ดวงใจในสายฝน

ห้าปีผ่านไป...
 
สวัสดีครับ ผมพีท ตอนนี้ผมเรียนจบและแต่งงานกับน้องหมวยแล้วครับ กว่าจะได้แต่งนั้นเราต้องเจอเรื่องราวมากมายพอสมควรเลย ความสัมพันธ์ของผมกับน้องหมวยนั้นไม่ได้หอมหวานราวกับน้ำผึ้งเดือนห้าอย่างเดียวนะครับ เพราะบางที เราก็มีทะเลาะกันบ้าง งอลกันบ้าง หึงหวงยังมีเลยครับ 
 
พอน้องหมวยเรียนจบ ผมนี่รีบเเต่งเลย แต่น้องหมวยขอทำงานก่อนนี่สิครับ ผมเลยยอม ผมได้มาบริหารธุรกิจที่บ้านแล้วได้ทำการเปิดธุรกิจ ไม้แกะสลัก ที่ภาคเหนืออีก มันเป็นธุรกิจใหม่ที่กำลังไปได้สวย ชาวต่างชาติชอบมากครับ ดีที่ผมมีล่ามเก่งๆอย่างไอ้นัทนะเนี่ย
 
เพื่อนๆผมต่างคนก็แต่งงานมีลูก มีธุรกิจของตัวเองแล้วนะ
 
สำหรับการแต่งงานนั้น เริ่มจากคู่แรกเลยครับ คือไอ้บอย กับ นิว ต้องยอมรับนะครับว่า คู่นี้ กว่าจะรัก กว่าจะแต่งได้เล่นเอา พวกผมเชียร์ ลุ้น จนหืดขึ้นคอเลย คู่นี้ อุปสรรคเยอะ ที่สุด!!!
 
ตามมาด้วยคู่ของ ไอ้นัท กับ อิงค์ นี่ก็ดราม่า มาเต็ม ทำเอาคนรอบข้างเหงื่อตก
 
และสุดท้ายก็คู่ผม ที่หวานที่สุดและ เกิดเรื่องหึงหวง บ่อยที่สุด 
 
ถามว่าทำไม พวกผมถึงไม่แต่งพร้อมกันไปเลยล่ะ ตอบได้เลยว่า ความพร้อมของพวกเราแต่ล่ะคนมันไม่พร้อมกันน่ะครับ แต่พวกเราก็ไม่คิดมาก ความเป็นเพื่อนของพวกเรายังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
 
"พี่คะ"
 
"จ๋า หมวย อยากกินอะไรครับ"ผมล่ะจากโต๊ะทำงาน มองหน้าภรรยาคนสวยในชุดกระโปรงยาวคลุมเข่าสีชมพูหวานแขนกุด ตอนนี้น้องหมวยกำลังท้องได้สามอาทิตย์แล้วครับ แต่เพราะท้องแรกเลยดูไม่ออกเลยนะเนี่ย เพราะท้องแรกเนี่ยแหละครับ ผมเลยต้องหอบเอางานทั้งหลายมาสะสางที่บ้าน เพื่อที่จะได้ดูแลภรรยากับเจ้าตัวน้อยได้สะดวกๆ
 
"หมวยอยากกิน ผลไม้อ่ะค่ะ"
 
"ที่ซื้อมาหมดแล้วเหรอครับ"
 
"หนูกินหมดแล้วค่ะ พี่"
 
ผมนี่เหงื่อตกเลยงานนี้ เพิ่งซื้อ สตอเบอร์รี่ กีวี ส้ม แอปเปิ้ล เมลล่อน และอีกสารพัด แทบจะเหมาทั้งสวนมาแล้วนะครับน้อง
 
"เฮ้อ เดี๋ยว เราไปซื้อด้วยกันดีไหม หมวยจะไปยืดเส้นด้วย"
 
"ดีคะ หนูอยู่แต่ในบ้านเบื่อจะแย่"
 
