Yaoi กระผมจะรักท่านตลอดไป
เขียนโดย 
เจ้าหญิงเกล็ดหิมะสีดำ
วันที่ 12 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 01.48 น.
แก้ไขเมื่อ 2 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 21.05 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
3) สิ้นสุดความอดทน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ คฤหาสน์
"ท่านเกล...ท่านเกลเจ้าค่ะ" เสียงเล็กใสๆของ
แคโรไลน์แม่บ้านสาวที่เพิ่งเข้ามาใหม่เอ่ยพร้อม
มีอาการหอบเล็กน้อย ในมือคู่งามมีจดหมายที่
ประทับตราของนายพลริชาร์ต '
ต้องมีเหตุอันใดเป็นแน่' เกลได้เพียงคิดใน
ใจ"จดหมายนั้นของใครกันรึแคโรไลน์ "เกลถาม
ก่อนจะชี้ไปที่จดหมายในมือของแม่บ้านสาว
"อ๋อ นี่เป็นจดหมายถึงท่านลีออนเจ้าค่ะ ข้าจะนำ
มันมาให้ท่าน ท่านจะได้นำมันไปให้ท่านลีออน"
แคโรไลน์เอ่ยก่อนจะเอามันส่งให้แก่พ่อบ้านหนุ่ม
แต่ทว่า...'หมับ' เจ้านายของคฤหาสน์คว้ามันไป
ก่อนจะเปิดอ่านอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ทำให้
ทั้งสองตะลึงกับนิสัยที่แย่ของเจ้านาย
"หึ...งานวันเกิดของมันจะให้ข้าไปงั้นรึเหอะ!ฝัน
ไปเถอะ"ลีออนพูดอย่างเย่อหยิ่งก่อนจะขย้ำ
จดหมายทิ้งก่อนจะพูดประโยคแทงใจดำ
"แล้วเจ้าสองคนยังจะยืนจู๋จี๋กันอีกนานหรือไม่"
เกลเริ่มรู้สึกอยากจะต่อยชายผู้นี้เสียจริงๆ
"ข...ข้ากำลังจะไปในครัวเจ้าค่ะ" แคโรไลน์พูด
เสียงกระตุกกระตักก่อนจะเดินหายไปจากห้อง
โถงที่เหลือเพียงชายหนุ่มทั้งสอง
"เจ้ามองหน้าข้ามีอะไรหรือไงเกล" ลีออนเอ่ย
"มีแน่นอนขอรับ...งานเลี้ยงของเพื่อนรักท่าน
ทั้งทีทำไมถึงไม่ไปแสดงความยินดีหน่อยล่ะ
ขอรับ.."เกลพยายามคุมสติ
"ข้าจะไปหรือไม่มันก็เรื่องของข้ามันไม่เกี่ยวกับ
เจ้า ถ้าอยากเสนอหน้าไปก็เชิญ คนรับใช้เยี่ยง
เจ้าคงไม่มีปัญญาหาชุดหรูๆใส่ไปหรอกใช่ไหม~"
ลีออนพูดประโยคที่ทำให้เกลเริ่มโกรธเต็มที่
"อย่างเจ้าคงใส่เพียงชุดพ่อบ้านโส..."ไม่ทันจบ
ประโยคลีออนถูกเกลชกลงที่ใบหน้าอย่างจัง
ก่อนจะล้มลงกับพื้น
"เกล!เจ้าต่อยใบหน้างดงามของข้า!ไอ้เดรัจฉาน!!!"
ลีออนจะลุกขึ้นไปชกเกลแต่พ่อบ้านหนุ่มกลับ
หลบทันก่อนจะบีบมือของลีออนให้เค้าทุกข์
ทรมาณ ก็จะมีสิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปจสกตัวตน
ของเค้า ลีออนเริ่มหวาดผวาและเกรงสิ่ง
ที่สิ่งในร่างของเกล
"ก...เกล...จ...เจ้าเป็นอะไร"น้ำเสียงเจ้านายหนุ่ม
เริ่มสั่นเมื่อพ่อบ้านหนุ่มมีเขี้ยวสัไข่มุกงอก
ดวงตาเริ่มดปลี่ยนสีเป็นสีแดงสดราวเลือด
และปีดที่กำลังจะปรากฏขึ้นแต่...
'ตึก...ๆๆๆๆ ท่านเกลล' เสียงของมีวาแม่บ้าน
ที่ชรากำลังวิ่งมาทางนี้เกลเริ่มคุมสติได้และ
อยู่ในร่างมนุษย์ปกติ ลีออนที่ช็อคเมื่อครู่
ก็หลุดออกจากภวังค์ใบหน้าของเค้ามีเลือดออก
เล็กน้อย
"ท่านเกล...นี่ท่าน / ช่วยทำแผลให้ท่านลีออน
แทนข้าทีนะท่านมีวา"ไม่ทันเธอจะพูดอะไร
เกลขัดการพูดก่อนจะเดินออกไปโดยไม่มีใครรู้ว่า
เค้าจะไปที่ไหนแต่ลีออนกำลังหวาดกลัวแววตา
อันดุร้ายนั้นจนแทบจะคลั่ง
'เกล...เจ้าคือตัวอะไรกันแน่!!!'
ขอบคุณที่อ่านค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
