Short Fic Inazuma & Go

Fic Inazuma Go รักของผม

     ชมรมฟุตบอล

          ทุกๆคนซ้อมอย่างดุเดือด เช่นเดียวกับร่างสูงที่มีทรงผมทรงประหลาด(แต่เท่ห์)ที่ไม่มีท่าทีว่าจะเหนื่อ เขาไม่รู้ตัวหรอกว่าเตะลูกแรงแค่ไหนเพราะ เขาเตะแล้วหันไปมองกัปตันเป้าหมายที่เขามาที่นี่ มีหลายครั้งที่เขาเกือบโดนบอลอัดหน้าแต่ชินโดตะโกนมาทันเลยไม่โดน

     เลิกซ้อม

"สึรุงิ..อ่ะน้ำกับผ้าเช็ดหน้า" ชินโดยื่นน้ำและผ้าเช็ดหน้าให้สึรุงิ
"อ่า...อืม.." สึรุงิรับทั้งสองอย่างมา(แต่ไม่ขอบคุณ) (ฉันเป็นรุ่นพี่นายนะ!! : ชินโด) (ก็ไม่รู้สินะ-3- : สึรุงิ)
"รุ่นพี่พักที่ไหนอะ.." สึรุงิถาม
"หอนอกของไรมงน่ะ ^^" ชินโดตอบพลางยิ้มสดใส
"อ้อ...ผมไปอยู่ด้วยสิ.." สิ่นคำถามชินโดหันขวับมาด้วยความสงสัย
"อืม..ไปสิ.."

     ณ หอนอกไรมง

"อะไรนะ!!!!" ชินโดตะโกนเสียงดังใส่โทรศัพท์
[ใจเย็นๆ ทาคุโตะลูก แค่นอนกับเพื่อน]
"แล้วความเป็นส่วนตัวผมล่ะแม่" ชินโดถาม
[หืมมมม..ลูกกล้าหือกับแม่เหรอ??!!!] แม่ดุ
"คร้าบบ T^T" ชินโดจำใจย้ายห้องธรรมดาไปห้อง VIP เตียงไซด์คิงนอนกับสึรุงิ เนื่องด้วยแม่เขาทั้งสองเป็นเพื่อนกันตอนมหาวิทยาลัยเลยจัดแจงให้อยู่ด้วยกันซะ

     19.30 น.

"ผมนอนละ.." สึรุงิขึ้นไปบนเตียงเตรียมตัวนอน
"รีบนอนไปไหนเนี่ย..." ชินโดบ่นอุบอิบก่อนขึ้นเตียงตาม
"อ่าว!! ไปดูทีวีสิ... รีบนอนทำไม.." สึรุงิไล่
"ไม่เอาาาา ไม่อยากรบกวน นอนก็นอน.." ชินโดล้มตัวลงนอนแล้วหลับทันที
"เห..ไรวะเนี่ย!?? บ่นคนอื่นว่านอนเร็วตัวเองแหละเร็วกว่าคนอื่นอีก" ร่างสูงมองร่างเล็กด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน ยิ้มแบบที่น้อยคนจะเห็นและสักวันคนตรงหน้าก็ต้องเห็นเพราะเขาคือคนสำคัญ

