มารยาหญิง...ลืมไม่ลง

          ข้าพเจ้ารู้จักกับน้องกิ๊ฟนักศึกษาพานิชย์ โดยการแนะนำเพื่อนรุ่นพี่ที่ทำงานเดียวกัน กิ๊ฟอยู่กับแม่ช่างเสริมสวยคนเดียวเพราะพ่อทิ้งไปตั้งแต่ยังเด็ก กิ๊ฟมีใบหน้าหวานงามแบบไทย ๆ อายุ 19 เรือนร่างสูง 167 รอยยิ้มมีแก้มบุ๋ม ผิวเนียนนุ่ม หอมไปทั้งเรือนร่าง แบบที่ว่าน่ากินไปทั้งตัว เคยมีแฟนตั้งแต่อายุเริ่มย่างเข้า 16 และแฟนก็ติดคุกคดียาเสพติด หลังจากนั้นกิ๊ฟก็ใช้ชีวิตลั้นลา ตามแต่ใจจะพาไป 
          กิ๊ฟชอบดื่ม ชอบเฮฮากับเพื่อน ๆ ตามร้านเหล้าวัยรุ่น ๆ ความน่ารักของกิ๊ฟ ไม่ได้ทำให้ข้าพเจ้าลืมเหมียว สาวเชียร์เบียร์คนนั้นได้เลย ข้าพเจ้าโทรหากิ๊ฟบางโอกาส แต่ส่วนใหญ่กิ๊ฟจะโทรหาข้าพเจ้ามากกว่า เพราะการโทรแต่ละครั้งนั้น กิ๊ฟจะได้เงินใช้เสมอ ซึ่งข้าพเจ้าก็เต็มใจให้ เหมือนพี่ชายดูแลน้องสาว 
          เวลาผ่านไปร่วมสองปี ยังคงเจอและห่างกันบ้าง แต่ความคุ้ยเคยและสนิทยิ่งขึ้น โดยที่ข้าพเจ้าไม่รู้ว่าเริ่มชอบกิ๊ฟตั้งแต่เมื่อไร คืนนั้นกิ๊ฟเมาและนอนกอดข้าพเจ้าพร้อมบอกว่ารักพี่จัง คำนั้นทำให้ใจข้าพเจ้าอ่อนยวบ
          ข้าพเจ้าและกิ๊ฟได้มีโอกาสไปเที่ยวต่างจังหวัดสองสามครั้ง ครั้งหนึ่งขากลับข้าพเจ้าสอนให้กิ๊ฟขับรถยนต์ ซึ่งยังถือพวงมาลัยไม่เป็น เป๋ซ้ายขวา ข้าพเจ้าหัวเราะกับความน่ารักของกิ๊ฟ ที่ไร้เดียงสากับการขับรถ ต่างจากชีวิตโชกโชนของเธอ
          คืนหนาวคืนหนึ่งที่กรุงเทพ
                    "พี่ป๊อป กิ๊ฟต้องไปจ่ายค่าเทอมแปดพัน" น้ำเสียงจริงจัง 
                    "หรอครับ ใช้เมื่อไรครับ"
                    "ต้นเดือนธันวาคม พี่ป๊อปช่วยหนูนะ"
                    "ได้ครับ เดี๋ยวพี่หาให้นะ" จูบหน้าผากน้องกิ๊ฟด้วยรักและเอ็นดู
          น้องกิ๊ฟมีทีท่าหึงหวงข้าพเจ้า เมื่อมีเมสเสสสาวอื่นเข้ามา หรือการโทรเข้าจากเบอร์สาวอื่น ข้าพเจ้าเริ่มคลายใจจากน้องเหมียวบ้าง เมื่อกาลเวลาผ่านไป และความใกล้ชิดน้องกิ๊ฟเพิ่มมากขึ้น
          ข้าพเจ้าดูแลเรื่องค่าเทอมของน้องกิ๊ฟ และค่าอื่น ๆ เล็ก ๆ น้อย ๆ ตามประสาพี่ชายที่แสนดี มาโดยตลอด จนค่ำวันหนึ่ง ข้าพเจ้าคิดถึงกิ๊ฟ
                    "กิ๊ฟอยู่ไหน"
                    "กินนมปั่นริมน้ำกับเพื่อน เดี๋ยวกลับแล้ว"  
          ข้าพเจ้าขับรถผ่านเส้นนั้นพอดี เลยจะแวะไปหา คุยด้วย บรรยากาศริมแม่น้ำ มีร้านขายนมปั่นเรียงราย พร้อมจัดโต๊ะ ใต้แสงเทียน มีวัยรุ่นหนุ่มสาวนั่ง บรรยากาศช่างโรแมนติก ยามทไวไลท์ของแม่น้ำสายนี้ 
          กิ๊ฟนั่งดื่มนมกับเพื่อนชายรุ่นเดียวกัน เป็นทหารยศนายสิบละอ่อน โดยมีรุ่นใหญ่นั่งดื่มนมอยู่ห่าง ๆ ด้านหลัง พร้อมเอื้อมมือที่อ่อนแรงกดโทรศัพท์หากิ๊ฟ เสียงโทรศัพท์ดัง ขึ้น กิ๊ฟหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา 
                    "กิ๊ฟ พี่นั่งอยู่หลังกิ๊ฟนะ" เสียงเมตตาจากรุ่นใหญ่
          กิ๊ฟ สอดส่าย ไปมา และประสานตากับรุ่นใหญ่ และฉับพลัน ก็รีบเช็คบิลและจูงมือละอ่อนเดินออกไป 
          รุ่นใหญ่แม้จะมีประสบการณ์โชคเลือดครั้งแล้วครั้งเล่า ก็ยังรู้่สึกเจ็บ และปรับระดับความสัมพันธ์กับน้องกิ๊ฟลดลง แต่ยังคงเจอน้องกิ๊ฟบ้าง ครั้งหนึ่งน้องกิ๊ฟผิดนัดในวันปีใหม่ และเมื่อเจอกันในโอกาสหลัง ๆ น้องกิ๊ฟสารภาพว่า
                    "กิฟนิสัยไม่ดี เอาเงินค่าเทอมไปซื้อยาหมด" น้ำเสียงสำนึกผิด
          ข้าพเจ้าไม่โกรธ แต่มีอาการน้อยใจบ้าง จึงค่อย ๆ ลดความสัมพันธ์และห่างกันไปในที่สุด ทราบต่อมาว่าน้องกิ๊ฟในที่สุดก็เลิกกับทหารคนนั้น ก่อนหน้านั้นยังคุยกับข้าพเจ้าว่าส่งเสียงครางเสียงดังจนเพื่อนทหารล้อ
         ข้าพเจ้าขับรถไปส่งน้องกิ๊ฟเรียนวันแรกในรั้วมหาลัย เพราะเพื่อนชายเบี้ยวผิดนัดกับเธอ ปัจจุบันน้องกิ๊ฟเรียนจบปริญญาตรีแล้ว น้องกิ๊ฟยังคงเปลี่ยนแฟนใหม่ไปเรื่อยหลายคน และในที่สุดก็มีลูกกับคนใหม่ ที่ตามใจ กินเที่ยว ดื่ม ซื้อโน้น นี่ นั่น และพาเที่ยวที่ต่าง ๆ จนชนะใจ
          ขอให้โชคดีนะน้องกิ๊ฟ พี่ป๊อปเป็นกำลังใจขอให้มีครอบครัวที่มีความสุขตลอดไปนะครับ