ดวงใจในสายฝน

หลังจากสอบไฟนอล(อันแสนโหดร้าย)ผ่านไป งานนี้ทำเอานักศึกษาหลายคนแทบจะสลบหมดพาวเวอร์ไปตามๆกัน และก็เป็นเวลาที่นักศึกษาทั้งหลายจะกลับบ้านไปชาร์จพลังกันที่บ้าน ไม่ก็ ร้านเหล้า?

หมวยพากย์

สวัสดีค่า จำหมวยกันได้รึเปล่าค่ะ ตอนนี้ชั้นกับพี่พีทเป็นแฟนกันแล้วแต่ในใจชั้นยังคงกังวลอยู่ค่ะ เรื่องเรียนนั้นเรื่องหนึ่ง แต่หลักๆนั้นคือ...เรื่องของพี่พีทต่างหากค่ะ ถึงเราจะคบกันได้แค่อาทิตย์กว่าๆเท่านั้นแต่ เราก็โทรคุยกันบ้างเดินเล่นกันบ้าง(ถ้าว่างจากอ่านหนังสือและก็สอบแค่ช่วงสั้นๆ) พี่พีทเค้ายังคงเอาใจใส่เพื่อน โดยเฉพาะพี่นิว เพื่อนสาวคนเดียวในกลุ่ม 

ตอนนี้ชั้นกำลังกลับบ้าน ช่างบังเอิญเหลือเกินว่า บ้านของพวกพี่ๆทั้งสี่คนนั้นดันอยู่แถวบ้านชั้น เลยได้กลับมาพร้อมกับพวกพี่พีท บ้านพี่พีทนั้นชั้นก็เพิ่งรู้ว่าครอบครัวเค้านอกจากจะเปิดอู่ซ่อมรถแล้ว ยังทำธุรกิจส่งอะไหล่รถและสอนขับรถอีก มิน่าถึงได้รวย แถม ขับรถได้คล่องมากเลย ตอนนี้พวกพี่ๆจะไปส่งชั้นที่บ้านก่อน

พี่พีทพูดขึ้น"บังเอิญจังเลยนะน้องหมวยที่บ้านพวกเราอยู่ใกล้กันน่ะ แต่พี่ไม่เคยเห็นน้องหมวยเลยนะ "

"ปกติหนูไม่ค่อยสบายน่ะค่ะ เลยเข้าออกโรง'บาลบ่อยมาก"

"เหรอจ๊ะ แล้วน้องหมวยเป็นโรคอะไรเหรอ"

"ภูมิแพ้ค่ะ พวกฝุ่นหรือพวกขนแมวน่ะค่ะ"

"เหรอ ว่าแต่ทำไมรถถึงเงียบดีจัง"

พอพี่พีทหันมาข้างหลัง (คือตอนนี้ชั้นนั่งข้างพี่พีทที่เป็นคนขับค่ะ)ปรากฏว่า พี่บอยและพี่นัทหลับแล้ว...ส่วนพี่นิวก็...อ่านนิยายและฟังเพลง ชนิดที่ไม่สนใจใครเลยแฮะ

"พี่นิวไม่เมื่อยเหรอค่ะ ที่"พี่นัทกับพี่บอยนอนพิงไหล่ คนละข้างเลย

"ชินแล้วจ้ะ ถ้าไหล่เคล็ดก็จ้างหมอนวดมาโดยเก็บเงินจากไอ้สองหน่อนี่"พี่นิวเย็นชาจังเลย

"ไอ้พีท จะไฟเขียวแล้วนะ"

"คร้าบๆ"

"ถัดไปสองซอยก็ถึงซอยบ้านหนูแล้วค่ะพี่พีท"

พี่พีทถามชั้นอย่างอารมณ์ดี"บ้านอยู่ลึกไหมจ๊ะน้องหมวย"

"พอสมควรคะ ส่งหนูแค่หน้าปากซอยก็พอเดี๋ยวหนู จ้างมอ'ไซค์ไปเอง"

พี่นิวละจากนิยายพูดขึ้นบ้าง"ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ น้องหมวย จะจ้างมอ'ไซค์ไปทำไมให้เสียเงิน"

"อ่าค่ะ"

พี่นิวหรี่ตามองชั้นเหมือนรู้ทันบางอย่าง”กลัวที่บ้านรู้เรื่องที่เราคบกับพีท รึ น้องหมวย”

“อึก! พวกพี่ๆรู้เหรอค่ะ”