     เช้าวันต่อมา

     ณ ห้องชมรม

"วันนี้ชมรมฟุตบอลจะไม่เรียน..." โค้ชเอนโดเดินมาที่ห้องแล้วประกาศ
"ท..ทำไมล่ะ..?!" ชินโดถาม
"หรือพวกนายจะไม่เล่นน้ำ???" โค้ชเอนโดถาม
"เล่น!!!!!! ผมเล่นๆๆๆ!!!!!" ทุกคนตะโกนออกมาพร้อมกัน ส่วนสึรุงิและคารียะมองหน้ากันงงๆ ....ทีมนี้ไหวนะ..... ทั้งคู่ส่งซิกส์เป็นเชิงเข้าใจ
"เฮ้ยยย!! เปียกผมฉันแล้ววว!!"
"มันก็เปียกทุกคนแหละเว้ย!!"
"อร้ากกกก!! น้ำแข็งๆ เย็นๆๆๆๆ >0<"
"น้ำแข็งบ้านแกร้อนรึไง --*"
ทีมฟุตบอลเล่นกันอยู่ที่สนามฟุตบอลที่เปียกทั้งเปื้อน เพื่อนๆที่นั่งเรียนอยู่ก็เกิดความอิจฉา --*
ชินโดเดินถือปืนฉีดน้ำมาเดินหาคนคนหนึ่งอยู่ มองหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอจนมาถึงหลังโรงเรียน
"สึรุงิ!!" ชินโดเรียกคนที่เขาหา
"หืมม..ว้ากกกก!!!" ชินโดฉีดน้ำใส่สึรุงิไม่ใช่น้ำธรรมดา น้ำเย็น!!
"ฮ่าๆๆๆ หน้านายเหวอดี ฮ่ะๆๆๆ^0^" ชินโดหัวเราะสะใจ
"--^ รุ่นพี่มานี่เลย ผมจะล้างแค้นสึรุงิวิ่งไล่ชินโดวิ่งผ่านเก้าอี้ที่วางปืนฉีดน้ำของคารียะไว้ก็คว้ามา
"คารียะ!! ฉันยืมก่อนนะ!!!" สึรุงิตะโกน
"เออ --* ถ้าฉันไม่ให้มันก็ไม่ทันแล้ววว!!" คารียะบ่น
"มานี่เลยรุ่นพี่!!!" สึรุงิไล่ฉีดชินโด มันมีความสุขมากที่เห็นคนสำคัญหัวเราะอย่างมีความสุขแล้วยิ่งตนเองเป็นคนที่สร้างรอยยิ้มนั้นยิ่งรู้สึกดี

     ห้องนอน 20.00 น.

"รุ่นพี่..ไปเที่ยวกัน.." สึรุงิที่เงียบมานานเอ่ยขึ้น ชินโดที่อ่านหนังสืออยู่บนเตียงหันมามองต้นเสียงพบสึรุงิที่นั่งโซฟาดูผ่าพิภพไททั่นอยู่
"วันไหน...อยากไปๆ" ชินโดกล่าว
"อ่า...พรุ่งนี้เป็นไง.." สึรุงิถามโดยไม่รู้เลยว่าร่างบางจะลุกมาถีบเอา
"พรุ่งนี้วันศุกร์..-.-"
"อ่า...งั้นวันเสาร์.."
"อ่าๆ ได้ๆ....ไปทะเลนะ.." ชินโดเสนอ
"ได้.......ผมไปไหนก็ได้ที่มีรุ่นพี่" คำสุดท้ายมันแผ่วเบาจนเสียง 3D Gear ของเอเรนมันกรบจนไม่ได้ยิน ซึ่งแน่นอนชินโดก็ไม่ได้ยิน

     วันเสาร์ 8.00 น.

ทั้งสองคนเก็บของมาที่ทะเล ชินโดลองคิดการกระทำของเขาต่อสึรุงิที่ผ่านมา ทั้งจู่ๆก็ตักข้ำไปให้ ทั้งเคยทำกับข้าวไปเผื่อ มันเพราะอะไรเขาไม่รู้ว่านี่มันอะไร ทำไมไม่ชอบให้คนอื่นมายุ่งกับสึรุงิ คิดแล้วขำ
"รุ่นพี่..จะไปไหม -*-" สึรุงิยืนเร่งชินโดอยู่หน้าห้อง
"ไปดิ!! --" ชินโดรีบวิ่งออกไปโดยทันที
.
.
.
10.00 น.

