นางในบาดาล
8.9
เขียนโดย Brownies_PK
วันที่ 8 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 08.36 น.
4 ตอน
9 วิจารณ์
8,761 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 8 เมษายน พ.ศ. 2558 13.49 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความนางพราย...แหวกว่าย...ในสายน้ำ
พรายผุด...ดำเล่น...ชลาศัย
ท่องเที่ยว...ทั่วทั้ง...ชลาลัย
เสน่ห์พราย...ซ่อนไว้...ในบาดาล
ท่ามกลางเกลียวคลื่นลึกแจ่มกระจ่างของห้วงแห่งมหาสมุทร หากมิใคร่สังเกตแล้วจะไม่รู้สึกได้ ความเวิ้งว้างของห้วงทะเลที่ไม่มีที่สิ้นสุดชวนให้น่าค้นหา หากแต่บัดนี้ห้วงสมุทรที่กำลังพิโรธกลับไม่ทำให้ร่างบางร่างหนึ่งมิหวั่นเกรงเลย
'ม่านมุก' กำลังเหม่อมองเกลียวคลื่นที่ซัดโถมเข้าชายฝั่งอย่างเหม่อลอย ในความคิดของหญิงสาวตอนนี้ ห้วงสมุทรคือที่พักพิงทางใจที่สุดท้าย หลังจากถูกเพื่อนรักและคนรักหักหลัง หลังจากที่ครอบครัวเธอประสบกับปัญหาล้มละลาย 'เมทัศน์' คนรักของเธอที่กำลังจะมีแผนแต่งงานกันในสองเดือนหน้ากลับบอกเลิกเธอ ก่อนจะหันไปคบกับ 'เจนจิรา' เพื่อนรักของเธอ ก่อนที่เธอจะรู้ว่าพวกเขาทั้งสองกำลังจะลั่นระฆังวิวาห์กันในเดือนหน้า นี่นะเหรอคือการที่เธอโดนหักหลังจากเพื่อนและคนรักในเวลาเดียวกัน
ม่านมุกไม่เหลือใครอีกแล้ว พ่อแม่ของเธอทิ้งเธอไปตั้งแต่เธออายุสามขวบ เธอก็ได้รับการเลี้ยงดูจากป้าแท้ๆ จนกระทั่งครอบครัวประสบปัญหาล้มละลาย ป้าของเธอเคลียดจนฆ่าตัวตาย เพื่อนฝูงก็พากันหนีห่าง ญาติๆต่างพากันไม่ยอมรับเธอ แล้วเธอจะมีชีวิตอยู่ไปเพื่อใครกัน
หญิงสาวค่อยๆลุกและเดินไปยังเกลียวคลื่นที่ซัดโถมกระหน่ำอย่างไม่เกรงกลัว เธอไม่อยากอยู่บนโลกใบนี้อีกแล้ว ม่านมุกค่อยๆเดินฝ่าเกลียวคลื่นที่บ้าคลั่ง เสียงคลื่นกระทบฝั่งคล้ายเสียงเรียกของพญามัจจุราช หญิงสาวเดินมายังจุดที่ลึกที่สุด ก่อนจะตัดสินใจทิ้งตัวดิ่งลงพร้อมกับลมหายใจ เธอคิดดีแล้วที่ตัดสินใจอย่างนี้
ร่างบางของหญิงสาวค่อยๆดิ่งลงสู่ใต้ห้วงสมุทร อย่างน้อยเธอก็ได้ตายอย่างสมปรารถนา ถึงแม้การฆ่าตัวตายจะเป็นบาปอย่างมหันต์ แต่เธอก็ไม่หวั่นเกรง ในลมหายใจเฮือกสุดท้ายของหญิงสาว ม่านมุกได้พบกับแสงสว่าง นี่เธอตายแช้วใช่มั้ย? ม่านมุกตั้งคำถามกับตัวเอง ก่อนจะลืมตาขึ้นมา
เธอยังไม่ตาย!!
ม่านมุกยังคงดิ่งลงสู่ห้วงลึกของมหาสมุทร เธอมั่นใจว่าเธอไม่ได้ตาฝาด เธอเห็น!! สตรีผู้หนึ่งกำลังนั่งอยู่บนสัตว์ชนิดหนึ่งที่มีลักษณะของครึ่งนาคครึ่งมังกร สิ่งนั้นคือ 'เหรา!!' และสตรีที่นั่งอยู่บนเจ้าสัตว์ในวรรณคดีช่างมีดวงหน้าที่งามนัก ใบหน้าสวยคมรูปไข่ เกศาสีดำแกมเขียวที่ยาวสยายเลยบั้นเอว รูปร่างอรชรอ้อนแอ้นที่ส่วมใส่อาภรณ์สีขาวที่ถูกประดับประดาด้วยดอกไม้ทะเลสีสันแปลกตาหลายชนิด ริมฝีปากบางได้รูป สตรีผู้นี้ช่างงดงามอย่างหาที่ติมิได้
'หญิงสาวคนนี้เป็นใครกัน??'
