แอบรักผิดไม?

 
 
     
" เจบีฮยองเป็นอะไรรึเปล่าฮะ " ผมพูดขึ้น ขณะที่เรากำลังเดินไปห้องคณะกรรมการ 
 
   " เปล่า " เสียงเรียบ เฉยชาออกมาจากปากของร่างสูง ทำให้มันสะอึกได้อย่างไม่ยากเย็นนัก 
 
     " วันนี้ ผมไปห้องฮยองนะฮะ " ผมเปลี่ยนเรื่อง พร้อมกับกุมมือของเจบีฮยองไว้ รับรู้ถึงความเย็นชาที่ส่งมาทางปลายนิ้วมือ ทั้งๆที่เมื่อก่อนมันไม่ได้เป็นแบบนี้ ทำไมนะ .....เพราะคน คนนั่นเข้ามาเหรอฮะ ฮยองถึงได้เปลี่ยนไปแบบนี้ ผมไม่ยอมหรอก!
 
     " ใกล้จะสอบแล้ว ทำไมนายไม่อ่านหนังสือหล่ะ " เจบีมองร่างบางที่กุมมือเค้าไว้แน่น  เค้ารู้สึกผิดต่อร่างบาง เค้าพยายามเก็บงำความรู้สึกผิดไว้ โดยที่เค้าไม่รู้เลยว่า ร่างบางรู้ทุกอย่างแล้ว
 
     กึก ! เสียงเปิดประตูของเจบี ทำให้สองร่างที่กำลังกอดกันพะงะออกอย่างง่ายได้ พร้อมกับความรู้สึกที่แรงบีบที่มือแน่นขึ้น ผมกระชับมือเจบีฮยองให้รู้สึกตัวว่า ฮยองบีบมือผมอยู่
 
     " ทำอะไร หัดเกรงใจห้องคณะกรรมการบางสิ " เจบีฮยองพูดเสียงนิ่ง พร้อมกับจ้องหน้า ของจินยองฮยอง โดยที่มือยังไม่คลายแรงบีบ จนทำให้มือของผมรู้สึกชา 
 
    " เจบีฮยองฮะ ผมเจ็บ " ผมพูดเสียงแผล่ว นั่นทำให้เจบีฮยองรู้สึกตัวพร้อมกับคลายมือที่จับผมไว้แน่น หึง! คำๆเดียวที่ก้องอยู่ในหัวผม เจบีฮยองหึงคนคนนั้นมากใช่มั้ย ทั้งๆที่คนคนนั่นเป็นแฟนของเพื่อนสนิท ตัวเอง!!
 
   " นายเข้ามาน่าจะเคาะประตูก่อนดิว่ะ " มาร์คฮยองพูดขึ้น พร้อมกับเดินยิ้มมาตบไหล่เจบีฮยองเบาๆ 
 
   " พี่ไปก่อนนะ ประชุมเสร็จแล้ว เดี๋ยวพี่มารับ " มาร์คฮยองยิ้มอ่อนๆ ให้จินยองฮยองที่ทำหน้าไม่ถูก หึ! เหมือนพวกวัวสันหลังหวะ ที่ลักกินขโมยกินของคนอื่น อย่างหน้าด้านๆ ทำไม ทำไมไม่เป็นคนอื่น คนอื่นที่ไม่ใช่คนรักของผม อิมแจบอมคนนี้ เว้นไว้สักคนไม่ได้เหรอ 
 
     ผมยืนมองจินยองฮยองนิ่ง พร้อมกับเหลือบดูอาการของเจบีฮยองที่ยืนนิ่ง เค้าสองคนมองตากันโดยที่ผมยืนอยู่ทนโท่ แต่เหมือนเป็นเพียงอากาศธาตุ
 
    "เจบีฮยอ...." ก่อนที่ผมจะเอ่ยขออยุ่ด้วย เจบีฮยองก็พูดขึ้นมาก่อน อีกแล้ว เป็นแบบนี้ตลอด
 
   " นายออกไปก่อนนะ เรากำลังจะประชุม! กัน" เจบีฮยองพูดขึ้น โดยไม่หันหน้ามามองผมเลย น้ำตาที่คลออยู่ตรงหน้าของจินยองฮยอง คงมีค่ามากกว่าคนที่เป็นตัวจริงของพี่สินะฮะ
 
      ผมเดินออกมา อีกแล้ว เป็นแบบนี้ตลอด ออกมายืนอยู่ข้างนอก ทั้งๆที่ตัวเองขึ้นชื่อว่าเป็นแฟน เป็นตัวจริง ที่คนทั้งมหาลัยรู้ ทั้งๆที่รู้แต่ทำไม ไม่แคร์ความรู้สึกผมบ้างเลยฮะ เจบีฮยอง
ผมไม่ได้ไปไหน  สายตาผมจ้องอยู่ที่ภาพตรงหน้า เหมือนมีคนเอาค้อนหนักๆมาทุบที่หัวผมช้ำๆกับภาพเดิมๆที่ผมเห็นมาตลอด ภาพที่คนสองคน คนหนึ่งเป็นคนรักอีกหนึ่งคือรุ่นพี่ที่ผมเคยเคารพ คนที่น่านับถือคนที่เป็นแฟนของเพื่อนสนิทของคนรักของผมเอง จูบกันอย่างดูดดื่ม หวานมากซินะ หึ ก็ได้ จินยองฮยองเป็นได้เพียงที่ระบายความโคร่เท่านั่นหล่ะ ผมต่างหากแฟนตัวจริง คนที่ยืนอยู่ข้างกายเจบีฮยอง ผมไม่ยอมปล่อยมือเค้าหรอก แม้ใครจะหาว่าผมร้าย ผมเลวก็ตาม 
 
    ไม่รู้..ว่าผม...จะหลอก..ตัวเอง.....ไปแบบนี้....อีกนาน...แค่ไหน ผมเดินไปปิดประตูที่เปิดออกนิดๆ ปิดภาพตรงหน้า ให้ความโง่ปิดตาตัวเองต่อไป  
 
 สงสารยองแจอ่ะ แต่งไปน้ำตาไหลไป ใครคิดไงก็เม้มหน่อยนะจ้าาา
                            ขอบคุณที่แวะมาอ่านจ้า