"เห้ออออ...ถึงแล้วววว ^0^" ชินโดยืดเส้นยืดสาย บิดขี้เกียจไปมา
"อย่าเพิ่งบิดขี้เกียจ..เอาของไปเก็บ--" สึรุงิเร่ง
"เออๆ --^ สั่งจัง.." ชินโดบ่นแล้วเดินตามสึรุงิไป ทั้งสองเขามาในห้องพักชินโดก็หน้าเหวอไปเลย ใบหน้าร้อนฉ่าขึ้นสีระรื่อ
"มีอะร...==;" สึรุงิก็ชะงักเช่นเดียวกันก่อนกระตุกยิ้มบางๆ
"ท...ทำไม.." ชินโดยังตกใจไม่หาย
"ก็ดีแล้ว..รุ่นพี่กลัวอะไรแค่ 'เตียง 2 ฟุต' เองนอน 2 คนได้" ใช่แต่ต้องเบียดๆกันถ้าไซด์คิงอย่างที่หอมันนอนได้ 4 คน แต่นี่มัน..สึรุงิ!! ไอ้ชั่ว ชินโดบ่นเบาๆในใจ
"ไปๆๆ ไปเล่นน้ำกัน..." สึรุงิไล่ชินโด
"อ่าๆ..." ชินโดเลิกสนใจเตียงแล้วจัดแจงเสื้อผ้าแล้ววิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
สึรุงิวิ่งลงน้ำคนแรกตามด้วยชินโดใบหน้าคมลอบยิ้มอ่อนโยนให้ชินโดที่เล่นอยู่กับเด็กๆแถวๆนั้น แต่อีกใจก็สั่น กังวล...
"สึรุงิ!! มานี่สิๆ!! นายลงก่อนฉันนะทำไมอยู่แค่ที่ตื้นล่ะ..เป็นแมวรึไงไม่ลงน้ำเนี่ย --*" ชินโดรีบเร่งสึรุงิที่ยืนยิ้มอยู่
"อ่าๆ ไปละๆ" จากนั้นสึรุงิก็ว่ายน้ำลงไปแม้จะกลัวแค่ไหนก็ตาม......
"นี่ ว่ายน้ำช้าเป็นเต่าขาหักเลย..เร็วๆสิ.." ชินโดเร่งอีก ยิ่งว่ายไปลึกสึรุงิยิ่งหายใจไม่ทั่วท้อง ตอนนี้ชินโดอยู่กลางทะเลแน่นอนว่า 2 เมตรแล้ว
"ร..รุ่น...พ..พี่....!!" สิ้นเสียงที่แผ่วเบาของสึรุงิชินโดหันไปจะบ่นต่อแต่ไม่พบคนที่ตนจะบ่น
"สึรุงิ!!!" ชินโดหันซ้ายขวาไม่เจอ "สึรุงิ!!!" ชินโดดำน้ำลงไปหาร่างสูงก็พบร่างสูงสลบในน้ำตอนนี้อาจจะสำลักน้ำ ชินโดรีบไปพยุงสึรุงิแล้วเอาขึ้นฝั้ง ดีนะตรงที่สึรุงิพามาเล่นคนน้อยมากจึงดีที่ไม่มีแบบญี่ปุ่นมุง(ถ้าเป้นที่ไทยก็เป็นไทยมุงค่ะ//โดนตบข้อหาเล่นมุขแป้ก) ร่างเล็กทั้งปั้มหัวใจ ปั้มหัวใจจะถึงร้อยละ ทั้งเรียกชื่อ "สึรุงิ!! อย่าเป็นอะไรนะ!! สึรุงิ!! อย่าเพิ่งทิ้งฉันไป...ทำไมๆ นายว่ายน้ำไม่เป็นแล้วพาฉันมาทำไม.!!!! ลุกมาคุยสิ!! ลุกขึ้นมา!! อย่าเป็นอะไรนะ!! สึรุงิ!!อรู้มั้ยฉันเป็นห่วงนายแค่ไหน!! ถ้านายไม่ฟื้นฉันจะเล่นกับใคร มีนายคนเดียวนะที่อยู่กับฉันน่ะ ฉันว่า...ฉันน่ะ..ฉันชอบนาย..มาคุยกับฉันก่อนนน!! อย่าทิ้งฉันไป!!" เขาเรียกทั้งน้ำตา สุดท้ายก็หมดทางเลือกเขาสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วเอามือบีบจมูกและประกบปากคนตรงหน้าไม่สนใจสายตาของคนที่เดินผ่านไปมาเพียงแค่อยากให้เขาอยู่ด้วยนานๆ
"แค่กๆ!! >0<" ร่างสูงสำลักน้ำออกมา
"สึรุงินายฟื้นแล้ว!!.." ชินโดสวมกอดคนตรงหน้าไม่รู้ว่าเพื่ออะไรแต่มันทำลงไปแล้ว
"อ..เกิดอะไรขึ้น.." สึรุงิถาม
"นายจมน้ำ...เออ!! นายว่ายน้ำไม่เป็นจะชวนฉันมาทำไม ห้ะ!! รู้..มั้ย..ว่า..ฉัน.....เป็นห่วง..ฮึก..นาย.." สึรุงิยังงงกับสิ่งที่ชินโดพูดแต่ก็เข้าใจแล้วเขาเป็นห่วงสึรุงิ
"ผมรู้ว่า..รุ่นพี่..ชอบเล่นน้ำ.." สิ้นประโยคชินโดที่กำลังโวยวายก็หยุดลง
"ว่ายังไงนะ?" ชินโดถามอย่างไม่เข้าใจ
"รุ่นพี่ชอบเล่นน้ำผมเลยพารุ่นพี่มาเท่านั้นเอง.." สึรุงิพูดเสียงเรียบ
......ตอนนี้ผมมั่นใจแล้วว่าผมชอบรุ่นพี่........
"ถ้ามาเอาฉันเป็นหลักนายอาจจะแย่..ทีหลังก็บอกก่อนก็ได้.."
"ผมน่ะ..ว่ายน้ำไม่แข็งพอ ผมน่ะไม่ค่อยชอบเล่นน้ำเท่าไหร่มัน...นึกถึงอดีต...." สึรุงิบอก
"งั้นไปที่ห้องเถอะ...." ชินโดบอกก่อนพยุงสึรุงิขึ้น
"อ่า..ไปก็ไป.." สึรุงิก็เออ-ออไปกับชินโดเดินกลับห้องพัก

