เรื่องเล่าสยองขวัญ By Stalker

ณ หมู่บ้านในชนบทแห่งหนึ่ง

                  วันนี้เป็นอีกวันในรอบ5ปีที่เพื่อนสนิทของอลิซ  จะมาพักที่บ้านของเธอ การมาพักในครั้งนี้

ดูจะสั้นกว่าทุกครั้งเพราะ เบลล่า จะมาพักที่บ้านของอลิซเพียง5วัน

                  พอเบลล่ามาถึงอลิซก็ต้อนรับเบลล่าอย่างดี อลิซช่วยเบลล่าถือกระเป๋าและพาขึ้นไปยังห้องพัก

ระหว่างทางเดินเบลล่าหยุดเดินและมองออกไปยังนอกหน้าต่าง เธอเห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งมองมาที่เธอ

เบลล่าส่งยิ้มให้เด็กคนนั้นไปอย่างเป็นมิตร แต่ เด็กคนนั้นกลับหันหลังกลับและเดินหายไปจากบริเวณหน้าต่าง

เบลล่าคิดว่าอาจจะเป็นเพราะพึ่งเจอกันครั้งแรกเด็กคนนั้นอาจจะยังไม่ชิน

                   "เบลล่าเธอพักที่ห้องนี้นะเดี่ยวฉันจะไปเตรียมอาหารเย็นให้"

                   "อลิซบ้านข้างๆนี่เค้าพึ่งสร้างหรอตอนฉันมาเมื่อคราวที่แล้วยังไม่เห็นมีเลย"

                   "เธอหมายถึงบ้านอะไรหน่ะเบลล่า...ไม่เอาละฉันไปช่วยแม่เตรียมอาหารล่ะนะ"

หลังจากที่อลิซออกจากห้องไปก็ทิ้งให้เบลล่าเก็บความสงสัยไว้และปล่อยให้เวลาผ่านไป1วัน.

                   ในวันที่2ที่เบลล่าได้มาพักกับอลิซเธอรีบตื่นตั้งแต่เช้าและไปช่วยแม่ของอลิซเตรียมอาหารเช้า

หลังจากกินข้าวเสร็จเบลล่าก็จะกลับห้องระหว่างทางเดินเบลล่าก็ต้องหยุดเดินและหันไปสบตากับเด็กคนนั้น

อีกครั้ง...แต่แววตาที่เด็กคนนั้นมองมาไม่ได้เย็นชาหรือเมินเฉยกับเบลล่าตอนเจอกันครั้งแรก เบลล่ายิ้มและ

โบกมือให้กับเด็กคนนั้นไปแต่ผลที่ได้กลับก็เหมือนเคยเด็กคนนั้นหายกลับเข้าไปในบ้าน เบลล่าค่อยๆวางมือ

ลงกับขอบหน้าต่างพลางปลอบใจตัวเอง 

มันก็แค่วันที่2เองเด็กคนนั้ก็เริ่มไมเมินเฉยต่อเราแล้วโอเคพรุ่งนี้เราคงได้รู้จักชื่อกัน....

                         วันต่อมาเบลล่ามายืนรอเด็กคนนั้นแต่กลับเห็นเด็กคนนั้นมายืนรออยู่แล้วเบลล่าที่คิดว่าตัวเอง

ตื่นเช้าถึงกับต้องคิดใหม่

                   "อรุณสวัสดิ์!เราเจอกันมา2วันแล้วนะ ฉันชื่อเบลล่า หนูล่ะชื่ออะไร!!"เบลล่าตะโกนถามเด็กคนนั้นไป

แต่ผลที่ได้คือเหมือนเดิมเบลล่าถึงกับคอตก นี่เธอจะสนิทกับเด็กคนนั้นไม่ได้จริงๆหรอ?

                       วันที่4 เป็นวันสุดท้ายที่เบลล่าจะได้พักที่บ้านอลิซ วันนั้นทั้งวันเบลล่ากับอลิซจึงพากันไปเที่ยวเล่น

ทั้งวันพอกลับมาถึงบ้านก็ปาไป3ทุ่มกว่าๆ เบลล่าที่กำลังจะเดินกลับห้องก็ไม่ลืมที่จะแวะที่หน้าต่าง

                   หลับไปแล้วมั้ง...โอ้..เหลือเชื่อเด็กคนนั้นยังยืนอยู่ริมหน้าต่างรอเราอยู่รึเปล่านะ

เบลล่ายังคงส่งยิ้มท่ามกลางความมืดซึ่งมีแต่แสงจันทร์ส่องมาเพียงเล็กน้อยแต่คราวนี้แปลกที่เด็กคนนั้นยิ้มกลับมา

เบลล่ารู้สึกดีใจอย่างน้องพรุ่งนี้ก็จะได้กลับอย่างโล่งใจ

                วันต่อมาเบลล่ารีบมาที่หน้าต่างหวังจะเจอเด็กคนนั้นก่อนที่จะกลับแต่กลับไม่เห็นวี่แววเด็กคนนั้นเลย

ก่อนที่เบลล่าจะขึ้นรถเธอได้ตัดสินใจถามอลิซเรื่องบ้านนั้นอีกครั้ง

                  "อลิซ...เด็กคนนั้นหายไปไหนอ่ะ"

                  "หมายถึงเด็กคนไหน?"

                   "ก็เด็กที่อยู่ข้างบ้านเธอไง"

                   "ข้างบ้านฉันไม่มีเด็กสักหน่อย รีบขึ้นรถเถอะเดี่ยวตกเครื่อง"

             หมายความว่าไงเนี่ย...ไม่มีแล้วเด็กคนนั้นล่ะ?

ทางด้านอลิซ

               "แม่คะ วันนี้เบลล่าพูดจาแปลกๆเกี่ยวกับเด็กข้างบ้าน ทั้งๆที่ข้างๆบ้านเราเป็นแค่พื้นที่โล่งๆแท้ๆ

จะไปมีเด็กกับบ้านที่พึ่งสร้างใหม่ได้ไงเนาะ"ระหว่างที่อลิซกินคุ้กกี้พลางบ่นไปให้แม่ที่กำลังนั่งปลอกมันฝรั่ง

อยู่ แต่พออลิซพูดจบแม่ของเธอกลับมีท่าทีตกใจและรีบถามอลิซว่าตอนนี้เบลล่าอยู่ไหน รีบให้เธอกลับมาที่

บ้านหลังนี้ก่อน แต่ยังไม่ทันที่อลิซจะได้ถามว่าทำไมจู่ๆก็มีสายเรียกเข้าและบอกว่า

                  เบลล่าเสียชีวิตจากอุบัติเหตุแล้ว เจ้าหน้าที่ได้สอบถามคนขับที่รอดเขาบอกว่าเบลล่าได้คุยอะไร

บางอย่างกับตัวเองซึ่งเขาจับประเด็นได้ว่า มาได้ไงกัน?ไปอยู่ด้วยกันหรอ?หลังจากจบประโยคสุดท้ายจู่ๆก็มีเด็ก

วิ่งตัดหน้ารถ แต่พอเจ้าหน้าที่ไปตรวจสอบจากกล้องวงจรปิดกลับไม่พบเด็กที่ว่าเลย...

....มั่นใจได้แค่ไหนว่าคนใกล้ชิดคุณตอนนี้เป็นอะไรกันแน่...

From.ชายโรคจิต