ปฐมบทฆาตกรต่อเนื่อง

28/7/10

18.08pm

ฝนเริ่มตกหนัก

''ธ..เธอรู้อะไรบ้างไอริน! บอกฉันมาให้หมดเลยนะ!!''

''พ่อ แม่ น้องสาวของฉัน เธอก็ด้วย ฉันเป็นใคร''  ความทรงจำที่บิดเบือนของผมมันคืออะไร พอลองนึกย้อนดูมันก็นึกไม่ออก ทุกวันนี้ผมใช้ชีวิต กับความทรงจำน้อยนิดได้อย่างไร? เคนได้ลองคิดทบทวนดูอย่างตะหนัก

''เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน เถอะน้องสาวนายกลับบ้านมาแล้วนะ''

''อ..อ่า''

เคนได้เปิดประตูออกจากบ้านไอรินไป

''พ...พี่ ไปทำอะไรบ้านไอรินค่ะ''

''อ่าก็น่ะ นิดๆหน่อยๆเองไม่ต้องใส่ใจหรอก''

''แอบไปทำอะไรกันมาใช่ไหมค่ะเนี่ย!!?''

''ป..เปล่า ค..คือ... อะใช่แล้วไปลอกการบ้าน น่ะ การบ้าน''

อายากะได้แต่ทำหน้าสงสัยในตัวพี่ชาย

''งั้นพี่ไปนอนก่อนน่ะ วันนี้เหนื่อยจริงๆ''

เคนได้ทรุดลงที่เตียงนอน  ตาที่กำลังจะปิดลงได้นึกย้อนดูความทรงจำก็ได้มีแต่คำถามเต็มไปหมด

นี่เรา..เป็นตัวอะไรกันแน่นะ โดนควักลูกตา โดนกัดเนื้อไปขนาดนั้นแท้ๆ แต่กลับฟื้นฟูเป็นเหมือนเดิม ไอรินก็ด้วยสิน่ะ กินเนื้อหมุษย์งั้นหรอ? เห้อ...

ตื้ดดดด!!ๆๆ!! เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา

''อ๊ะ เบลเองเหรอ มีอ่ะไร''

''วันนี้มึงแปลกๆน่ะเป็นอ่ะไรรึเปล่า''

''เปล่านี่''

ทันใดนั้น เคนนึกขึ้นได้กับฆาตกรทั้ง 6ศพ

''เออ!! เบล ฆาตกร6ศพอยู่แถวบ้านกูใช่ไหม แล้ว6คนนั้นเป็นใครมั้ง''

''หา? 6ศพ พูดเรื่องอะไรหน่ะ''

''!! อ..อ้าว ก็เมื่อวานมึงเล่าให้กูฟังไง ให้ห้องเรียนไง แล้วก็เรื่องคนหายไร้ร่องรอยด้วยไง''

''ฮ่าๆ เมากาวป่ะเนี่ย กูไม่เคยพูดถึงเลยน่ะ''

เคนลุกพรวดขึ้นมาเปิดคอมพิวเตอร์

เข้าเน็ตหาข้อมูล เกี่ยวกับ6ศพนั้น แต่ข่าวเกี่ยวกับศพนั้นหายไป!!

''เกิดอ่ะไรขึ้นวะเนี่ย กูงงไปหมดแล้ว''

ไอริน เธอคิดจะทำอะไรกันแน่นะ ทำไม ทำไม ถึงไม่ยอมเล่าทุกอย่างให้ฉันฟัง โถ่เว้ย

เคนเดินออกจากบ้านไปหาไอรินทันที

''อ..ไอริน ขอฟังความจริงได้ไหม บอกฉันทีเถอะนะ''

''ถ้าได้ซัก 2 ศพ อาจจะบอกก็ได้น๊า?''

''นี่เธอ!! กำลังบอกให้ฉันไปฆ่าคนเหรอ!!?''

เคนตะโกนเสียงดัง

''ล้อเล่นน่า! เห้อ! อยากรู้ขนาดนั้นเลยเหรอ''

''อย่าตอบคำถามด้วยคำถาม!!!!''

''แหม นี่สัยเปลี่ยนไปเยอะน่ะ เคน แปรปรวนมากจะไม่ดีเอาน่ะ''

''นี่..เธอ ถ้าไม่ตอบฉันไม่ถามก็ได้''

''งั้น มาด้วยกันหน่อยสิ''

ฝนตกหนักแบบนี้คิดจะไปไหน

''ข้างๆบ้านนี่ไง ฉันหิวแล้วหล่ะ''

''นี่เธอ คิดจะกินคนข้างบ้านรึไง''

''รู้รึเปล่า คนบ้านนี้เล่นชู้กันหน่ะ โดยเฉพาะภรรยา ช่วงที่สามีคนบ้านนี้ไม่อยู่ก็จะมีผู้ชายแปลกหน้ามาประจำ เห็นแล้วชวนอึกอัดชะมัด''

''จ...จะฆ่าคนอีกแล้วเหรอ?''

''ระหว่างฉันหิวจนตาย กับ มีคนตายฉันรอด นายจะเลือกอันใหน?''

เคนได้แต่ยืนนิ่งๆ ท่ามกลางสายฝน

''ถ้าไม่เข้าด้วยฉันไปคนเดียวก็ได้''

ไอรินเดินเข้าประตูหน้าบ้านไป

ผมน่ะ ไม่สามารถทำอะไรเพื่อเธอได้เลยเหรอ ไม่อยากให้เธอเป็นฆาตกรเลยนี่นา?

''ไอริน!!!!!! กินฉันแทนเถอะ ฉันกินเท่าไหร่ก็ไม่ตายใช่ใหมล่ะ?''

''สายเลือดเดียวกันเองหน่ะ กินกันเองก็ไม่อิ่มหรอกน่ะ!''