สามพี่ ได้ยินไม้ผิดหรอกค่ะ เพราะพี่อีกสองคนตื่นและถึงแม้ว่าบางคนจะดูเหมือนว่ายังไม่ตื่น ขานรับพร้อมกัน”รู้หมดแล้ว”

“พี่ไม่ชอบมีความลับกับเพื่อนหรอกนะ”พี่พีทเวลาพี่ยิ้มเนี่ยดูสดใสมากเลยนะค่ะ

“คือ…ป๊ากับม๊าจะดุหนูก็ได้ และยังอาเฮียอีก”

พี่นิวปิดนิยาย”งั้นส่งหน้าบ้านแล้วรีบกลับเลยก็แล้วกันนะ จะได้ไม่ต้องเจอป๊ากับม๊าของน้องหมวยดีไหมจ๊ะ น้องหมวยจะได้สบายใจ ถ้าพร้อมไอ้พีท มึงก็ค่อยมาหาป๊ากับม๊าน้องหมวยดีไหม?”

“ดีเพื่อน”

“ดีคะ”

พอมาถึงบ้านชั้น และกำลังจะลงจากรถ ก็ แจ๊คพ๊อต! อาเฮียเพิ่งกลับบ้าน

“อาหมวย กลับจากมหาลัยแล้วรึ ใครมาส่งล่ะ เรียกมากินน้ำก่อนสิมาๆ”

พีทพากย์

โดนอย่างนี้ผมจำใจต้องขับรถไปจอดที่บ้านน้องหมวยซะและ

“มั่นใจหน่อยเพื่อน มึงไม่ได้ทำผิดอะไรร้ายแรงนี่วะ”

“ขอบใจไอ้นิว”ว่าแล้วหญิงนิวก็หันไปสั่ง”มึงสองตัวก็ทำหน้าให้มันดีๆหน่อย”

“คร้าบ…”

จากนั้นพวกเราทั้งสี่คนก็ตามน้องหมวยเข้าไปในบ้าน ดูเหมือนว่า พี่ชายของน้องหมวยก็เอาแต่จ้องไอ้นิวใหญ่เลย …ปกปิดสายตาบ้างก็ได้ครับเฮีย…

พอพวกเรามาที่ห้องนั่งเล่น ก็มีแม่บ้านนำน้ำมาเสิร์ฟ บ้านน้องเคาท่าจะรวยดีแฮะ ตอนนี้พวกผมสี่คนนั่งอยู่ที่โซฟาตัวเดียวกัน โดยเรียงจากผม ไอ้นิว ไอ้มึน เอ้ย! ไอ้นัทและสุดท้ายก็ไอ้บอย

น้องหมวยก็นั่งโซฟาตัวเดียวพี่ชายของเค้าที่ดูแล้วน่าจะอายุมากกว่าพวกเราสามสี่ปีนะ ตัวสูงๆขาวๆตี๋ๆแต่ดูขี้หลีไปหน่อยนะ

ไรเตอร์พากย์

ไม่นานก็มีชายหญิงสูงวัยออกมา ทั้งสองผิวขาวจัดสวมชุดจีนแบบเรียบง่าย  พอผู้ใหญ่ทั้งสองนั่งลง

สี่ผู้มาใหม่ก็พร้อมใจยกมือไหว้อย่างน้อบน้อม"สวัสดีครับ/คะ"

ผู้ใหญ่ทั้งสองยกมือรับไหว้ ผู้เป็นพ่อเอ่ยถาม"สวัสดี ชื่ออะไรน่ะเรา เป็นอะไรกับอาหมวยรึ"

พีทนั้นเหงื่อตกเช่นเดียวกับหมวย

นิวจึงเริ่มก่อน"หนูชื่อนิว เป็นพี่รหัสของน้องหมวยคะ"

แม่ยิ้มให้"อ๋อ พี่รหัสของอาหมวยเหรอ เรียนอยู่คณะอะไร ปีอะไรแล้ว "

"อยู่คณะศึกษาศาสตร์ สาขาวิทยาศาสตร์ ปีสองแล้วคะ"

นัทจึงแนะนำตัวบ้าง"ผมชื่อนัท อยู่คณะบริการธุรกิจ สาขาภาษอังกฤษ อยู่ปีสอง เป็นเพื่อนของนิวครับ"

"ผมชื่อบอย อยู่คณะบริหารธุรกิจ อยู่ปีสอง เป็นเพื่อนของสามคนนี้ครับ"

พีทสูดหายใจเข้าทีหนึ่ง"ผมชื่อพีท อยู่คณะบริหารธุรกิจ อยู่ปีสอง เป็นเพื่อนของสามคนนี้ และเป็นแฟนน้องหมวยครับ"

คำว่าแฟนจากปากของเด็กหนุ่มทำเอาคนในตาโตปานไข่ห่าน 

ผู้เป็นพี่ชายโวยใส่"ลื้อคบกะน้องอั๊วตั้งแต่เมื่อไหร่!?"