"ครับ ไปสวมเสื้อคลุมเถอะ อากาศตอนนี้มันแปรปรวน เดี๋ยวหมวยไม่สบาย เจ้าตัวน้อยจะพลอยแย่ไปด้วยนะ"
 
"ค่า"
 
ผมมองไปยังปฏิทิน "ถึงเวลาพอดี" พอดี ผมมีเซอร์ไพร์เล็กๆน้อยๆให้น้องหมวยด้วยน่ะครับ
 
สวัสดีคะ ชั้นหมวย แต่งงานกับพี่พีทมาได้ปีกว่าๆแล้ว พี่เค้าน่ารักมากเลย คอยดูแลคอยเอาใจตลอด ยิ่งตอนที่รู้ว่ามีเจ้าตัวน้อยเนี่ย  เค้าถึงกับหอบงานมาทำที่บ้านเลยเชียว คู่ของเราจะมีทะเลาะมีงอลบ้าง แต่บ่อยสุดคือปัญหาหึงหวงนี่แหละค่ะ พี่พีทขี้หึงพอๆกับพี่บอยเลย แต่สำหรับคู่พี่บอยกับพี่นิวนั้นไม่ค่อยมีนะคะ ไม่เหมือนคู่ของชั้นเลย ค่ะ บางทีชั้นก็กังวลว่าพี่พีทเค้าจะเหนื่อยจะรำคาญบ้างรึเปล่า ที่ชั้นรบอยากจะกินนู่นกินนี่ ทั้งๆที่พี่พีทต้องทำงานหนัก เพราะธุรกิจมันมากเหลือเกิน ส่วนงานที่ชั้นทำนั้น ชั้นขายเสื้อผ้าออนไลน์ค่ะ  ถือว่าไปได้สวยเลย เพราะตอนแรกบอกต่อๆกัน อีกอย่างเสื้อผ้าที่เอาก็คุณภาพดี ทุกคนชอบด้วย แต่พอท้องแล้ว พี่พีทสั่งเลยห้ามทำงาน ให้ทำงานบ้าน ดูแลตัวเองและเจ้าตัวน้อยก็พอ ดูเผด็จการดีจัง
 
หลังจากที่เตรียมตัวเสร็จพี่พีทก็พาชั้นมาที่ห้างใหญ่ในเมือง
 
เราสองคนเลือกซื้อผลไม้ และของกินอย่างอื่นที่ชั้นอยากกินอยู่นานเลย 
 
ตอนนี้เราสองคนมานั่งพักขาที่ร้านพาเฟ่ต์ แห่งหนึ่ง
 
"หมวยรอนี่นะครับ พี่มีธุระนะ"
 
"ได้คะ"
 
พี่พีทมีธุระอะไรนะ ช่างเถอะ กินพาเฟ่ต์ฟรุ๊ตตี้ดีกว่า
 
"อ้าว หมวย มาเดินช้อปเหรอจ๊ะ"
 
"หวัดดีคะ พี่นิว เพิ่งกลับจากทำงานเหรอค่ะ"
 
"จ้ะ นั่งด้วยนะ"
 
"เชิญคะ"พี่นิวทำไมดูกระฉับกระเฉงแบบนี้นะ ทั้งๆที่ท้องได้เดือนหนึ่งแล้ว เหมือนไม่ได้ท้องเลยแฮะ
 
"แล้วพีทไปไหนเสียล่ะ ไม่ได้มาด้วยกันรึ"
 
"อ๋อ พี่เค้าไปธุระคะ แล้วพี่นิวล่ะค่ะ มาหาพี่บอยเหรอค่ะ
 
"จ้ะ วันนี้ตานั่น มาดูงานที่ห้างน่ะ พี่เลยถือโอกาสแวะเดินห้าง จะได้กลับพร้อมบอยเลย "
 
