สำหรับชั้นแกคือเพื่อนแท้ 2

P พากย์
นี่คือเรื่องจริงของชั้นกับวีรกรรมอันจะทำให้คนในบ้าน หัวใจวายเพราะมะหมาที่มีนามว่า บิ๊กบูม! 
เรื่องมีอยู่ว่า....
ค่ำวันหนึ่ง
ในวันหนึ่งขณะที่ชั้น พ่อแม่และน้องกำลังนั่งดูทีวีอย่างสบายอารมณ์ ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
'ก๊อกๆๆๆ'
ทุกคนในบ้ายต่างสะดุ้งโหยงในทันใด ชั้นคิด...ไม่น่าจะมีใครมาที่บ้านนี่นา...
แม่ของชั้งสั่ง
แม่ : Pไปเกิดประตูซิ
ชั้นในตอนนั้นทำหน้าไม่ถูกแต่เมื่อเจอสายตากดดันของพ่อเท่านั้น เอาวะ เป็นไงเป็นกัน พอมาถึงหน้าประตู ชั้นสูดลมหายใจเข้าทีหนึ่งแล้วรวบรวมความกล้าเปิดประตูก็พอกับ....
"ไอ้อ้วนบูม!!!!"
ใช้แล้วคะ ไอ้บูมมันมายืนส่ายหางอยู่หน้าประตูบ้าน
บิ๊กบูม : ขอเข้าไปในบ้านหน่อยนะฮ้าฟ
พร้อมทำตาใสซื่อสุดฤทธิ์
P : เมิงโดน!!
ว่าแล้วชั้นก็ประเคนตีนใส่มันทันที
บิ๊กบูม : เอ๋ง! เจ็บนะ!!
P : ข้อหาทำครอบครัวกูตกใจ
ว่าแล้วชั้นก็ปิดประตูใส่มันทันที
นั่นเป็นครั้งแรกที่ไอ้อ้วนบูมทำเอาคนทั้งครอบครัวตกใจเกือบตาย
ครั้งที่2...
ขณะที่ครอบครัวของชั้นกำลังกืนมื้อเย็นแสนอร่อยในตอนนั้นบ้านชั้นก็ปิดหน้าต่าง ทันใดนั้น
'ตึงๆๆๆ'
เสียงกระทุ้งหน้าต่างอันดังลั่นทำเอาทุกคนในครอบครับแทบจะสำลักข้าวกันทีเดียว
ชั้นไปเปิดหน้าต่างบานที่ถูกกระแทกเต็มแรง"ไอ้บูม!!"
มันอีกแล้ว ไอ้นี่นิกะทำให้คนในบ้านสำลักข้าวตายรึไง
งานนี้ พ่อชายผู้ที่ทั้งลูกและเมียรวมถึงมะหมาต้องกลัว เป็นคนดุมันอันเนื่องมาจากพ่อไม่ชอบให้หมามาดูขออาหารตอนเรากินข้าวเพราะเดี๋ยวเคยตัว
พ่อ : "ไอ้บูม ไป!"
สามคำสั้นๆง่ายๆทำเอาไอ้บูมวิ่งพุงปลิวเลย เออ ให้มันรู้จักกลัวซะบ้าง
ครั้งที่สาม...
เวลาพ่อไปทำงาน เวลากลางวันที่บ้านของชั้นไม่ชอบปิดประตู ซักเท่าไหร่ 
มีอยู่วันหนึ่งที่ชั้นอยู่กับแม่สองคน พ่อไปทำงาน น้องหนูไปโรงเรียน ในตอนส่ายๆชั้นหอบผ้าไปตากที่หลังบ้านส่วนแม่ก็สวดมนต์อยู่ชั้นสอง
พอแม่สวดมนต์เสร็จก็รู้สึกถึงบางสิ่งที่อยู่ข้างหลัง
แม่ : Pเหรอลูก อ๊ะ! ว้าย!!!"
ชั้นตะโกนถามแม่ทันที
P : แม่เกิดอะไรขึ้นคะ
แม่ : ไอ้บูมมันขึ้นมาบนบ้านลูก
ชั้นรีบตากผ้าด้วยความเร็วแล้วขึ้นไปยังชั้นสอง เจอไอ้บูมกำลังอ้อนแม่อยู่ที่ห้องพระ 
P : ไอ้~อ้วน~บูม!!
บิ๊กบูม : ซวยแล้ว! อีอ้วนจอมโหดมา!
P : ไอ้บูม ลงไปเดี๋ยวนี้
บิ๊กบูม : ลงบันไดไม่เป็นอ่ะ
P : หึหึหึ งั้นเหรอไอ้อ้วน~
เจ้ามะหมาลูกครึ่งปั๊กกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่เมื่อเห็นเจ้าของที่ชื่อ พี่P แผ่รังสีอำมหิต
P : เดี๋ยวกูสงเคราะห์ให้ไอ้อ้วน
ว่าแล้วชั้นก็เตรียมเตะไอ้หมาอ้วนลงบันได
หากแต่ ไอ้อ้วนบูมรีบวิ่งพุงปลิวลงบันไดทันที
บิ๊กบูม : ปรื๋อ กูไม่อยู่ให้มึงเตะกูหรอก
นั่นแหละค่ะ คือวีรกรรมของเจ้าบิ๊กบูม เดี๋ยวจะมาอัพเพิ่มนะค่ะ  เม้นให้กำลังเค้าบ้างนะ