     11.30 น. บ้านพัก

"ไปอาบน้ำกัน!!" ชินโดเรียกสึรุงิไปอาบน้ำพร้อมกับตนเอง
"เห้ยยย!! พูดอะไรเนี่ยรุ่นพี่!!" สึรุงิตะโกน
"ไปเร็วๆ" ชินโดกึ่งลากกึ่งดึงสึรุงิไปในห้องน้ำถอดกางเกงเล่นน้ำออกสึรุงิก็เช่นเดียวกันแว้บนึงเขาแอบมองหน้าชินโดตอนนี้ชินโดหน้าแดงก่ำทำให้ร่างสูงยิ้มน้อยๆ
...เห้อ..ให้มันได้อย่างงี้สิ.....
ทั้งคู่ลงไปแช่ในอ่างน้ำของที่พักถึงมันไม่ใหญ่มากแต่ก็พอนั่นงได้
"รุ่นพี่.." ร่างสูงเปิดประเด็น
"หืม?!"
"ตอนผมสลบรุ่นพี่ทำอะไรบ้าง?!" สึรุงิถามด้วยใบหน้าสงสัยแต่ชินโดนึกถึงสิ่งสุดท้ายก่อนร่างสูงได้สติ...จูบ...
"ปั้มหัวใจ...ตะโกน...ผาย..ปอด -////-" ชินโดพูดการกระทำสุดท้ายด้วยใบหน้าที่ขึ้นสีระเรื่อ
"อ่อ...งั้นเอง...แล้วตะโกนว่าอะไร?" สึรุงิถามต่อแน่นอนว่าไม่ผิดคาดถามแบบนี้คือการแกล้งร่างเล็กไปในตัว
"ลุกมาคุยก่อน..." ชินโดเลี่ยงที่จะตอบเพราะตอนนี้หัวใจเขาเต้นไม่เป็นจังหวะเอามากๆ คงไม่ต้องถามใครเขาเผลอตกหลุมรักรุ่นน้องคนนี้ซะแล้ว....
"รุ่นพี่รู้มั้ยว่า..." สึรุงิเว้นช่วง "ผมรู้สึกตัวตัวแต่รุ่นพี่บอกว่า...อย่าเป็นอะไรนะ....."

[[[สึรุงิ!! อย่าเป็นอะไรนะ!! สึรุงิ!! อย่าเพิ่งทิ้งฉันไป...ทำไมๆ นายว่ายน้ำไม่เป็นแล้วพาฉันมาทำไม.!!!! ลุกมาคุยสิ!! ลุกขึ้นมา!! อย่าเป็นอะไรนะ!! สึรุงิ!!อรู้มั้ยฉันเป็นห่วงนายแค่ไหน!! ถ้านายไม่ฟื้นฉันจะเล่นกับใคร มีนายคนเดียวนะที่อยู่กับฉันน่ะ ฉันว่า...ฉันน่ะ..ฉันชอบนาย..มาคุยกับฉันก่อนนน!! อย่าทิ้งฉันไป!!]]]

