Hide and Seek เรื่องเล่าในคืนวันหนึ่ง

ฉันเป็นคนกลัวง่าย ฉันเลยศึกษาวิธีการเล่นเกมนี้อย่างระมัดระวังก่อนเล่น เพื่อนฉันเคยเล่นและเขาเผลอส่งเสียงออกมาเลยทำให้วิญญาณมาข่วนที่ประตูห้องที่เขาซ่อนอยู่ พอได้อย่างเช่นนี้แล้วฉันเลยเกิดความอยากรู้อยากเห็นมากๆ โชคดีที่วันนั้นพ่อแม่และพี่ชายของฉันไปบ้านของตายายทั้งคืน ฉันเลยเริ่มเตรียมตัวเล่นซ่อนหานี้โดยทันที เพราะว่าเกลือเป็นสิ่งสำคัญในตอนสุดท้ายและเพราะฉันเป็นแมวขี้กลัว ฉันเลยผสมน้ำเกลือและแอลกอฮอล์เข้าด้วยกันเพื่อจะทำน้ำที่โคร.ตตตตตไล่วิญญาณมีเพียงทีวีที่ฉันเปิดไว้ ส่วนอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์อื่นๆนั้นฉันปิดทุกอันหมดฉันไม่อยากบาดเจ็บ ฉันเลยแทงตุ๊กตาโดยใช้ดินสอกดเท่านั้น จากนั้นฉันก็รีบวิ่งไปซ่อนในตู้เสื้อผ้าในห้องนอนใหญ่ และอมเจ้าเกลือที่ฉันผสมไว้ในปากของฉันตอนแรก มันน่าเบื่อมากเลยล่ะ ฉันเลยคิดว่า หรือว่าฉันจะอ่านเรื่องสยองขวัญมากเกินไป? บางทีฉันน่าจะเอาเวลาไปส่งข้อความคุยกับเพื่อนแทนที่จะมาเล่นอะไรแบบนี้ทันใดนั้นเอง เหมือนประสาทหลอน... จู่ๆทีวีก็เปลี่ยนช่องและฉันก็ได้ยินเสียง “เธอ.. อยู่.. ไหน.. นะ..?” พร้อมๆกับเสียงทีวีเปลี่ยนช่องไม่ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่! ฉันคิดได้แต่เพียงคำว่า ไม่ เท่านั้นแล้วฉันก็ได้ยินเสียงหัวเราะของผู้หญิง.. เสียงนั่นเหมือนเสียงของฉันและมันดังออกมาจากทีวีไม่ยอมหยุดความคิดเดียวในตอนนั้นของฉันก็คือ“ฉันจะต้องจบเกมนี้” จริงๆ แค่นั้นแหละที่ฉันคิด ฉันเลยวิ่งออกจากตู้เสื้อผ้า วิ่งไปที่ห้องน้ำเพื่อไปหาตุ๊กตา แต่ระหว่างทาง ฉันได้เหยียบบนอะไรบางอย่าง..มันคือตุ๊กตาหมีพูที่ฉันเตรียมไว้ในตอนแรก..ฉันอยากจะเป็นลมไปเสียตรงนั้น แต่ก็กลัวว่าฉันอาจจะบาดเจ็บได้ถ้าฉันเป็นลมไป และฉันจะต้องจบเกมนี้ก่อนตุ๊กตาหมีพู จริงๆแล้วมันควรจะอยู่ในห้องน้ำที่อยู่ตรงข้ามห้องโถง แต่ตอนนี้มันกลับอยู่ข้างๆเตียง พร้อมกับดินสอในมือของมัน...วันต่อมาฉันเลยกำจัดตุ๊กตานั่นทิ้งซะ