มารยาหญิง...ลืมไม่ลง

          วัยละอ่อนก่อนอายุยี่สิบของข้าพเจ้า ค้นหาความหมายของความเป็นเซียนกีตาร์เพียงอย่างเดียว ความสนใจเกือบทั้งหมด ทุ่มเทไปให้กับการค้นคว้าศาสตร์แห่งกีตาร์ ซึ่งสื่อต่าง ๆ ไม่มีมากมายเหมือนปัจจุบัน หาได้ประสากับผู้หญิง ทั้ง ๆ ที่ข้าพเจ้าทำงานเล่นดนตรีในโรงแรมที่มีผู้หญิงบริการลูกค้าด้วย ที่เรียกว่าโฮสเตส เป็นเพื่อนดื่มกับลูกค้า ที่ส่วนใหญ่เป็นแขกที่มีระดับ นักธุรกิจมีเงินหนา ข้าราชการระดับสูง หรือมีตำแหน่งสูงในบริษัท 

          หญิงเป็นสาววัยรุ่น มาจากต่างจังหวัด หน้าตาเหมือนดาราสาวนักบู๊ชื่อดังในยุคนั้น อภิรดี ภวภูตานนท์ หญิงมีอายุอ่อนกว่าข้าพเจ้าซึ่งตอนนั้นอายุ 19 หญิงน่าจะราว ๆ 17-18 เข้ามาทำงานในสถานที่แห่งนั้น หาที่พักเป็นหลักแหล่งไม่มี จึงขอมานอนที่หอของข้าพเจ้า ซึ่งเสื้อผ้าก็ขนเข้ามา ข้าพเจ้าก็ตามใจ

          หญิงนำแต่เสื้อผ้ามา ไม่เคยมานอนหอสักคืน ข้าพเจ้าไม่ค่อยสนใจอะไร เลิกงานก็ไปเมากับพี่ ๆ นักดนตรีร้านโน้น นี่ นั่น ตามประสาคนรักดนตรี ยามเลิกงาน บางครั้งหญิงให้ข้าพเจ้าพาไปเที่ยวตามแหล่งบันเทิงในยุคนั้น ที่เปิดจนถึงเช้า ไม่ควบคุมเหมือนสมัยนี้ เอากระเป๋าเงินให้ข้าพเจ้าดูแล และคอยดูแลยามเมา และนำมาหอพัก

          คืนนั้นหญิงเมามาก ข้าพเจ้านำหญิงกลับมาหอพัก เช็ดหน้าเช็ดตาให้หญิง จูบเบา ๆ บนแก้ม และจะพยายามมีอะไรกับเธอ แต่หญิงมีอาการเมามากและไม่พร้อม ข้าพเจ้าจึงเปลี่ยนใจ ไว้โอกาสหน้า 

          ความรักเริ่มเกิดขึ้นโดยข้าพเจ้าไม่รู้ตัว เริ่มรู้สึกสนใจหญิงมากขึ้น ไปรับไปส่งเวลาทำงาน เจ็บปวดใจทุกครั้งที่ลูกค้าออฟหญิงออกไปข้างนอก ในใจคิดถึงเพลง "ไปเถิดทั้งคู่ ไปสู่ประตูสวรรค์..." ข้าพเจ้างงกับความรักครั้งนี้เหลือเกิน

          วันนั้นข้าพเจ้าและพนักงานในคลับแห่งนั้นประมาณ 7-8 คน ไปนั่งกินเหล้ากันที่ห้องของพี่สาวร่วมงานคนหนึ่ง มีเพื่อนเรียนรุ่นเดียวกันของข้าพเจ้าชือ เลมอน ไปด้วย การดื่มกินเป็นไปอย่างสนุกสนาน และเมื่อใกล้รุ่งสาง ต่างคนแยกย้าย

         หลายวันต่อมาในมหาวิทยาลัย เพื่อนสนิทของข้าพเจ้าอีกคนหนึ่ง กระซิบบอก

                    "เอ้ย ไอ้เลมอนมันได้กับไอ้หญิงแล้ววะมันบอกว่าครางเสียงดังด้วยมันจ่ายค่าหอให้ด้วย"

          ความรู้สึกแปลก ๆ ครั้งแรกเกิดขึ้น แบบบอกไม่ถูก เป็นความเจ็บปวดครั้งแรก ที่ถูกเพื่อนร่วมชั้นเรียน แอบได้กับหญิง ที่เราเริ่มรู้สึกรัก 

          เหตุการณ์ผ่านไป หญิงไม่ค่อยอยู่กับที่ และห่างหายไปอย่างไร ความจำข้าพเจ้าเลือนลาง แต่จำได้ว่า หลัง ๆ หญิงยังเอาเสื้อผ้ามาฝากไว้หอข้าพเจ้าอีกครั้ง สองครั้ง โดยที่ไม่มีอะไรกัน ครั้งหนึ่งมีเพื่อนสาวของหญิงมาอาศัยอยู่ด้วย แล้วขอเสื้อตัวโปรดข้าพเจ้าไป

           ส่วนเลมอนเพื่อนคนนั้น ทราบภายหลังว่ามีปัญหาชู้สาวกับเด็กคนหนึ่งทำเอาเดือดร้อนในหน้าที่การงานถึงขั้นออกจากงาน

          ข้าพเจ้าแม้จะเจ็บปวดก็ไม่รุู้จะโกรธแค้นไปทำไม ดูภาพเก่า ๆ มีภาพถ่ายของเธอเพียงใบเดียว ข้าพเจ้าเย็นวูบในอกเมื่อเห็นภาพนั้นหลังจากไม่เคยเจอหญิงอีกเลยร่วม 25 ปี