"ช่วงสอบครับ"

"นี่ลื้อกะจะทำให้น้องอั๊วเสียการเรียน เสียคน รึไง!"

ในขณะที่หมวยนั่งตัวลีบเช่นเดียวกับพีทที่ก้มหน้า

นิวที่นิ่งเงียบอยู่นานเอ่ยขึ้น"ขอโทษที่ต้องขัดจังหวะนะค่ะ...คือหนูอยากจะบอกอะไรสักอย่างหนึ่งนะ...แค่คบกันเป็นแฟนในช่วงสอบ มันไม่ทำให้เสียการเรียนเสียคนมากหรอกคะ ทั้งน้องหมวยและพีท เพื่อนหนูเค้าต่างก็ต้องอ่านหนังสือเพื่อเตรียมสอบกันทั้งนั้น ไม่มีใครอยากจะสอบตกติดFกันหรอกคะ อย่างมากพีทเค้ามีเวลาโทรหาน้องหมวยอย่างน้อยแค่สิบนาที่ สิบห้านาที ก็เท่านั้น และอีกอย่างการที่เพื่อนหนูคบกับน้องหมวยกันโดยที่มาบอกกับคุณพ่อคุณแม่และพี่ชาย ก็ต้องดีกว่าแอบคบกันใช่ไหมค่ะ ที่วันนี้พีทเค้ามาส่งน้องหมวยก็เพราะบ้านของพวกเราอยู่ไม่ไกลจากที่นี่นะค่ะ ถ้าน้องหมวยเรียนตกก็เชิญว่าเพื่อนหนูได้เลย"

ว่าจบนิวก็ยกน้ำขึ้นจิบ สีหน้านั้นยังคงเย็นชา

นัทเอ่ยขึ้นอีกคน"ที่นิวพูดมาคือความจริงครับ ผมอยู่ห้องเดียวกับพีท ในช่วงสอบเพื่อนผมคนนี้โทรคุยกับน้องหมวยวันละสิบนาที สิบห้านาทีก็เท่านั้น นอกนั้นมันก็ต้องเอาเวลาไปอ่านหนังสือสอบและก็สอบเนี่ยเเหละครับ"

บอยพูดบ้าง"ผมขอยืนยันอีกคนครับ พีทน่ะเค้าจริงใจกับน้องหมวยมาก มันไม่พาน้องหมวยเสียการเรียนแน่"

พ่อกับแม่ของหมวยที่เพิ่งหายช็อค ผู้เป็นพ่อจึงเอ่ยขึ้น"ต้องขอโทษแทนอาตี๋ลูกชายของอั๊วด้วยนะ เค้าใจร้อนแบบนี้มานานแล้ว จะคบกันอั๊วไม่ว่าหรอกนะแต่อย่าพาอาหมวยเสียการเรียนก็พอ แล้วที่บ้านของพี่พีททำงานอะไรรึ?"

"ที่บ้านเปิดธุรกิจอู่ซ่อมรถ ส่งออกอะไหล่รถและเปิดสอนขับรถครับ"

แม่เอ่ยถามบ้าง"ใช่อู่รถโชคอุดมรึเปล่า?"เพราะอู่รถที่ใกล้ที่สุดและใหญ่ที่สุดในจังหวัดก็มีแห่งเดียว

"ครับ"เด็กหนุ่มตอบก่อนจะยิ้มปิดท้าย 

รอยยิ้มของเด็กหนุ่มทำให้สามารถพิชิตใจ ว่าที่แม่ยาย?ได้อย่างง่ายดายด้วยที่บ้านมีฐานะร่ำรวย

พ่อจึงเอ่ยถามสามหน่อที่เหลือ"แล้วบ้านพวกหนูล่ะ"

นิวเอ่ยก่อน"พ่อหนูเป็นตำรวจ ส่วนแม่เป็นครูพละในโรงเรียนรัฐคะ"

ตามมาด้วยนัท"บ้านผมทำธุรกิจโรงเเรมในจังหวัดครับ"

"บ้านผมขายเพชรพลอยครับ"

