ปฐมบทฆาตกรต่อเนื่อง

29/7/10

7.30pm
กริ๊งง กริ๊งๆๆ เสียงนาฬิกาปลุกขึ้นเช่นเคย
เคนจับผ่าห่มคลุมไปทั้งตัวอย่างแน่น เพราะอากาศหนาวจากเมื่อคืน

ปั้ง!..ปั้ง!.. ประตูห้องนอนได้เปิดออก

''ขยันปลุกจริงเลยน๊าน้องตูเนี่ย''เคนคิดในใจ

ทันใดนั้น ก็เหมือนมีร่างเด็กสาวขึ้นคร่อมตัวเคนขณะห่มผ้าไปทั้งตัว เคนตกใจและเปิดผ้าห่มอย่างรวดเร็ว

''....นี่เธอ!.. ไอริน'' เคนทำตัวไม่ถูก ได้แต่ทำใบหน้าที่เขินอาย

''หืม? ประหม่าเหรอ?'' ไอรินถาม

''เหอะอยากลองดีเรอะ ยัยนี่'' เคนคิดในใจ

ทันใดนั้นเคนจับไปที่ตัวของไอรินหวังจะจูบ

''พี่!? ทำอะไรล่ะนั้น''อายากะมองหน้าประตูด้วยสายตาเจ้าเล่เจ้าเล่ห์

เคนรีบวิ่งออกจากเตียงด้วยความอายและออกห้องไป

''โธ่ พี่ไอรินเล่นแบบนี้มันไม่เหมาะน่ะค่ะ'' อายากะบ่น

''อะไรกันหึงเหรอ?''ไอรินถาม

''....'' อายากะทำตัวไม่ถูก ทำใบหน้าเขินอายและเดินลงไป

ณ ห้องครัว

''วันนี้ก็ทำข้าวอร่อยเหมือนเดิมเลยน๊า''เคนพูดและกินอย่างอร่อย

''พี่ไอรินก็มากินด้วยกันสิค่ะ''อายากะชวน

ทันใดนั้น ทั้ง เคนและไอรินหันหน้ามามองกันด้วยสายตาแปลกๆ

''อุปปป''เคนนึกถึงเมื่อคืนที่ไอรินกินสมองของชายคนนั้น เป็นภาพติดตาที่นึกขึ้นได้

''เอ๋! กับข้าวที่หนูทำไม่อร่อยหรอพี่''อายากะทำหน้าเศร้า

''ไม่ใช่ๆ พี่แค่ไม่ค่อยหิวเลยยัดมากไปหน่อยน่ะ พี่ไปเรียนก่อนน่ะ''เคนพูดละวิ่งออกจากบ้านพร้อมจับมือไอรินออกไป

 ทางก่อนไปโรงเรียน

''ทำไมยังทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นหล่ะ''ไอรินถาม

''นั้นสิน่ะ''เคนตอบ

''เน่ๆ คืนนี้มาบ้านฉันหน่อยสิ''ไอรินบอก

''ได้สิ''เคนทำหน้ากลัวๆอยู่นิดนึง

8.30 PM 

ณ ห้องเรียน

''เห้ยยยไอเคน เมื่อวานก็มีคนหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยอีกแล้วว่ะ''เบลพูดอย่างเสียงดัง

''แล้วมึงจะพูดสียงดังทำไมว่ะเนี่ย อายคนอื่นมั้ง'' เคนบ่น

''เอ๋ ทำไมมึงไม่ตกใจบ้างวะ คนแถวบ้านมึงอีกแล้วน่ะเว้ยไม่กลัวบ้างเหรอว่ะ'' เบลถามด้วยความสงสัย

''หึๆก็ฆาตกรมันคือคนที่ตูรักยังไงล่ะ'' เคนบ่นในใจ

''....?''เบลไม่ได้พูดอะไรต่อ

16.13

''กลับบ้านดีดีน่ะเว้ย ไปล่ะ''เบลขับรถออกไป

''เอาหล่ะ''เคนรีบวิ่งกลับบ้าน และเดินไปเปิดประตูเข้าบ้านของไอรินทันที

''....ดูเหมือนไอรินจะยังไม่กลับมาน่ะ คาบเรียนสุดท้ายก็หายหัวไปด้วยนี่นา''

เอี๊ยด-- เสียงแง้มประตูข้างหลัง

....นั้นคือไอริน.....

...ไอรินปิดประตูและล็อก...

...เคนทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น...

...ทั้งสองมองหน้ากันล่ะกัน...

...ยังคงจ้องกันต่อไป...

''ฉันกินเธอได้รึเปล่า'' ไอรินพูดด้วยแววเสียงหน้ากลัว

''ตูก็ว่าแล้วหล่ะ แดรกตูแน่ๆ''เคนคิดในใจ

''แล้วผมจะตายไหมล่ะ?''เคนถามต่อไป

ไอรินกระโจนกัดไปที่คอของเคน ดูดเลือดของเคนอย่างเอร็ดอร่อย

ในขณะที่เคนได้แต่กัดเสื้อของตัวเองเพื่อไม่ให้เสียงดัง...

''จับโว้ยยยเจ็บ เจ็บสุดๆ นี่เธอจะกินฉันไปถึงเมื่อไหร่เนี่ย''เคนคิดในใจ

ไอรินกดไปที่แขนซ้ายของเคน กัดอย่างรุนแรงจนเนื้อที่แขนออกมา..

อ๊ากก!#$%# ''อดทนไว้ๆ''

''ต่อไปตรงสะโพกน่ะ'' ไอรินบอก ในขณะที่เคนร้องด้วยความเจ็บปวดอย่างทรมาน

กัสสส!!#@%# เสียงกัดดังลั่น เลือดของเคน เต็มหน้าบ้านประตู

แฮก! แฮะ เฮอะ นอนลงจมกองเลือด ราวกับคนไม่มีสติ

''นี่! เคน ต่อไปลูกตาน่ะ อ่อแล้วก็หูข้างซ้ายด้วย''