เพิ่งนึกได้ พี่บอยมาเปิดสาขาร้านเพชรในห้างด้วย 
 
"อย่าโหมงานมากนะคะ ตอนนี้มีเจ้าตัวน้อยอยู่"
 
"จ้าๆ เราเองก็เหมือนกันนะ"
 
"อย่าห่วงหนูเลย ตอนนี้ไม่ได้ทำงานแล้ว ทำแต่งานบ้านไม่ค่อยได้ออกไปไหน พี่นิวสิ ไหนจะงานบ้าน ไหนจะงานวิจัย ไหนจะงานสอนหนังสือ ไหนจะบริหารไร่อีกล่ะค่ะ พี่ต่างหากที่ควรจะเหนื่อย"หมวยรู้ดีว่า บอยสามีของนิวนั้นได้ซื้อไร่ เอาไว้ทำธุรกิจฟาร์มแกะแพะ วัว และม้า เอาไว้ โดยนิวเข้ามาช่วยบริหารอีกแรงแถมทำธุรกิจไร่ผักออแกนิกอีก
 
"พี่ชินซะแล้วล่ะจ้ะ ก็เพื่อลูกนี่นา"
 
ระหว่างที่สองสาวกำลังกันอย่างสนุกปาก
 
พีทก็ตรงไปยังร้านเพชรที่เพื่อนที่มาเปิดสาขาในห้าง
 
พนักงานสาวยิ้มอย่างไมตรี "คุณผู้ชายเชิญค่ะ ต้องการให้ช่วยอะไรไหมค่ะ"
 
"ผมต้องการพบเจ้าของที่นี่น่ะครับ"
 
พนักงานสาวมีสีหน้ากระอักกระอ่วนใจเพราะ ในตอนนี้เจ้าของที่นี่กำลังมาตรวจบัญชี
 
"บอกเค้าว่า พีทมาหาน่ะครับ"
 
"ได้ค่ะ"
 
พนักงานสาวเดินเข้าไปในตัวร้าน พีทจึงเดินมาดูเครื่องเพชรที่เคาน์เตอร์ เครื่องประดับหลากหลายแบบวางเรียงราย เครื่องเพชรทุกชิ้นเป็นเพชรเม็ดงาม
 
"สนใจซื้อเครื่องประดับไปให้แฟนมั้ยครับ"
 
พีทเงยหน้า"ไอ้บอย"
 
บอยยิ้มให้ อย่างอารมณ์ดี
 
"ขอโทษที่มาตอนมึงยุ่งๆนะ"
 
"ไม่เป็นไร ก็กูนัดมึงให้มาเอาของวันนี้เองนี่นา เอ้า ของที่สั่ง"บอยส่งกล่องกำมะยีสีแดงขนาดเล็กให้ ก่อนจะส่งซองแดงให้"และสำหรับหลาน"
 
"อย่าดีกว่าเกรงใจ"
 
"รับไปเหอะ กูเพิ่งให้ไอ้นัทมันไป"
 
พีมรับซองแดงมา พอเปิดดูก็พบว่ามันคือจี้ทองคำแท้ รูปอินทรีย์ผงาด "ขอบใจ แล้วมึงไม่ไปรับนิวรึ? นี่ก็เย็นมากแล้ว"
 
"กูให้นิวมาที่นี่แล้วล่ะ จะได้กลับด้วยกัน แล้วน้องหมวยล่ะ ทิ้งไว้ที่บ้านรึ"
 
"มาด้วยกัน ให้รอที่ร้านพาเฟ่ต์ กินพาเฟ่ต์รอน่ะ น้องหมวยตั้งแต่ท้องกินแต่ผลไม้ตลอดเลย"
 
"พอๆกับนิวนะ แต่รายนั้น กินแต่ผักกินแต่ผลไม้ เนื้อหมูไก่ กินแทบไม่ได้ เนื้อปลาพอทน หน้ากูจะเป็นผักอยู่แล้ว"
 
