มารยาหญิง...ลืมไม่ลง

          สวนอาหารชานเมืองที่ข้าพเจ้าเป็นนักดนตรีแต่ละวันมีลูกค้าจำนวนมาก บางวันมีโปรโมชั่นแจกทองให้กับลูกค้า ด้วยทั้งบรรยากาศ ดนตรี พ่อครัว และพนักงานเสิรฟสาววัยรุ่นจำนวนมากมายนั้น ยิ่งทำให้หนุ่มใหญ่ หนุ่มน้อย ต่างพามาใช้บริการการเนืองแน่นทุกวัน 
          ร้านเปิดบริการตั้งแต่ 5 โมงเช้าจนถึง 5 ทุ่ม ดนตรีบรรเลงตั้งแต่ 18.30 น. - 22.30 น. อาหารมีเมนูที่ถูกอกถูกใจลูกค้า ในรูปแบบอาหารไทยที่หลากหลาย ในแต่ละวันมีรถจอดยาวเหยียดนักร้อยคัน 
          น้อง ๆ พนักงานเสริฟสาวจำนวนมากในร้านนั้น มีทั้งคนถิ่นใกล้เคียงร้าน และต่างถิ่นที่เข้ามาทำงานที่นี่เพราะทั้งค่าจ้างและทิปเป็นแรงจูงใจ
          น้องกุ๊กสาวเสริฟร่างเล็ก ผิวขาวสดใส น่ารัก และทรวดทรงประเภทนมชี้หน้า มีน้ำใจคอยมาบริการเสริฟน้ำ ชงเหล้าให้ ขณะที่ข้าพเจ้ากำลังเล่นดนตรี ชอบแซวเล่น และชอบเรียกข้าพเจ้าว่าคุณลุงจนเริ่มสนิทกันมากขึ้น
          น้องกุ๊กบอกว่าอยู่กับแม่สองคนที่หอ ยังโสด ข้าพเจ้าเอ็นดูน้องกุ๊กมาก มีโอกาสได้ใกล้ชิดน้องกุ๊กบ่อย ๆ คุยกันทั้งในและนอกเวลางาน และไปเที่ยวต่อหลังเลิกงานบ่อยครั้ง จนรู้สึกชอบน้องกุ๊ก
          ความสัมพันธ์ยังคงดำเนินไปเรื่อย ๆ จนกระทั่ง มีลูกค้าสูงวัย เงินหนา มักจะทิปให้น้องกุ๊กแต่ละครั้งเป็นจำนวนมาก และมาบ่อย ๆ หลังเลิกงานน้องกุ๊ก ก็ไม่ค่อยจะได้พูดคุยกับข้าพเจ้าเหมือนก่อน
          นักดนตรีเมื่อยามไม่สมหวังในรักมักจะเล่นดนตรีได้อารมณ์ เข้าถึงอารมณ์เพลง บทเพลงยามนั้นไม่ว่าจะเล่นเพลงอะไรที่เกี่ยวกับอกหัก ผิดหวังอะไรประมาณนี้จะทำให้ดื่มเหล้าได้มากขึ้น ซึ่งที่นั่นเจ้าของร้านให้เหล้านักดนตรีวันละแบน แน่นอนแต่ละวันไม่เคยพอ ข้าพเจ้าสั่งเพิ่มทุกวัน และดื่มทุกวัน ยิ่งกลุ้มยิ่งดื่ม ยิ่งดื่มยิ่งเล่นดนตรีได้เข้าถึงอารมณ์เพลง    
          จากที่เคยได้พูดคุย ได้ใกล้ชิดกับน้องกุ๊กจนเกิดเป็นความรัก ความผูกพัน จนกระทั่งเริ่มห่างกัน แล้วในที่สุดน้องกุ๊กก็ไม่กลับมาทำงานที่นี่อีก ควาทราบมาว่า น้องกุ๊กมีแฟนอยู่แล้ว เป็นผู้ช่วยพ่อครัวอยู่อีกร้าน มีปัญหากับแฟนเพราะฝ่ายชายเจ้าชู้ และติดการพนัน
          สังคมของพ่อครัวร้านอาหาร โรงแรม หรือสถานประกอบการประเภทเดียวกัน จะถึงกัน คล้าย ๆ กับสังคมของนักดนตรี ไม่ว่าเรื่องราวที่ไหนอย่างไร จะถึงกัน ทำให้ข้าพเจ้าทราบว่าน้องกุ๊กต้องการมีคนช่วยดูแล ค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ที่ต้องจุนเจือทางบ้าน นักดนตรีรายได้น้อยอย่างข้าพเจ้าไม่สามารถตอบสนองสิ่งเหล่านี้ได้ และลูกค้าสูงวัยคนนั้น ก็มีโอกาสได้เป็นผู้อุปถัมภ์ดูแลน้องกุ๊ก
          หลังจากนั้นเรื่องราวเกี่ยวกับน้องกุ๊กก็หายไปกับสายลมหนาว หลายปีผ่านไปจนกระทั่งล่าสุดที่ข้าพเจ้า ได้ทราบว่าน้องกุ๊กเลิกกับแฟนที่เป็นผู้ช่วยพ่อครัวร้านอาหาร กลับไปอยู่บ้านเดิม แต่งงานกับทหาร มีครอบครัวที่อบอุ่น และเปิดร้านขายของชำอยู่กับบ้านอย่างมีความสุข