ความรักกับเจ้าชายขนมหวาน
เขียนโดย 
tonkawloveoak
วันที่ 13 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 18.53 น.
แก้ไขเมื่อ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2558 12.52 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
3) เค้กในแบบของฉัน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเช้าวันที่2ของการเปิดเทอม
"อ้าย!!!!!!!! วันนี้ต้องทำเค้กในแบบของตัวเอง ฉันจะทำได้มั้ยเนี่ย"อิจิโกะพูดขึ้น
"ใจเย็นๆสิ อิจิโกะ เราก็ทำให้สุดฝีมือละกันนะ"รูมิพูดให้อิจิโกะใจเย็น ทั้งๆที่ตัวเองก็ตื่นเต้นและกลัวไม่แพ้อิจิโกะเหมือนกัน
"ว่าแต่แล้วพวกนายจะทำเค้กแบบไหนกันล่ะ"อิจิโกะถาม
"ทำในแบบของเราไง"หนุ่มๆทั้งสามคนตอบอย่างหน้านิ่ง
"ก็รู้แล้วว่าทำในแบบของตัวเอง แล้วมันเป็นยังไงล่ะ"อิจิโกะตอบด้วยความหงุดหงิด
"ไม่บอก ความลับ"
"ตลอดแหละพวกนาย มีความลับตลอด"
"ทุกคนหยุดเถียงกันดีกว่ามั้ย เข้าห้องเรียนเถอะ"รูมิพูดตัดตอนขึ้น
"นั้นสิ ผมเห็นด้วยนะ"อันโดออกความคิดเห็น
แล้วพวกเขาก็เดินเข้าไปในห้องเรียนด้วยกัน ด้วยห้องเรียนที่สุดแสนจะกว้างก็ทำให้รูมิตื่นเต้นกว่าเดิม
"ไม่ต้องตื่นเต้นหรอก ไม่มีอะไรมาก"อันโดปลอบรูมิ
"ก็ฉันไม่เคยเห็นห้องทำขนมที่มันใหญ่ขนาดนี้มาก่อนนี่"
"ฉันว่านะตอนนายมาเรียนครั้งแรกก็เป็นเหมือนฉันแหละ จริงมั้ยล่ะ"รูมิถาม
"บ้า! ฉันไม่มีวันเป็นแบบนั้นหรอก"
"เหรออออ"รูมิพูดด้วยเสียงเยาะเย้ย
"เออ"อันโดตอบเสียงแข็ง
"นี่นักเรียนหยุดคุยกันได้แล้ว"ครูพูดขึ้น
"ขอโทษครับ/ค่ะ"ทั้งสองคนพูดแล้วมองหน้ากัน
"โอเค งั้นมาเริ่มทำขนมเลยล่ะกันเด็กๆ"
"เธอคอยดูของฉันให้ดีล่ะกัน เดี๋ยวจะอึ้ง"อันโดพูดกับรูมิ
"โอเค แล้วฉันจะรอดู"รูมิทำท่าทางหมั่นไส้
"เมื่อครูให้เริ่มทำ ทุกคนต่างทำกันอย่างตั้งใจและดูท่าทางเครียด แต่กลุ่มเจ้าชายขนมหวานกับทำขนมอย่างมีความสุข ทำไปยิ้มไปจนคนที่ดูพวกเขาทำขนมก็มีความสุขไปด้วย
เมื่อทุกคนทำขนมเสร็จ บรรยากาศในห้องดูตึงเครียด เพราะทุกคนไม่มั่นใจในตัวเอง ในขณะที่เจ้าชายขนมหวานก็ยังรู้สึกไม่มั่นใจ
"นี่นาย! อย่างนายจะกลัวอะไรทำขนมเก่งอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ"อิจิโกะถามพวกเจ้าชายขนมหวาน
"มันก็จริงอยู่ครับ ที่พวกเราทำขนมเก่ง แต่พวกเราก็ไม่ได้เก่งที่สุดนี่ครับ"ฮานาบุสะพูดขึ้นด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
"มันก็จริงอย่างที่นายพูดแหละ แต่ฉันว่าอย่างพวกนายน่ะ ทำได้อยู่แล้ว"รูมิพูดให้กำลังใจ
"ขอบคุณนะรูมิ ฉันจะทำให้ได้เลย"อันโดพูดขึ้น แล้วยิ้มให้รูมิ
"แหมๆๆ จีบกันใหญ่เลยสองคนนี้"คาชิโนะพูดแกล้ง
"นี่! พูดอะไรของนาย ใครจีบยัยนี่กัน"อันโดแย้งขึ้นด้วยความเขินนน
"ใช่ๆๆ คาชิโนะพูดอะไรก็ไม่รู้ คนอย่างนายน่ะเหรอฉันจะชอบ"รูมิก็พูดต่อด้วยความเขินเช่นกัน
"ปากไม่ตรงกับใจกันจริงๆนะครับ สองคนนี้"ฮานาบุสะพูดแกล้งบ้าง
"นี่! ฮานาบุสะ เธอก็เอากับเขาด้วยเหรอเนี่ย"รูมิพูดกับฮานาบุสะ
"ขอโทษนะครับ เห็นคนอื่นแกล้งแล้วมันสนุกดี >O<"
"ฮานาบุสะ!!!!"รูมิพูดด้วยวามโกรธ
"ขอโทษครับบ อย่าโกรธผมเลยนะครับ คุณรูมิคนสวย"
"หายโกรธก็ได้"รูมิหายโกรธทันทีเมื่อได้ยินว่าคนสวย
"โดนหลอกยังไม่รู้เรื่องอีก"อันโดพูดแกล้งรูมิ
"นี่! นายจะบอกว่าฉันไม่สวยเหรอ หะ!"
"ก็ไม่รู้สิ แล้วแต่จะคิด"
"อันโด..นาย..นาย..นายไม่ตายดีแน่!"
หลังจากนั้นสองรูมิและอันโดก็เริ่มทะเลาะกัน ราวกับเป็นแฟนกันอย่างนั้นน่ะ
"ฉันว่าพวกเราไปกันเถอะ ปล่อยคู่นี้จู๋จี๋กันไป"อิจิโกกะพูดกับคาชิโนะแล้วรีบเดินไป
"เออๆ เธอพูดถูกเพิ่งเห็นมีความคิดดีๆกับเขาก็วันนี้นะเนี่ย"
"คา...ชิ...โนะ..."
"จ้าาาา"
"นาย..ตายยยยยยยย"
"ทุกคนเลิกทะเลาะกันเถอะครับ คุณครูเดินมาแล้ว"ฮานาบุสะพูดบอกทุกคน
"ทุกคนครูจะบอกว่าเค้กที่ทุกคนทำออกมาดีมากเลยนะจ้ะ รสชาติก็อร่อย หน้าตาก็ดูดี ดีมากเลยจ้ะ"
"ขอบคุณครับ/ค่ะ"นักเรียนทุกคนพูดพร้อมกัน
"เห็นมั้นฉันบอกแล้วพวกนายอ่ะ ทำได้"
"อิจิโกะกับรูมิก็ทำได้ดีเหมือนกันแหละครับ"
"ขอบคุณ แต่ฉันทำได้ไม่ดีเท่าพวกนายหรอก"
"อย่าพูดอย่างนั้นสิยัยอิจิโกะ เอางี้เราไปเตรียมตัวสำหรับแข่งพรุ่งนี้ดีกว่านะ"
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