"เออๆ ชะตากรรมพวกเราก็ไม่ต่างกัน ไอ้นัทนี่สบายเลย เมียทำอาหารเก่ง ได้ยินว่าอาการเดียวกับนิวเลย ไอ้นัทคงไม่เบื่อหรอก"
 
บอยกลอกตา"ไอ้นัทมันเพิ่งโทรมาบ่นกับกู มันเอียนผักจะแย่ จนมันต้องแอบไปกินนอกบ้านทุกคืน เห็นมันบอกว่า อิงค์ได้กลิ่นเนื้อ ก็จะอ้วกแล้ว"
 
พีทมองนาฬิกาข้อมือ"คุยนานเลย กูกลับไปหาเมียกูก่อนนะ เดี๋ยวเงินค่าของจะโอนเข้าบัญชีให้"
 
"ขอบใจ จะไปทำงานแล้ว"
 
บอยกลับเข้าไปในร้านเพื่อตรวจบัญชีต่อ
 
พีทกลับมายังร้านพาเฟ่ต์ ที่ภรรยาคนสวยรออยู่ ก็เจอกับเพื่อนสาว ที่เคยร่วมก๊วนมาก่อน
 
"หวัดดีนิว"
 
"หวัดดีพีท พาหมวยมาช้อปรึ?"
 
"เออ มาทำธุระด้วยน่ะ ดูแกกระฉับกระเฉงมากเลยนะ ดูไม่ออกเลยว่าท้องเดือนหนึ่งน่ะ"ในตอนนี้นิวอยู่ในชุดสูทเนี้ยบ ดูกระฉับกระเฉง ดูไม่ออกเลยว่าท้องได้เดือนหนึ่งแล้ว
 
"ก็ท้องแรกนี่นา ไปล่ะ อยู่เป็นเพื่อนน้องหมวยเค้าน่ะ จะไปหาบอยหน่อย บายจ้ะหมวย ดูแลตัวเองด้วยนะ"
 
"ค่ะ"
 
พีททำตาโต เมื่อเห็นถ้วยพาเฟ่ต์ ที่กินหมดไปก่อนหน้าสามถ้วย ถ้วยใหญ่ซะด้วย และที่ภรรยากินค้างไว้อยู่
 
"กินเก่งจังเลยนะ"
 
"ก็มันอยากกินนี่คะ อร่อยดี"
 
พีทนั่งตรงกันข้าม "อยากกิน อยากช้อปต่อมั้ยครับ ถ้าเหนื่อยแล้ว กลับบ้านกันนะ"
 
"ค่ะ"
 
พีทขับรถพาภรรยาคนสวยกลับบ้าน แต่ระหว่างทางเกิดฝนตกเสียก่อน
 
“นึกถึงเมื่อก่อนเลยนะ”
 
“ตอนไหนคะ”
 
พีทมองหน้าภรรยาสาว”ไม่บอก”
 
“อ้าว”
 
พีทขับรถต่อไปเรื่อยๆ อย่างไม่รีบร้อนเพราะไม่อยากให้กระเทือนถึงลูกในท้อง เค้ากำลังนึกอดีตเมื่อหลายปีก่อนที่เค้าเจอกับหมวยครั้งแรก
 
…
 
วันที่ฝนตกหนัก พีทวัยหกขวบ กำลังรีบปั่นจักรยานหาที่หลบ แล้วเค้าก็ไปหลบฝนที่ร้านขายของชำแห่งหนึ่ง ตอนนี้ตัวของเขาเปียกไม่ต่างจากลูกหมาตกน้ำเลยสักนิด
 
“ปี๋ชายๆ”
 
เค้าหันไป ก็พบเด็กน้อย อายุน่าจะห้าขวบ ตัวขาว หน้ากลมแก้มแดง ในชุดกระโปรงแดง
 
“ให้”เด็กน้อยยื่นร่มสีแดงให้กับเค้า
 
“มากับใครล่ะ”
 
