แอบรัก...Valentine

      14 กุมภาพันธ์ 2557
     
     เป็นความบังเอิญ ที่เอกและแนน เพื่อนเก่าได้โคจรมาพบกันอีกครั้งหนึ่ง
     ‘เฮ้ย ! แนน ดีใจว่ะที่ได้เจอ’ เอกทักด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
     ‘อ้าว ! เอก แนนก็ดีใจที่ได้เจอ’ แนนพูดด้วยรอยยิ้ม
     ‘ไม่เจอกันตั้งนาน เราไปคุยกันต่อที่ร้านอาหารดีไหม ? ใกล้เวลาเที่ยงแล้ว
เริ่มหิว’ เอกเอ่ยชวน
     ‘พอดีเลย ! แนนกำลังจะไปหาข้าวกิน อย่างนั้นไปที่ร้านประจำที่แนนกินอยู่นะ
อาหารอร่อยดี’ แนนเสนอ
     ‘ถ้าอย่างนั้น เราก็ไปกันเลยสิ’ เอกตอบตกลง

      ที่ร้านอาหาร เอกและแนนสั่งอาหารแล้วนั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน
      ‘เราไม่เจอกันกี่ปีแล้วล่ะแนน ?’ เอกถาม
      ‘แนนก็จำไม่ได้แล้วล่ะ แต่ก็หลายปีนะ’ แนนตอบ
      ‘แนนสบายดีใช่ไหม ? แฟนล่ะเป็นยังไง ?’ เอกถาม
      ‘แนนเพิ่งเลิกกับแฟนน่ะเอก’ แนนตอบด้วยใบหน้าเศร้าซึมลง
      ‘ขอโทษนะแนน คือเราไม่ได้ตั้งใจ เปลี่ยนเรื่องคุยกันก็ได้’ เอกแสดงความเสียใจ
      ‘อย่าคิดมากนะเอก เดี๋ยวแนนจะเล่าให้ฟัง’ แนนพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้มขึ้น
      ‘งั้นเราจะตั้งใจฟังอย่างดีเลยนะแนน’ เอกหัวเราะ
     
      ‘แนนไม่เคยสมหวังในความรักเลยเอก’ แนนเริ่มเล่า
      ‘อ้าว ! ทำไมล่ะแนน ?’ เอกสงสัย
      ‘ตั้งแต่ตอน ม.ต้นแล้ว เป็นรักแรกที่แนนยังจำไม่เคยลืม แนนแอบรักเพื่อนคนหนึ่ง
เราเล่นด้วยกันเป็นประจำ เขาชอบแกล้งแนน แต่เวลาเขามีขนมหรือของเล่น
เขามักจะแบ่งให้แนนเป็นคนแรกเสมอ ตอนแนนหกล้ม เขาจะเป็นคนแรกที่ยื่นแขนมา
ให้แนนเกาะประคองตัวขึ้นมา แนนรักเขาแต่ไม่กล้าบอก จนกระทั่งเรียนจบ
แนนก็ไม่กล้าบอกเขาอยู่ดี แล้วเราก็แยกย้ายกันไปเรียนต่อที่สถาบันอื่น’
แนนเล่าถึงความผิดหวังในครั้งแรก
       ‘เล่าต่อสิ’ เอกตั้งใจฟัง
       ‘แล้วแนนก็ ได้เรียน ป.วช. แนนมีความรักอีกครั้งหนึ่ง แรกๆเขาก็ดีทุกอย่างเลยนะเอก
แต่พอคบกันได้สักพัก แนนเริ่มรู้ว่าเขามีคนอื่นและกำลังจะมีลูกด้วยกัน
แล้วแนนก็เลยตัดใจเลิก’ แนนเล่าความผิดหวังครั้งสอง แล้วหยุดเล่ามองหน้าเอก
       ‘อ้าว ! แนนเล่าจบแล้วเหรอ ?’ เอกสงสัย
       ‘ยังหรอกเอก แต่เรื่องของแนนมันผิดหวังน่ะ เล่าต่อแล้วอยากร้องไห้
แต่เมื่อเร็วๆนี้แนนก็ยิ้มได้แล้วนะเอก แนนได้เจอกับคนที่แนนแอบรัก ตอน ม.ต้นด้วย
แนนเจอเขาแล้วรู้สึกมีความสุขที่สุดเลย เหมือนวันเวลาตอนนั้นมันหวนกลับมาอีกครั้ง’
แนนยิ้มอย่างมีความสุข
       ‘เฮ้ย ! จริงเหรอแนน ? ยินดีด้วยนะ’ เอกแสดงความยินดี
       ‘แนนอยากฟังเรื่องของเอกบ้าง เล่าให้ฟังหน่อยสิ’ แนนยิ้ม
       
       ‘เราก็แอบรักเพื่อน ตอน ม.ต้น เราชอบแกล้งเขา แม้เขาจะโกรธก็ตาม
ขอเพียงแค่ได้อยุ่ใกล้ๆ ก็มีความสุข แต่เราก็ไม่กล้าบอกว่ารักเหมือนกัน
พอเรียนจบเราก็จากกันไปนาน เราได้เจอเขาครั้งหนึ่ง เราดีใจมาก
รีบขอเบอร์โทรศัพท์เอาไว้ ตั้งใจจะโทรไปคุยด้วย แต่ก็ไม่ได้โทร เพราะไม่กล้า
เรายังจำเบอร์โทรได้ขึ้นใจเลยนะแนน’ เอกเล่า

        ‘เอกนี่ชอบขอเบอร์แล้วไม่โทรประจำเลยเหรอ ? ตอนนั้นเจอกันจำได้ไหม ?
ขอเบอร์แนน แล้วก็ไม่ยอมโทรมา’ แนนตำหนิ
        ‘เราตั้งใจจะโทรไปคุยด้วย แต่ก็ไม่ได้โทร เพราะไม่กล้า เรายังจำเบอร์โทรได้
ขึ้นใจเลยนะแนน’ เอกพูด
        ‘อ้าว ! จะจำไว้ทำไมหลายๆเบอร์ แล้วไม่ยอมโทร ?’ แนนสงสัย
        ‘เราจำได้เฉพาะเบอร์ของคนที่เราแอบรักได้เบอร์เดียวเท่านั้นแหละ แนน
เพื่อน ม.ต้น ที่เราแอบรัก ’ เอกเอ่ย

        แนนนั่งนิ่งมองหน้าเอกด้วยดวงตาที่มีน้ำใสๆคลออยู่เมื่อได้ยินคำที่เอกเอ่ยออกมา
แล้วแนนก็พูดด้วยรอยยิ้ม
        ‘ขอบใจมากนะเอกที่รักกัน วันนี้เอกทำให้แนนกล้าที่จะบอกรักกับคนที่แนนแอบรัก
แล้วล่ะ เป็นวันวาเลนไทน์ที่แนนมีความสุขมากเลย แนนดีใจที่ได้เจอเอกอีกครั้ง
รักนะเอก เพื่อน ม.ต้น ที่แนนแอบรัก’...