จากนั้นผู้ใหญ่ทั้งสองก็ชวนเด็กทั้งสี่คุยไปเรื่อย ทำให้หมวยรู้สึกโล่งใจที่ป๊ากับม๊าไม่ได้รังเกียจแฟนหนุ่มรุ่นพี่ของเธอ ซักเท่าไหร่ แต่ตรงกันข้ามจะชอบเสียแล้ว โดยเฉพาะม๊า ที่ดูเหมือนจะถูกใจพีทเป็นพิเศษดวยรูกร่างหน้าตาที่หล่อเหลา กิริยาน้อบน้อม รองมาก็เป็นนิว พี่รหัสคนสวยที่เพิ่งนึกได้ว่าเป็นเด็กอัจฉริยะด้านวิทย์ ที่ดังมากเมื่อก่อนและอาเฮียของเธอก็จ้องพี่รหัสคนสวยตาเป็นมันจนเพื่อนอีกสองคนเขม่นใส่

ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ทั้งสี่ก็ลากลับ ก่อนจะกลับนั้น นิวได้โดนป๊ากับม๊าของน้องรหัสคนสวยฝากดูแลลูกของตนด้วย ซึ่งนิวก็รับปากอย่างดี ส่วนพีทเองก็รับปากว่าจะดูแลอย่างดีไม่เกินเลยและไม่ทำให้เสียการเรียนแน่

บนรถเมื่อพีทกำลังขับรถไปไกลจากบ้านของแฟนสาวรุ่นน้อง"ขอบใจว่ะไอ้นิว"

"ขอบใจกูเรื่องอะไร?"

"ก็ที่มึงช่วยพูดเรื่องกูกับน้องหมวยไง"

"อย่าคิดมาก กูแค่รำคาญผู้ชายคนนันเท่านั้นแหละ"

บอยได้ทีก็แขวะ"ไม่ขอบคุณพวกกูสองคนเลยนะ ขอบใจแต่ไอ้นิวเนี่ย"

"เอ่อ ขอบใจ"

นัทก็โพล่งขึ้นมา"กูไม่ชอบพี่ชายของน้องหมวยเลย จ้องไอ้นิวอยู่นั่นแหละ กะจะจ้องให้ทะลุเสื้อผ้ารึไงวะนั่น"

วันนี้นิวใส่ชุดเสื้อยืดสีเทาสวมทับด้วยเสือกั๊กแฟชั่นมีฮู้ดสีส้ม กางเกงขาสามส่วน รองเท้าผ้าใบ ผมยาวก็รวบสูงเป็นหางม้า หน้าไม่แต่งอะไรมาก

บอยบ่นขึ้น"ขนาดแต่งธรรมดายังสวย ถ้าไอ้นิวแต่งสวยขึ้นมา มันไม่น้ำลายยืดเลยรึไงวะ"

นิวตัดบท"อย่าพูดถึงเลยพวกมึง ไอ้พีทรีบหน่อยกูอยากไปนอนที่บ้านแล้ว"

"คร้าบๆ"

ที่บ้านของหมวย

หมวยในตอนนี้กำลังนั่งเล่นอยู่ในสวน กับหม่าม๊าในสวน

"อาหมวยลื้อที่เก่งจริงๆนะที่มีแฟนหล่อแบบนั้น"

"แหม ม๊าก็ หนูเขินนะ"

"ว่าแต่พี่รหัสลื้อไม่ใช่แฟนอาพีทเหรอ ม๊าบอกตามตรงนะ อานิวเค้าสวยจริงๆขนาดเเต่งธรรมดานะ"

"ตอนแรกอั๊วก็คิดว่าเค้าเป็นแฟนกันนะ แต่ที่อั๊วเห็นอาเจ๊นิวเค้าทุ่มตัวกับการเรียนสุดๆเลย ได้ยินเค้าลืออีเรียนเก่งสุดๆตั้งแต่ประถมแล้ว อีกอย่างพี่พีทมาบอกรักอั๊วเองเลย"

"อ้าว อาหลง ลื้อมาก็ลีแล้ว วันนี้ลื้อไปตวาดใส่แขกล่ายยังไงห๊ะ"

"พอเถอะม๊า แค่อั๊วโดนป๊าเทศน์ หูอั๊วจะหนวกอยู่เลี่ยว"

หลังจากที่แขกทั้งสี่กลับบ้าน อาหลงพี่ชายของอาหมวยก็โดนป๊าเทศน์ใส่ยกใหญ่ ข้อหาตวาดใส่แขก

อาหลงมานั่งข้างๆน้องสาว"อาหมวยๆ จริงรึเปล่าที่อาเจ๊รหัสลื้อยังโสดน่ะ"

หมวยสังเกตท่าทางของพี่ชายนานแล้วว่าทำไมถึงเอาเเต่จ้องพี่รหัสตนจนเพื่อนที่มาด้วยเขม่น"จริง"

"ว่างๆลื้อก็ชวนอีมาเที่ยวที่บ้างซี่ สวยดุแบบนี้อั๊วชอบ"

หม่าม๊าเอ็ดลูกชาย"ลื้อนี่ เจ้าชู้จริงๆเลยอาตี๋ ตั้งแต่ตอนนั่งคุยกันเลี่ยว จ้องอี จนเพื่อนอี รำคาญแทน"

"โถ่ ม๊า คนนี้ทั้งสวยทั้งเก่ง ม๊าไม่ชอบสะใภ้แบบนี้เหรอ?"

