มารยาหญิง...ลืมไม่ลง

          การได้รับการยกย่องจากผู้ชายด้วยกัน ในเรื่องใดเรื่องหนึ่งนั้น นับเป็นความภาคภูมิใจอย่างยิ่ง ในแวดวงนักดนตรีนั้น คำชม การยอมรับ ในเรื่องฝีมือดนตรีเป็นเหมือนยาเสพติด ที่นักดนตรีต้องการอย่างยิ่ง ส่วนชายทั่วไป การได้รับการยอมรับเก่งในเรื่องหญิงนั้น ถือว่าเป็นยอดชาย หนุ่มใหญ่ปรารถนาที่จะควงสาววัยรุ่นหุ่นดี หน้าตาดีออกงาน จะเกิดความภาคภูมิใจยิ่งกว่าขับรถยุโรปป้ายแดง

          แอนมาจากต่างจังหวัดต้องการเงินก้อนหนึ่งมากพอสมควร เพื่อนได้มอบหมายให้ข้าพเจ้าช่วยดูแล ด้วยความเมตตา กรุณา และปรารถนาให้แอนพ้นทุกข์ฺ รับปากจะดูแลแอน หางานให้ ดูแลเรื่องที่พัก ความเป็นอยู่เพื่อให้แอนบรรลุเป้าหมายที่ต้องการ

          แอนพูดเพราะ น่ารัก และมีเสน่ห์ เมื่อได้ใกล้ชิดยิ่งมองเห็นเสน่ห์ของแอนมากขึ้นเรื่อย ๆ ทุกอย่างที่เป็นเธอ จากครั้งแรกที่เจอไม่ค่อยรู้สึกอะไร แต่ความใกล้ชิด ดื่ม กิน เที่ยว ทำให้เริ่มรู้สึกมีความสุขกับแอน และแอบจูบแอนบ่อย ๆ ขณะหลับซุกในวงแขน

          ยามแอนกลับไปต่างจังหวัด รู้สึกคิดถึง และเหงา ต่อมาข้าพเจ้าและแอนได้นัดพบกันอีก ดีใจที่จะได้ไปรับแอน และก็ไม่ผิดหวัง แอนตามใจทุกอย่างที่ต้องการ เติมเต็มในชีวิตจนรู้สึกรักและขาดเธอไม่ได้ 

          ข้าพเจ้ารู้ทั้งรู้ว่าคนไหนจริงใจ ไม่จริงใจ แต่เมื่อความรัก ความหลง ในมนต์กีบม้า เข้ามาสิงทำให้สติปัญญามืดบอด ลืมทุกอย่าง ลืมวันเวลา ลืมกลางวันกลางคืน อยากอยู่ใกล้เธอ อยากให้เธอมีความสุข 

          สอดคล้องกับความต้องการเงินของแอน จากหลักพันต้น ๆ เป็นพันกลาง ๆ และเป็น หมื่น จนสถาพคล่องทางการเงินเริ่มแย่ จำเป็นต้องเพลา ๆ กับแอน แต่แอนยังมีความต้องการเงินอยู่เรื่อย ๆ

                    "พี่ป๊อป โอนเงินมาให้แอน (จำนวน......)หน่อยจิ นะๆๆ" เสียงออดอ้อนที่คุ้นเคย

                    "ได้ครับ ขอบัญขีส่งให้พี่ด้วย" รักและหลงเธอ อยากให้เธอเป็นสุข

                                        ต่อมา

                    "พี่ป๊อป (เหตุผล ฯลฯ) ขอยืมเงิน (จำนวน......) นะคะ" 

                    "ครับ แอนจะรีบใช้มั้ย" การขอยืมของแอน ก็คือการขอเฉย ๆ 

                                        ต่อมา และต่อมา ๆ ๆ ๆ

          แอนมีความต้องการใช้เงินเรื่อย ๆ แต่ข้าพเจ้าไม่มีรายได้ที่มากพอจะดูแลแอนได้ทั้งหมดตามความต้องการของแอน การนัดเจอเริ่มห่าง เริ่มผิดนัด และแอนก็จากไป 

          ข้าพเจ้ายอมรับว่ารักและหลงแอนมาก ช่วงแรกที่พบเธอเหมือนลูกไก่ในกำมือ ที่ข้าพเจ้าควบคุมได้ทุกอย่างที่ต้องการ แต่เมื่อกาลเวลาผ่านไป เมื่อความผูกพันเพิ่มมากขึ้นลูกไก่นั้นเริ่มกลายเป็นปีศาจที่มากระชากเอาหัวใจของข้าพเจ้าไป 

          ถนนทุกสายที่เคยผ่าน ร้านอาหารที่เคยทาน โรงหนังที่เคยดู เพลงที่เธอชอบฟัง ยังคงตอกย้ำความเจ็บปวด และมนต์กีบม้านั้นไม่เคยคลาย