รักนี้.. แวมไพร์ไม่เกี่ยว(?)

ปัง!
เสียงกัมปนาทจากปืนดังมาจากทางด้านหลัง ไอ้แวมไพร์งี่เง่านี่โดนยิงตรงหัวไหล่ สมน้ำหน้า! อยากมองหน้าคนยิงจริงๆ แต่ฉันหันไปมองคนยิงไม่ได้ ก็เลยเดาว่าน่าจะเป็นคนในสภานักเรียนนั่นแหละ-_-
"อั่ก" ไอ้แวมไพร์เลือดผสมผู้ที่ถูกจัดอยู่ในหมวดหมู่สายกินไม่เลือกสบถออกมา ก่อนที่จะพยายามบินออกไปอีกครา แต่ว่า..!
ปัง!
"โอ๊ย!" คราวนี้ถูกยิงที่ปีก..มั้ง ฉันสงสัยนะ ปกติแวมไพร์จะเฉยๆกับการถูกยิงมาก แต่ว่าไอ้แวมไพร์เลือดผสมตนนี้ดูทรมานกับพิษบาดแผล เหงื่อกาฬผุดขึ้นเต็มหน้า ยะ อย่าบอกนะว่า...!
"อย่าแม้แต่จะคิด กระสุนนี่ไม่ธรรมดา ..เป็นของที่พวกแกเกลียดนักเกลียดหนาไหงล่ะ"
กระสุนเงิน!!! ต้องใช่แน่ๆ เอ๊ะ! เสียงนี้ดูคุ้นๆนะ-*- 
"ปล่อยไซกะซะไอ้ยุง!" ใช่เลย! ไอ้บ้าคิริโตะชัวร์!! (เขามาช่วยเธอยะยะ ไปหาว่าเขาบ้าอีก-*-)
"...หึหึ" อะไรฟะ อยู่ดีๆก็หัวเราะราวกับคนไข้โรคจิต ประสาทปะเนี่ยแก โว้ยยย เมื่อไหร่จะขยับได้สักทีฟะเนี่ย อึดอัดโว้ย!
ควับ
ไอ้แวมไพร์หันหน้ามาเผชิญ และนาทีนั้นฉันก็ได้เห็นสักทีว่ามีใครมา(อาสา)ช่วยฉันบ้าง  โอ๊ะ! สภานักเรียนมากันครบ4คนเลยแหะ=_= แล้วกแถมฟรีคิริโตะมาหนึ่ง ในมือของหมอนั่นถือปืนไว้อยู่ แสดงว่าเค้าเป็นคนยิงสินะ!
"โห่ๆ มากันครบเชียวนะ ถ้าตัดไอ้มนุษย์นั่นออกไปน่ะนะ เอาเถอะ ฉันมาที่นี่ก็เพื่อที่จะ...มารับ 'น้องสาว' "
ห๊า!
"ห๊า!">> ประสานเสียง = = เอ่อ แล้วจะพูดตามฉันทำไมเล่า อ้อ ลืมไปว่าฉันพูดในใจ T^T ว่าแต่ฉันไปเป็นน้องสาวแกตั้งแต่เมื่อไหร่วะ งง!
"แกว่าอะไรนะ! ไซกะจังไปเป็นน้องสาวแกตั้งแต่เมื่อไหร่" รุ่นพี่เมงุมุภามขึ้นด้วยความมึนงง และก็ขอบใจพี่มากนะที่ตอบคำถามแทนฉัน 
"ก็ตั้งแต่เกิด ถ้าจะให้อธิบายก็คงจะยาว เอาเป็นว่าฉันจะพาไซกะไปก่อนนะ บายพวก"
แล้วและควันที่ไม่รู้มาจากไหนก็ลอยเข้ามาปกคลุมพวกเรา ฉันได้ยินเสียงแว่วๆของคนที่เรียกฉัน...คิริโตะ
 
"ไซกะ!!!!!"
 และโลกก็ดับวูบไป..