“ป๊ากับม๊า”
 
เค้ามองผู้ใหญ่สองคนกำลังคุยกับเจ้าของร้าน และทั้งสองมีร่มอยู่
 
“ขอบคุณนะ”เค้ารับร่มมาด้วยความเต็มใจ
 
เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ฝนเริ่มซาลง เค้าจึงรีบปั่นจักรยานกลับบ้าน
 
พออายุสิบสามเค้าย้ายมาอยู่ที่นี่ เค้าพยายามตามหา สาวน้อยหน้าขาวแก้มแดงคนนั้น เพื่อนำร่มของเธอมาคืน แต่ก็ไม่มีโอกาสได้เจอเธอเลย จนกระทั่งเค้าเรียนมหาลัยปีสอง…
 
“พี่พีทค่ะ พี่จะพาไปไหนเหรอ”
 
“สวนดอกไม้น่ะ”
 
ทั้งคู่นั่งรถไปเรื่อยๆจนกระทั่ง ถึงที่หมาย มันไกลจากตัวเมืองมาก สวนดอกไม้หลากสี หลายชนิดกำลังเบ่งบานดอกไม้เหล่านี้ขึ้นเองตามธรรมชาติ
 
“สวยจัง”
 
พีทสวมกระเป๋ากางเกงออกมา
 
“นั่นรุ้งกินน้ำนี่ค่ะ”
 
พีทมองดูก่อนจะหันมามอง เค้ายื่นกล่องกำมะยี่สีแดงสดให้ภรรยาสาว
 
หมวยมองมา”อะไรเนี่ย”
 
“เปิดดูสิครับ”
 
หมวยรับกล่องกำมายี่มาเปิดดู ภายในคือสร้อยทองคำขาวรูปดอกไม้ ที่ฝังเพชรทับทิมสวย”เนื่องในโอกาสอะไรค่ะ”
 
“ครบรอบแต่งงานยังไงครับ”
 
“หมวยลืมไปเลยนะคะ”
 
“พี่ไม่เคยลืมหรอก ตอนที่เราเจอกันครั้งแรก วันครบรอบเป็นแฟน ขอโทษที่พี่อาจจะดูแลเราได้ไม่ดีพอ”
 
“ไม่เลยค่ะ พี่คือผู้ชายที่ดีที่สุด”
 
พีทคว้าภรรยาคนสวยมากอด”พี่จะดูแลเราให้ดีที่สุดนะ ดวงใจของพี่”
 
หมวยรู้สึกขอบคุณพรหมลิขิตที่ทำให้เธอได้เธอผู้ชายที่แสนวิเศษ เช่นเดียวกับพีท เพราะสายฝนทำให้เค้าได้มาเจอกับเธอ เค้าช่างโชคดีเสียจริงๆความรักของพวกเค้าช่างหอมหวานเสียจริงๆ ความรักของพวกเค้ามันมาพร้อมกับสายฝนที่โปรยปรายในตอนนั้น
จบ...
 
 
 
คุยกับนิกซ์ 
นี่คือภาดสุดท้ายแล้วจร้า จากภาคเเรก รักเล็กๆในยามเช้า ตามมาด้วย เพื่อนสนิทที่แอบรัก ตบท้ายด้วย เรื่องนี้ ดวงใจในสายฝน ความจริงเดิมทีนิกซ์แต่งสนองความอยากของตัวเองล้วนๆ ต้องขอโทษจริงๆที่ดองเรื่องนี้นานเลย แหะแหะ ชอบก็เม้นก็ไลท์ โหวตได้ตามใจชอบเลยนะค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านคะ ส่วนเรื่องอาถรรพ์โรงเรียนพิศวงพยายามปั่นอยู่หยุดยาวนะค่ะ สุดท้ายก็บอกได้อยากเดียวว่า ขอบคุณค่ะ