หมวยนึกหมั่นไส้พี่ชาย"อาเฮีย ลื้อน่าจะรู้อะไรไว้หน่อยนะ อาเจ๊นิวล้มผู้ชายตัวโตได้สบายๆเลย โดยเฉพาะผู้ชายเจ้าชู้อย่างลื้อ อั๊วเคยเห็นเลี่ยว"

"ไอหย๋า อีเก่งขนาดนี้เลยรึ"

หม่าม๊าเตือน"ระวังเถอะ ไปทำเจ้าชู้ใส่ใครมากๆจะโดยต่อยเอานะ อาหลง"หลังจากดุลูกชายก็หันมาหาลูกสาว"ส่วนลื้อ ถ้าจะรักใครชอบใคร ก็อย่าเสียการเรียนก็พอ มีอะไรก็ปรึกษาม๊าได้ตลอดนะ"

"ค่าม๊า"หมวยเค้ากอดเอวอวบของหม่าม๊าอย่างรักใคร่

หลังจากนั้นไม่นาน...

พีทก็พาหมวยไปแนะนำให้พ่อแม่ของตนรู้จัก ซึ่งพ่อแม่ของฝ่ายชายก็ดูจะพอออกพอใจกับความน่ารักและอ่อนน้อมถ่อมตนของหมวย  และเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ผลการเรียนออกมา ทั้งไอ้พีทและน้องหมวยผลการเรียนไม่ตก คะแนนจัดว่าดีทั้งคู่ ส่วนนัทกับบอย คะแนนก็ออกมาดีเช่นกัน ส่วนนิวนั้นยังคงเหมือนเดิม ที่หนึ่งของคณะ 

ถึงแม้ทุกคนจะรู้ว่าหมวยนั้น เป็นแฟนกับพีท หนุ่มเฟนรี่ประจำมหาลัย แต่ก็ยังไม่วายมีคนมาจีบจนพีทต้องตามหึงตามหวงหมวยไม่ห่าง

ส่วนอาหลงก็พยายามจีบนิว โดยมีหมา เอ๊ย! เพื่อนสองคนคอยกันท่าไว้ พออาหลงโดนนิวปล่อยหมัดใส่หน้าเพราะความเข้าใจผิด ทำให้อาหลงเข็ดขยาดที่จะจีบนิวต่อไป

หมวยพากย์

สำหรับชั้นกับพี่พีทก็ยังคงรักกันอย่างสม่ำเสมอดีคะ มีจับมือบ้าง กินข้าวด้วยกันบ้าง(เป็นบางวันเพราะพีทบอกว่าชอบกินข้าวกับเพื่อน ส่วนชั้นก็โอเคคะ ที่ต่างฝ่ายต่างให้อิสระกันและกัน)เที่ยวกันบ้าง ซึ่งทุกครั้งที่พี่พีทจะมารับชั้นไปเที่ยวด้วยกันสองคน พี่พีทจะโทรมาบอกทางบ้านของชั้นก่อน และเพราะความจริงใจของพี่พีททำให้ ว่าที่พ่อตาแม่ยายต่างไฟเขียว เนื่งจากทางบ้านพี่พีทมีฐานะดี ตัวพี่พีทเองก็หน้าตาหล่อเหลา นิสัยดีอีกต่างหาก เลยเอ็นดูว่ที่ลูกเขยสุดๆจะมีก็แต่อาเฮียหลงเท่านั้นที่ไม่ค่อยชอบพีท 

และนี่ก็จะเปิดเทอมสองแล้วคะ

ชั้นกับพี่พีท และพี่ๆอีกสามก็กลับมามหาลัยก่อน 

"น้องหมวจับเอวดีๆนะ"

"ค่า"ฟินอ่ะ ตอนนี้ชั้นซ้อนท้ายจักยานพี่พีทอยู่ ความจริงพี่พีทไม่มีจักรยานหรอกคะ แต่พี่เค้ายืมพี่นัทมา

