครุ่นคิดอะไรบางอย่าง เขาพึมพำถามกับตัวเองว่า...มาที่นี่ทำไม
ในขณะที่โรเจอร์กำลังครุ่นคิดเกี่ยวกับการอยากมาที่นี่จู่ๆเขาก็ได้ยินเสียงกระซิบจากทางด้านหลังเป็นเสียงทุ้มต่ำและเยือกเย็นค่อยๆพูดออกมาช้าๆ
หมดเวลาของโรเจอร์ เอดิสันแล้ว...
หลังจากที่เสียงกระซิบหายไปโรเจอร์ก็ได้ยินเสียงบางอย่างต่อมา มันเป็นเสียงของเหล็กที่กำลังสั่นคลอน โรเจอร์รีบเงยหน้าขึ้นมองแต่ไม่ทันที่เขาจะได้สังเกตอะไรมาก สิ่งที่เขาชอบมองทุกวันมันก็นำชีวิตของเขาไปทันที...
ไม่เน้นหลอนแต่ขอแค่อ่านแล้วคอยคิดถึงมันก็พอครับ...
From.Stalker
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