แอบรัก...Valentine

      14 กุมภาพันธ์ 2557           เป็นความบังเอิญ ที่เอกและแนน เพื่อนเก่าได้โคจรมาพบกันอีกครั้งหนึ่ง      ‘เฮ้ย ! แนน ดีใจว่ะที่ได้เจอ’ เอกทักด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น     ‘อ้าว ! เอก แนนก็ดีใจที่ได้เจอ’ แนนพูดด้วยรอยยิ้ม      ‘ไม่เจอกันตั้งนาน เราไปคุยกันต่อที่ร้านอาหารดีไหม ? ใกล้เวลาเที่ยงแล้วเริ่มหิว’ เอกเอ่ยชวน      ‘พอดีเลย ! แนนกำลังจะไปหาข้าวกิน อย่างนั้นไปที่ร้านประจำที่แนนกินอยู่นะอาหารอร่อยดี’ แนนเสนอ      ‘ถ้าอย่างนั้น เราก็ไปกันเลยสิ’ เอกตอบตกลง       ที่ร้านอาหาร เอกและแนนสั่งอาหารแล้วนั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน      ‘เราไม่เจอกันกี่ปีแล้วล่ะแนน ?’ เอกถาม       ‘แนนก็จำไม่ได้แล้วล่ะ แต่ก็หลายปีนะ’ แนนตอบ       ‘แนนสบายดีใช่ไหม ? แฟนล่ะเป็นยังไง ?’ เอกถาม      ‘แนนเพิ่งเลิกกับแฟนน่ะเอก’ แนนตอบด้วยใบหน้าเศร้าซึมลง      ‘ขอโทษนะแนน คือเราไม่ได้ตั้งใจ เปลี่ยนเรื่องคุยกันก็ได้’ เอกแสดงความเสียใจ      ‘อย่าคิดมากนะเอก เดี๋ยวแนนจะเล่าให้ฟัง’ แนนพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้มขึ้น      ‘งั้นเราจะตั้งใจฟังอย่างดีเลยนะแนน’ เอกหัวเราะ            ‘แนนไม่เคยสมหวังในความรักเลยเอก’ แนนเริ่มเล่า      ‘อ้าว ! ทำไมล่ะแนน ?’ เอกสงสัย       ‘ตั้งแต่ตอน ม.ต้นแล้ว เป็นรักแรกที่แนนยังจำไม่เคยลืม แนนแอบรักเพื่อนคนหนึ่งเราเล่นด้วยกันเป็นประจำ เขาชอบแกล้งแนน แต่เวลาเขามีขนมหรือของเล่นเขามักจะแบ่งให้แนนเป็นคนแรกเสมอ ตอนแนนหกล้ม เขาจะเป็นคนแรกที่ยื่นแขนมาให้แนนเกาะประคองตัวขึ้นมา แนนรักเขาแต่ไม่กล้าบอก จนกระทั่งเรียนจบแนนก็ไม่กล้าบอกเขาอยู่ดี แล้วเราก็แยกย้ายกันไปเรียนต่อที่สถาบันอื่น’แนนเล่าถึงความผิดหวังในครั้งแรก        ‘เล่าต่อสิ’ เอกตั้งใจฟัง        ‘แล้วแนนก็ ได้เรียน ป.วช. แนนมีความรักอีกครั้งหนึ่ง แรกๆเขาก็ดีทุกอย่างเลยนะเอกแต่พอคบกันได้สักพัก แนนเริ่มรู้ว่าเขามีคนอื่นและกำลังจะมีลูกด้วยกันแล้วแนนก็เลยตัดใจเลิก’ แนนเล่าความผิดหวังครั้งสอง แล้วหยุดเล่ามองหน้าเอก        ‘อ้าว ! แนนเล่าจบแล้วเหรอ ?’ เอกสงสัย       ‘ยังหรอกเอก แต่เรื่องของแนนมันผิดหวังน่ะ เล่าต่อแล้วอยากร้องไห้แต่เมื่อเร็วๆนี้แนนก็ยิ้มได้แล้วนะเอก แนนได้เจอกับคนที่แนนแอบรัก ตอน ม.ต้นด้วยแนนเจอเขาแล้วรู้สึกมีความสุขที่สุดเลย เหมือนวันเวลาตอนนั้นมันหวนกลับมาอีกครั้ง’แนนยิ้มอย่างมีความสุข       ‘เฮ้ย ! จริงเหรอแนน ? ยินดีด้วยนะ’ เอกแสดงความยินดี       ‘แนนอยากฟังเรื่องของเอกบ้าง เล่าให้ฟังหน่อยสิ’ แนนยิ้ม               ‘เราก็แอบรักเพื่อน ตอน ม.ต้น เราชอบแกล้งเขา แม้เขาจะโกรธก็ตามขอเพียงแค่ได้อยุ่ใกล้ๆ ก็มีความสุข แต่เราก็ไม่กล้าบอกว่ารักเหมือนกันพอเรียนจบเราก็จากกันไปนาน เราได้เจอเขาครั้งหนึ่ง เราดีใจมากรีบขอเบอร์โทรศัพท์เอาไว้ ตั้งใจจะโทรไปคุยด้วย แต่ก็ไม่ได้โทร เพราะไม่กล้าเรายังจำเบอร์โทรได้ขึ้นใจเลยนะแนน’ เอกเล่า        ‘เอกนี่ชอบขอเบอร์แล้วไม่โทรประจำเลยเหรอ ? ตอนนั้นเจอกันจำได้ไหม ?ขอเบอร์แนน แล้วก็ไม่ยอมโทรมา’ แนนตำหนิ        ‘เราตั้งใจจะโทรไปคุยด้วย แต่ก็ไม่ได้โทร เพราะไม่กล้า เรายังจำเบอร์โทรได้ขึ้นใจเลยนะแนน’ เอกพูด        ‘อ้าว ! จะจำไว้ทำไมหลายๆเบอร์ แล้วไม่ยอมโทร ?’ แนนสงสัย        ‘เราจำได้เฉพาะเบอร์ของคนที่เราแอบรักได้เบอร์เดียวเท่านั้นแหละ แนนเพื่อน ม.ต้น ที่เราแอบรัก ’ เอกเอ่ย        แนนนั่งนิ่งมองหน้าเอกด้วยดวงตาที่มีน้ำใสๆคลออยู่เมื่อได้ยินคำที่เอกเอ่ยออกมาแล้วแนนก็พูดด้วยรอยยิ้ม        ‘ขอบใจมากนะเอกที่รักกัน วันนี้เอกทำให้แนนกล้าที่จะบอกรักกับคนที่แนนแอบรักแล้วล่ะ เป็นวันวาเลนไทน์ที่แนนมีความสุขมากเลย แนนดีใจที่ได้เจอเอกอีกครั้งรักนะเอก เพื่อน ม.ต้น ที่แนนแอบรัก’...