"-////-" หน้าขอวร่างบางร้อนฉ่าขึ้นมาเมื่อคิดขึ้นได้ว่าตนเองบ่นอะไรไปบ้าง
"ผมน่ะ..." ร่างสูงค่อยๆโน้มใบมาใกล้หน้าของร่างบาง ใบหน้าคมได้รูปค่อยๆเลื่อนเข้าไปใกล้จนหายใจรดกันจากนั้นก็ประกบปากบางของอีกฝ่ายลิ้นร้อนค่อยสอดมาในปากของร่างเล็กร่างสูงจับใบหน้าให้เชยขึ้นมาแขนร่างบางตวัดขึ้นมาคล้อคอร่างสูงอย่างไม่รู้ตัว ร่างสูงถอนจูบจากร่างเล็กและพูดต่อ
"...อยากได้ยินคำนั้นแต่มากกว่านั้นอีกครั้งนึง..." คำพูดที่แสนซับซ้อนแต่ร่างเล็กกลับเข้าใจ
"ฉัน..ฉันรักนาย...." ชินโดพูดออกมาใบหน้าร้อนฉ่า
"ผมจะบอกอะไรให้.." สึรุงิกระซิบไม่ว่าปล่าวช้อนตัวชินโดให้มาคร่อมตนเองน่างเล็กเหวอเล็กน้อยก่อนจะยอมๆให้ร่างสูงทำอะไรกับร่างกายตนเองเริ่มจากจูบที่ปาก ไล้ลงซอกคอและยอดอก
"อ..สึ..รุงิ..อ๊าาา.." ชินโดพยายามบอกให้ร่างสูงหยุด
"ผมก็..รักรุ่นพี่เหมือนกัน..." สึรุงิกระซิบอย่างแผ่วเบาข้างๆหูของร่างบาง
"ตัวเปื่อยหมดแล้ว..ไปนอนเถอะ..." ร่างเล็กพูดไม่ดูเวลา ร่างสูงยอมออกจากอ่างแล้วหันไปบอกร่างเล็กว่า
"จะให้ทำตั้งแต่ เที่ยงวันถึงเที่ยงคืนก็ไม่บอก.." ร่างสูงยิ้มเจ้าเล่ห์เล็กน้อยก่อนที่จะเดินกลับมาหาชินโดที่เพิ่งลุกจากอ่าง(โดยไม่มีอะไรนุ่งห่มเลยทั้งคู่) "ให้ผมกินข้าวหรือกินรุ่นพี่ดีล่ะ..หื้มม?!" สึรุงิเชยคางร่างเล็กขึ้น
"ป..ไปกินข้าวสิ >//<" ชินโดสะบัดหน้าออกแล้วก็ไปเอาผ้าเช็ดตัวมานุ่ง (สึรุงิด้วย) ทั้งคู่ก็ออกมากินข้าวที่ร้านอาหารใกล้ๆ

     ร้านอาหาร 12.30 น.

"รุ่นพี่..." สึรุงิที่สั่งอาหารเสร็จแล้วเรียกชินโด
"ว่า..." ชินโดเงยหน้าขึ้นมา
"ปิดตาทีสิ..." สึรุงิขอ
"อ่าๆ U_U" ชินโดหลับตาแต่โดยดี
แปะ แปะๆ แปะๆ ฟิ้วววววว
เมื่อชินโดจะลืมตาก็ถูกสึรุงิปิดตาไว้เสียก่อน
"รุ่นพี่....รู้มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้น!?" สึรุงิถาม
"อ่า....อะไร?!" สึรุงิเปิดตาชินโดจากนั้นชินโดก็น้ำตาไหลพรากมันคือ ป้ายที่เขียนว่า
{Tsurugi Kyousuke Love Shindou Takuto}
"อ...สึรุงิ...นายมันบ้า..." ชินโดเอามือปาดน้ำตาแล้วมองคนในร้านที่ช่วยกันถือเค้ก 4 ปอนด์มาที่โต๊ะและที่เซอร์ไพรส์กว่าคือ ทุกคนในทีมตามมาอวยพร
"ถ้าอย่างนั้น ช่วยรับรักคนบ้าคนนี้ทีสิครับ รุ่นพี่ ชินโด ทาคุโตะ" สึรุงิพูดแล้วหยิบดอกไม้ช่อใหญ่ที่คิริโนะถือมาให้ยื่นไปให้ชินโด
"ร...รับสิ..ฉันรักนายนะ..เคียวสึเกะ....." ชินโดพูดแล้วรับดอกไม้มา
"ผมก็รักคุณ ทาคุโตะ..."

          The End