พีทพากย์

ครับ ตอนนี้ผมกำลังพาน้องหมวยปั่นจักรยานเล่นรอบมหาลัย โดยจักรยานของไอ้นัท กว่ามันจะยอมให้เนี่ยแทบตาย ก็ไอ้มึนนี่ดันห่วงจักรยานราวกับจงอางห่วงไข่เลย เพราะนอกจากแม่มันและไอ้นิวน่ะ มันไม่ยอมให้ใครซ้อนมันหรอกนะครับ เวลาผ่านไปเร็วดีจัง ดีที่พ่อแม่ของน้องหมวยเค้าไม่ได้ว่าอะไรเรื่องที่ผมคบกับน้องหมวยน่ะนะ แต่อาเฮียของเค้าดูไม่ชอบผมสักเท่าไหร่ แถมยังมาจีบไอ้นิวอีก ถ้าตอนนั้นอาเฮียหลงไม่เผลออุตริไปแกล้งลวนลามจับเอวไอ้นิว จนโดนไอ้นิวกระหน่ำชกหน้าไม่ยั้ง คงไม่เข็ดแน่ งานนี้ทั้งผมทั้งน้องหมวย ป๊าม๊าของน้องหมวย รวมถึงสองหน่อนัมบอย ต่างสะใจนะ ถามว่าทำไมป๊าม๊าของอาเฮียหลงกับน้องหมวยถึงสะใจน่ะเหรอ? ก็เพราะว่าพวกเค้าเอือมกับนิสัยเจ้าชู้ชอบลวนลามผู้หญิงน่ะสิ 

ขณะที่ผมกำลังปั่นจักรยานเพลินๆ

"พี่พีทระวังคะ!"

"เฮ้ย!"รถกระบะพุ่งมาจากไหนฟะ เลนรถนี้มีเลนเดียวแถมเป็นเลนสำหรับจักรยานนะ ผมต้องหักจักรยานหลบ แต่ไม่พ้นท้ายรถจักรยานโดนกระบะชน(ดีที่ไม่ไดนน้องหมวยนะครับ)จนเสียหลัก ทั้งผมและน้องหมวยต่างกลิ้งล้มทั้งคู่ 

น้องหมวยที่กลิ้งไปที่มีหญ้านิ่มๆช่วยลดแรงกระแทกผิดกับผมที่กลิ้งมาที่พื้นหินกรวด"พี่พีทเป็นอะไรไหมค่ะ"

"อุ๊บ!เจ็บนิดหน่อยแหละครับ น้องหมวยล่ะครับ" น้องหมวยดูแล้วน่าจะเคล็ดขัดยอกนิดหน่อยล่ะ

"เจ็บขานิดหน่อยคะ พี่พีทล่ะค่ะ"

"มีแผลถลอกนิดหน่อยจ้ะ"พอผมหันไปดูจักรยานของไอ้นัทก็พบว่ามันพังยับเยินเลย

"ไอ้พีท! น้องหมวย!"เสียงคุ้นๆไอ้นิวกับไอ้บอยนี่

ไอ้นิวกับไอ้บอยรีบลงมามาพวกผม

ไอ้นิวถามทันทีเลย"เกิดอะไรขึ้นวะ"

"มีรถกะบะพุ่งมาดิ เลยหักหลบ แต่มันชนท้าย"

ไอ้บอยถามทันที"สีแดงใช่ไหม"

"ใช่"

"เมื่อกี๊เกือบชนกูกับไอ้นิวแล้ว กูถ่ายทะเบียนรถไว้เผื่อเกิดเหตุ"

"ขอบใจมาก ไอ้บอย"

นิวเลยไปหาน้องหมวย"น้องหมวยเจ็บตรงไหนบ้าง"

"เคล็ดขัดยอกนิดหน่อย แล้วก็เจ็บขานิดหน่อยคะ"

"มาพี่อุ้มไปส่งห้องพยาบาล ไอ้พีทลุกไหวนะ"

"เออไหว"

นิวก็สั่งต่อ"ไอ้บอยเข็นจักรยานไอ้นัทด้วย"

"เออๆ กูอยากรู้เหลือเกินว่า ไอ้นัทจะบ่นมึงขนาดไหนนะไอ้พีท"

"หยุดพูดเถอะ รีบไปห้องพยาบาลได้แล้ว"ไอ้นิวจัดการอุ้มน้องหมวยด้วยท่าเจ้าหญิงทันที เเข็งแรงมากครับเพื่อนผม