++To be continue++
พรายผุด...ดำเล่น...ชลาศัย
ท่องเที่ยว...ทั่วทั้ง...ชลาลัย
เสน่ห์พราย...ซ่อนไว้...ในบาดาล
ท่ามกลางเกลียวคลื่นลึกแจ่มกระจ่างของห้วงแห่งมหาสมุทร หากมิใคร่สังเกตแล้วจะไม่รู้สึกได้ ความเวิ้งว้างของห้วงทะเลที่ไม่มีที่สิ้นสุดชวนให้น่าค้นหา หากแต่บัดนี้ห้วงสมุทรที่กำลังพิโรธกลับไม่ทำให้ร่างบางร่างหนึ่งมิหวั่นเกรงเลย
'ม่านมุก' กำลังเหม่อมองเกลียวคลื่นที่ซัดโถมเข้าชายฝั่งอย่างเหม่อลอย ในความคิดของหญิงสาวตอนนี้ ห้วงสมุทรคือที่พักพิงทางใจที่สุดท้าย หลังจากถูกเพื่อนรักและคนรักหักหลัง หลังจากที่ครอบครัวเธอประสบกับปัญหาล้มละลาย 'เมทัศน์' คนรักของเธอที่กำลังจะมีแผนแต่งงานกันในสองเดือนหน้ากลับบอกเลิกเธอ ก่อนจะหันไปคบกับ 'เจนจิรา' เพื่อนรักของเธอ ก่อนที่เธอจะรู้ว่าพวกเขาทั้งสองกำลังจะลั่นระฆังวิวาห์กันในเดือนหน้า นี่นะเหรอคือการที่เธอโดนหักหลังจากเพื่อนและคนรักในเวลาเดียวกัน
ม่านมุกไม่เหลือใครอีกแล้ว พ่อแม่ของเธอทิ้งเธอไปตั้งแต่เธออายุสามขวบ เธอก็ได้รับการเลี้ยงดูจากป้าแท้ๆ จนกระทั่งครอบครัวประสบปัญหาล้มละลาย ป้าของเธอเคลียดจนฆ่าตัวตาย เพื่อนฝูงก็พากันหนีห่าง ญาติๆต่างพากันไม่ยอมรับเธอ แล้วเธอจะมีชีวิตอยู่ไปเพื่อใครกัน
หญิงสาวค่อยๆลุกและเดินไปยังเกลียวคลื่นที่ซัดโถมกระหน่ำอย่างไม่เกรงกลัว เธอไม่อยากอยู่บนโลกใบนี้อีกแล้ว ม่านมุกค่อยๆเดินฝ่าเกลียวคลื่นที่บ้าคลั่ง เสียงคลื่นกระทบฝั่งคล้ายเสียงเรียกของพญามัจจุราช หญิงสาวเดินมายังจุดที่ลึกที่สุด ก่อนจะตัดสินใจทิ้งตัวดิ่งลงพร้อมกับลมหายใจ เธอคิดดีแล้วที่ตัดสินใจอย่างนี้
ร่างบางของหญิงสาวค่อยๆดิ่งลงสู่ใต้ห้วงสมุทร อย่างน้อยเธอก็ได้ตายอย่างสมปรารถนา ถึงแม้การฆ่าตัวตายจะเป็นบาปอย่างมหันต์ แต่เธอก็ไม่หวั่นเกรง ในลมหายใจเฮือกสุดท้ายของหญิงสาว ม่านมุกได้พบกับแสงสว่าง นี่เธอตายแช้วใช่มั้ย? ม่านมุกตั้งคำถามกับตัวเอง ก่อนจะลืมตาขึ้นมา
เธอยังไม่ตาย!!
ม่านมุกยังคงดิ่งลงสู่ห้วงลึกของมหาสมุทร เธอมั่นใจว่าเธอไม่ได้ตาฝาด เธอเห็น!! สตรีผู้หนึ่งกำลังนั่งอยู่บนสัตว์ชนิดหนึ่งที่มีลักษณะของครึ่งนาคครึ่งมังกร สิ่งนั้นคือ 'เหรา!!' และสตรีที่นั่งอยู่บนเจ้าสัตว์ในวรรณคดีช่างมีดวงหน้าที่งามนัก ใบหน้าสวยคมรูปไข่ เกศาสีดำแกมเขียวที่ยาวสยายเลยบั้นเอว รูปร่างอรชรอ้อนแอ้นที่ส่วมใส่อาภรณ์สีขาวที่ถูกประดับประดาด้วยดอกไม้ทะเลสีสันแปลกตาหลายชนิด ริมฝีปากบางได้รูป สตรีผู้นี้ช่างงดงามอย่างหาที่ติมิได้
'หญิงสาวคนนี้เป็นใครกัน??'
++To be continue++
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