สำหรับชั้นแกคือเพื่อนแท้ 2

หมูแดงพากย์

โฮ่ง! โฮ่ง ! ในปี 54 นั้น ผจญเหตุการณ์น้ำท่วมตอนปลายปี ตอนนั้นเป็นเหตุการณ์ที่พวกมะหมาอย่างผมต้องจำไปจนตาย มันเป็นเหตุการณ์ที่มองไปทางไหนก็เจอแต่น้ำ น้ำ และก็น้ำ อย่างที่รู้ๆกันว่ามะหมาอย่างพวกผมนั้นไม่ค่อยถูกกับน้ำเวลาเจ้านายอาบน้ำให้ทีถ้าเจ้านายเผลอพวกผมก็จะวิ่งทันที ในวันนั้นเป็นช่วงที่ปลายเดือนพฤศจิกายน พวกผมรู้สึกว่าน้ำไหลมาถึงที่ๆพวกผมนอนพอตอนเช้าก็พบว่าน้ำท่วมบ้านคร้าบ พี่Pตื่นมาตกใจมาก ในตอนนั้นพ่อต้องไปทำงานที่บ้านเลยมีแค่ แม่ พี่P และก็น้องหนู และเหล่ามะหมาอย่างผม แล้วจู่ๆพี่ P กับแม่ก็ลากผมเข้าบ้าน ปกติผมไม่เคยเลยที่จะได้เข้าไป ครั้งนี้ได้ขึ้นชั้นสองด้วยแล้วพี่ P ก็ลากผมเข้าห้อง ก่อนจะอุ้มผมขึ้นไปอยู่บนหลังคา

พี่P : หมูแดงหนูเฝ้ายามอยู่ตรงนี้ก่อนนะ

จากนั้นไอ้ฟักทองกับแตงไทยก็ตามมา จะถามว่าทำไมไอ้บูม(บ้า)และแม่หมีเจ้านายถึงไม่เอาขึ้นมาบนหลังคาด้วย เหตุผลหลักๆก็คือ ไอ้อ้วนบูมไม่ยอมให้แม่หรือพี่P อุ้มเลยน่ะสิ อุ้มเป็นกัด ไอ้นี่มันหมาไฮเปอร์สุดๆ ไม่รู้ว่าเจ้าของรักมันเข้าไปได้ยังไง เพี้ยนจริงๆ ส่วนแม่หมีนั้นเจ้านายผมก็ให้อยู่เฝ้าชั้นล่างไปอีกอย่างแม่หมีไม่ยอมขึ้นชั้นบนด้วยล่ะ ดังนั้นไอ้อ้วนบูมกับแม่หมีจึงอยู่ชั้นล่างไป

P พากย์

สวัสดีคะ วันนี้ชั้นมาเล่าสมัยที่ชั้นติดอยู่ที่บ้านในตอนน้ำท่วมปี54 มันช่างทรมารเหลือทน โฮกกกกกกกTOT ความจริงชั้นสามารถหนีไปอยู่ที่แฟลทตำรวจ(พอดีพ่อเป็นตำรวจ อิ อิ อิ)แต่ไปไม่ด้ายยยยย สาเหตุมาจากเจ้าสัตว์เลี้ยงสี่ขาหน้าขนจำนวนห้าชีวิตที่ทำให้เราไม่สามารถทอดทิ้งมันได้ คนที่มีสัตว์เลี้ยงน่าจะเข้าใจนะค่ะ ว่าถ้ามีหมาเราไม่อาจจะทอดทิ้งมันไปไหนได้ ด้วยความห่วงหมาและห่วงบ้านทำให้ชั้นแม่ และ น้องหนูไม่อาจอพยบไปอยู่ที่อื่นได้

ยังดีที่ครอบครัวชั้นขนของขึ้นชั้นสองหมดแล้วไม่มีปัญหาอะไรมาก เพื่อนของชั้นโทรมาถามด้วยความเป็นห่วงเพราะบ้านของเพื่อนชั้นท่วมถึงคอเลยต้องย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด มัันห่วงว่าทางบ้านจะเเย่ แต่ชั้นก็ไม่สามารถทิ้งเจ้ามะหมาสี่ขาผูที่เป็นเพื่อนแท้ได้หรอก

ถ้าชั้นทิ้งพวกมะหมาไปอยู่ที่อื่นคงไม่สบายใจแน่ เพราะพวกมันไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ในยามนั้น  

เรื่องราวยังมีอีกเยอะนะค่ะ เม้นให้กำลังใจกันบ้างน้า