หลังจากที่พวกผมพากันไปที่ห้องพยาบาลแล้วก็ต้องพบว่ามีนักศึกษาที่โดนรถเฉี่ยวชนมาเยอะมาทำแแผลเยอะมาก ดีที่ไม่มีคนตายนะ

หลังจากนั้นตำรวจก็สามารถตามจับตัวคนขับรถมาได้ และรู้แล้วว่าคือ ลูกชายของพวกนักเลงที่สติไม่ค่อยดีซักเท่าไหร่ จัดการประชดพ่อแม่ที่ไม่ยอมซื้อมอ'ไซค์คันใหม่ให้โดยการขับรถเข้ามาเฉี่ยวชนนักศึกษาในมหาลัย พ่อแม่ของผู้ชายคนนั้นเสียเงินค่าทำขวัญค่าเสียหายจากข้าวของในมหาลัยค่ารักษาพยาบาลแถมค่าซ่อมจักรยาน อ่วมเลย เพราะผู้เคราะห์ร้ายก็ร่วมยี่สิบกว่าคนแน่ะ แถมลูกชายผู้ก่อเหตุต้องเข้าบำบัดจิตเเถมติดคุกต่อ 

หลังจากที่ไอ้นัทรู้ว่าจักรยานมันโดนชนจนพัง มันโวยใส่ผมเป็นชั่วโมงเลย แต่งานนี้ไอ้บอยมันดีใจนะครับที่มันจะได้พาไอ้นิวซ้อนท้ายไปเรียน ปกติ ไอ้นัทจะพาไอ้นิวไปส่งครับ งานนี้ไอ้บอยรีบไปเปลี่ยนเบาะหลังให้นุ่มนิ่มทันที

โชคดีนะครับที่น้องหมวยไม่ได้เป็นอะไรมากนะเนี่ยไม่งั้นผมคงต้องโทษตัวเองไปนานเลย แต่ผมนี่สิ อ่วมพอดู ตอนนี้นั่งเล่นในโรงอาหารรอเพื่อนๆมากินข้าวพร้อมกับผม

"พี่พีทคะ"

"ครับ น้องหมวย"

น้องหมวยยื่นบางอย่างให้ผม มันคือกล่องพลาสเตอร์แปะแผล"ขอบคุณครับ"

"ดูแลตัวเองด้วยนะค่ะ หนูเป็นห่วง"

"เช่นกันครับ"

ผมมองภาพที่น้องหมวยกลับไปหาเพื่อนที่อยู่ไม่ไกล ก่อนจะดูที่กล่องพลาสเตอร์รูปตัวการ์ตูนน่ารักและมีกล่องน้ำผลไม้ที่ผมชอบอีก "น่ารักจริงๆ" ชาตินี้ผมจะหาผู้หญิงน่ารักแบบนี้ได้ที่ไหนอีกนะ

วันต่อมาผมชวนน้องหมวยมาเที่ยวที่บ้าน เพราะเป็นวันหยุดพอดี

"ห้องพี่พีทเนี่ย ไม่ค่อยรถเลยนะค่ะ"

"แหม..พี่น่ะไม่ค่อยอยู่ห้องน่ะนะ"

หมวยพากย์

ห้องพี่พีทผิดคาดเลยแฮะ ห้องของเค้าถูกจัดเป็นระเบียบมีหนังสือการ์ตูนเยอะดี แต่ที่สะดุดตาชั้นมากที่สุดน่ะก็คือ...ร่มสีแดงอันเล็กที่วางไว้ที่มุมห้อง มันคุ้นๆอยู่นะ

"พี่พีทคะ นั่นคือร่มของพี่เหรอ?"

"อ๋อ นั่นน่ะเหรอ ไม่ใช่ของพี่หรอกครับ พี่ได้มันมานานแล้ว..."พี่พีทนั่งลงบนเก้าอี้ในขณะที่เค้านั่งลงบนเตียง"ตอนนั้นพี่เพิ่งจะหกขวบ บ้านอาของพี่ก็อยู่แถวบ้านของน้องหมวยนั่นแหละนะ ตอนนั้นพี่ยังอยู่ที่บ้านเดิมอยู่เลย พี่ชอบปั่นจักรยานเล่นไปทั่ว จนกระทั่ง ฝนได้ตกลงมา....ตอนนั้นพี่หลบที่ร้ายขายของชำร้านแถวนั้น แล้วจู่ๆก็มีเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆแก้มเหมือนซาลาเปา ยื่นร่มให้พี่ ตอนนั้นพี่ถามว่าแล้วร่มของน้องล่ะ น้องคนนันตอบพี่มาว่า หนูมากับพี่ชาย พี่ชายมีร่มคันใหญ่ พี่ชายรีบกลับบ้านเถอะเดี๋ยวพ่อแม่จะเป็นห่วง วันต่อมาพี่พยายามนำร่มไปคืนแต่ก็ไม่เจอ จากนั้นพี่ก็ต้องกลับบ้าน

