สำหรับชั้นแกคือเพื่อนแท้ 2

หมูแดงพากย์

"โฮ่ง!โฮ่ง!"สวัสดีครับงานนี้ผมก็รับหน้าที่หมาเล่าเรื่องต่อนะครับ สำหรับในช่วงแรกๆนั้นที่ผมต้องเฝ้ายามอยู่บนหลังคามันช่างน่าเบื่อสุดๆเลยล่ะครับ มองไปทางไหนก็เจอแต่น้ำ น้ำ และก็น้ำ แถมผมน่ะยังลื่นตกหลังคาอยู่บ่อยๆและแม่ต้องเดินลุยน้ำไปเอาผมเข้าบ้าน แถมบ่นใส่ผมอีก แล้วจะถามว่าพี่P ไปไหนเหรอ พี่Pน่ะอยู่ดูน้องหนูอยู่ในบ้านนั่นแหละ แต่พี่P ก็มักจะออกมาเล่นกับผมบ้างล่ะนะ ต่อมาแม่ชักรำคาญที่ผมมักจะเห่าคนอื่นและลื่นตกหลังคาจนแม่ต้องเดินลุยน้ำไปเอาผมเข้าบ้านจึงได้ตัดสินใจล่ามผมไว้กับหน้าต่างห้องนอนของพี่P โดยที่ผมกับฟักทองและแตงไทยอยู่คนล่ะฝั่งกันครับ แบ่งกันเฝ้า แม่ก็ให้ข้าวให้น้ำพวกมะหมาอย่างผมทุกวัน พวกผมเลยไม่อด ต่อมาพ่อก็กลับมาจากที่ทำงาน พ่อเค้าเดินลุยน้ำมาหาทุกคนเลยแถมมีของฝากมะหมาอย่างพวกผมอีกนั่นก็คือ อาหารเม็ดรสตับที่พวกผมกินได้ ผมล่ะรักพ่อจริงๆครับ พ่อไม่เคยลืมมะหมาอย่างพวกผมเลย       ปกติอาหารเม็ดพวกผมไม่ค่อยกินหรอกนะครับพวกผมชอบตับมากกว่ามันหอมอร่อยกว่าเยอะ แต่ถ้าจะกินอาหารเม็ดก็ขอเป็นรสตับนะ รสเนื้อพวกผมไม่ชอบ

มีอยู่วันหนึ่งที่ฝนตกกระหน่ำ แม่ก็จำต้องเอาเจ้าฟักเน่า เอ๊ย! ฟักทอง ไปไว้ข้างล่าง ทำไมเหรอครับก็เพราะไอ้นี่มันขวัญอ่อน เจอเสียงฟ้าร้องเข้าหน่อยก็ขวัญกระเจิงแล้ว ไอ้เเตงไทยก็เหมือนกัน ผมเลยต้องมาเฝ้ายามหน้าห้องนอนของแม่ที่ทั้งแม่ พี่P และน้องหนูนอนอยู่

หลังจากฝนตกในคืนนั้น ผมได้ยินเสียงจากช่องที่แม่เลาะหลังคาไว้สำหรับลงจากหลังคาไปชั้นล่างโดยแม่เค้าพาดบันไดเหล็กเอาไว้ เสียงนั้นมันเหมือนกับใครกำลังปีนขึ้นมา งานนี้ผมได้โชว์พาวสร้างผลงานให้ทุกคนรักผมมากขึ้นสักที

แต่พอผมยื่นหน้าไปดูช่องหลังคาเท่านั้นและ

หมูแดง:ไอ้เชี่ย!อ้วนบูม! สาดดดด มึงจะขึ้นมาทำไมวะ

บิ๊กบูม : ทีมึงยังอยู่ข้างบนได้ กูก็จะอยู่มั่ง กูอยากกินอาหารเม็ดบ้าง

...โถ่..ไอ้อ้วนที่มึงพยายามปีนขึ้นบนหลังคาก็เพราะอยากอ้อนเจ้านายแดกอาหารเม็ด...ปกติเจ้านายเค้าก็ให้มึงอยู่แล้วนะ...

บิ๊กบูม : อีกอย่างอยู่บนนี้ท่าจะสบายนะ กูอยู่ด้วย

สภาพไอ้ห่าบูมตอนนี้กำลังปีนบันไดมาแล้วครับ พยายามจริ๊งไอ้อ้วนเอ๊ย 

หมูแดง : มึงลงไปเลย ไป๊!

บิ๊กบูม : ไม่ลง

หมูแดง : ลงไป

บิ๊กบูม : ไม่ลง

แม่หมีที่นอนอยู่บนที่ๆเจ้านายจัดไว้ให้อยู่สูงกว่าน้ำมองลูกๆสองตัวอย่างละเหี่ยใจ

แม่หมี : อะไรกันนักกันหนา รำคาญจริง เดี๋ยวเจ้านายก็ตื่นหรอก

สักพัก...เสียงเห่าอันดังลั่นของหมูแดงก็ดังขึ้น ทำเอา แม่ และ พี่P ตื่นขึ้น

แม่ : ไอ้แดงมันเห่าอะไรเนี่ย (หนวกหูจริง!)

P : มันต้องมีอะไรสักอย่างแหละแม่ แม่ไปดูดิ 

พอคุณแม่ออกไปดูก็พบว่าหมูแดงกำลังเห่าบางสิ่งที่ช่องหลังคาที่เลาะออกมา พอแม่ออกจากหน้าต่างไปดูเท่านั้นแหละ

แม่ : ไอ้บูมขึ้นมาได้ไงเนี่ย

สถานะตอนนี้ไอ้บูมปีนบันไดมาเกือบจะถึงขั้นสุดท้ายแล้ว อีกนิดเดียว เท่านั้น...เท่านั้น

บิ๊กบูม : เกาะไม่ไหวแล้ว ว้ากกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!

และแล้วไอ้บูมก็มีอันต้องตกลงชั้นล่างไป

บิ๊กบูม : อ๋อย  เจ็บจุงเบย

หมูแดง : สมน้ำหน้า ไม่เจียมบอดี้ดีนัก

ส่วนคุณแม่เมื่อรู้ว่าไอ้บูมตกลงจากบันไดแล้วไม่เป็นอะไรก็กลับเข้าห้องนอนทางเดิมที่ออกมาแล้วนอนต่อ

แต่มีหรือที่ไอ้อ้วมบูมมันจะยอมแพ้เหรอ ไม่มีทาง ไว้ครั้งหน้าหมูแดงตัวนี้จะมาเล่าต่อนะครับ เพราะมันยังไม่จบ

ขอโทษที่ไรท์หายไปน๊าน นานนะค่ะ ถ้าเป็นไปได้จะพยายามมาอัพเพิ่มนะค่ะ ช่วยเม้นให้ด้วยนะค่ะ

หมูแดง : โฮ่งๆ (แปลได้ว่า เม้นให้บ้างนะครับ แดงรักคนอ่านทุกคน^0^)