พอพี่อยู่ม.ต้น พี่พยายามปั่นจักรยานไปแถวนั้นพร้อมไอ้นิว ไอ้นัทและก็ไอ้บอยเสมอ เพราะพี่อยากจะเจอเด็กคนนั้นอีกครั้งแต่พี่ ก็ปลงแล้วแหละว่าคงไม่มีโอกาสเจออีกแล้ว"

"เด็กคนนั้นไม่ได้เขียนชื่อไว้เหรอค่ะ"

"คือ...มีนะแต่เป็นตัวภาษาจีนน่ะ อ่านไม่ออก"

"หนูขอดูหน่อยนะค่ะ"

"ได้ครับ"พี่พีทส่งร่มมาให้ชั้น พอชั้นกางร่มออกมาแล้วดูที่ด้านในขอบร่ม มัน มันคือชื่อของชั้นจริงๆ

"จำได้แล้ว..."

"อะไรเหรอครับ"

"คะ...คือระ...ร่มคันนี้คือของหนูคะ เพราะว่าตอนนั้นหนูยังเด็กลายมือเลยยึกลืออ่านไม่ออก"

พี่พีทนิ่งอยู่ครู่"พี่ขอดูรูปตอนเด็กของน้องหมวยหน่อยได้ไหม"

"อ่าค่ะ พอดีเคยเซฟเก็บไว้ในโทรศัพท์"

ชั้นหารูปในโทรศัพท์อยูพักใหญ่ก็เจอรูปสมัยเด็กของชั้นพอดี 

"ใช่เลย...มันคือพรหมลิขิตรึยังไงนะ"

ตอนนี้ชั้นได้แต่เขินหน้าแดง ไม่นึกว่า เราจะเคยเจอกันเมื่อสิบกว่าก่อนแล้วกลับมาเจอกันอีกครั้งนะคะ

"น้องหมวยอยากได้ร่มคืนไหมครับ"

"ไม่ต้องหรอกคะ"

สีหน้าพี่พีทตอนนี้ เค้ายิม...ยิ้มอย่างมีความสุข "น้องหมวยครับ"

"คะ"

"จะแต่งงานกับพี่ไหม"

"...."ช็อคสิคะงานนี้

"พี่หมายถึงหลังจากที่เราเรียนจบทำงานแล้วน่ะครับ"

"คะ ถ้าพี่ไม่เบื่อหนูน่ะนะ"

"น้องเองก็เหมือนกัน ถ้าไปเบื่อพี่ก่อนน่ะ"ว่าจบพี่พีทก็ดึงมือชั้นขึ้นมาจูบอย่างแผ่วเบาแต่มันรู้สึกสุขใจเหลือเกิน บอกตรงๆนะคะว่าชั้นอยากหยุดเวลานี้เอาไว้น่ะ...

จากนั้นเราสองคนก็โอบกอดกันอยู่นานก่อนพี่พีทจะพาชั้นกลับบ้าน แต่ก่อนกลับชั้นก็หอมแก้มพี่เค้าซะเลย ชั้นหวังไว้ว่าความสัมพันธ์ของเราจะยังคงไม่จางหายนะ

 

 

 

มาต่อแล้วจ้าอีกไม่กี่ตอนจะจบแล้วนะค่ะ หลายคนคงสงสัยสินะค่ะว่าห้าปีของคู่นัทกับอิงค์และนิวกับบอยคือช่วงไหน  ห้าปีที่ว่าคือหลัง พีท นัท อิงค์ นิว และ บอยอยู่ปีสาม ส่วนหมวยปีสองนะจ๊ะ

ใครสนใจอยากอ่าน คู่ของนัทกับอิงค์(แฟนนัท) และคู่ของนิวกับบอยล่ะก็ นิกซ์จะใส่ลิงค์ไว้ให้นะค่ะ

นัทกับอิงค์http://keedkean.com/story/KK0005698.html?page_article=1

นิวกับบอยhttp://keedkean.com/story/KK0005705.html?page_article=2

เม้นให้คะแนนตามใจเลยนะจ้า

รักคนอ่านทุกคน ตอนว่างๆจะพยายามอัพเรื่องสั้น นิยาย ฟิคชั่น อื่นๆนะ