Another Life , Another World

 
-Botan no ai-
 
          'ข้าอยากพบท่านอีกสักครั้งหนึ่ง'
 
     วันนี้เขาก็มาพบข้าอีกครั้ง
     ซามูไรหนุ่มรูปงามที่ข้าพบเมื่อเดือนก่อน
     ข้าหลงใหลเขาที่แข็งแกร่งและสดใส
     และหลงรักช่วงเวลาที่มีเพียงของเราเช่นนี้
 
     ท่านจำได้หรือไม่?
     หนแรกที่เราพบกัน...ท่านราวกับพระอาทิตย์
     รอยยิ้มของท่านทำให้ข้านั้นหลงใหล
     ตัวตนของท่านนั้นช่างเจิดจ้าเสียเหลือเกิน
 
     หนที่สอง...ท่านมาพบข้าอีกครา
     และหนที่สาม หนที่สี่ หนที่ห้า...
     เราสองก็ยังคงอยู่ด้วยกัน
     ภายใต้อ้อมกอดของทุ่งดอกโบตั๋น
 
     "หากวันหนึ่งข้าจากไป เจ้าจะทำอย่างไร?"
     คำถามที่ท่านเอ่ยถามข้าด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
     ราวกับว่าเวลานั้นจะมาถึงในอีกไม่ช้านาน
     ข้าจึงได้แต่นิ่งเงียบแล้วกุมมือท่านเอาไว้ด้วยสองมือ
 
     ข้ามิเคยจินตนาการถึงวันที่เราพรากจากกัน
     ข้าลืมเลือนช่วงเวลาก่อนที่จะได้พบท่านไปเสียสิ้น
     ข้าเฝ้ารอวันเวลาที่เราจะได้พบกันทุกค่ำคืน
     แต่สุดท้ายแล้วชะตากรรมกลับโหดร้ายกว่าที่ข้าคาดการณ์ไว้
 
     "ข้าต้องไปแล้ว"
     น้ำเสียงของท่านซามูไรนั้นช่างเจ็บปวดเสียจนข้ารู้สึกเจ็บหัวใจ
     วันเวลาที่เราต้องพรากจากกันได้เวียนมาถึงแล้ว
     มันมาถึงก่อนที่ข้าจะได้ทันเตรียมใจเสียอีก
 
     "ท่านจะกลับมาหรือไม่?"
     คำถามอันแสนเห็นแก่ตัวที่กล่าวออกไปพร้อมกิเลส
     หากแต่คำตอบนั้นกลับได้รับเพียงรอยยิ้มเท่านั้น
     รอยยิ้มของท่านในครานี้...ราวกับพระจันทร์อย่างไรอย่างนั้น
 
     ท่านซามูไรกำลังก้าวออกไปจากทุ่งดอกโบตั๋น
     แผ่นหลังนั้นค่อยๆไกลห่างออกไปเกินกว่าที่ข้าจะสามารถเอื้อมไปถึง
     "ข้าจะรอท่านอยู่ที่นี่!"
     เสียงตะโกนนั้นข้าไม่มั่นใจว่าจะส่งผ่านไปถึงชายที่ข้าหลงรักได้หรือไม่...
 
     พระอาทิตย์ขึ้น และตกดิน
     พระจันทร์ส่องสว่าง ก่อนจะค่อยๆมืดดับไป
     กาลเวลาไหลผ่านไปอย่างช้าๆหากแต่ช่างทรมาน
     ก่อนหน้าที่ข้าจะเจอท่านข้าใช้ชีวิตอยู่อย่างไรกันนะ?
 
     ทุ่งดอกโบตั๋นนั้นมีเพียงข้าที่ยังคงรอคอย
     นับจากวันนั้นผ่านไปคืนแล้วคืนเล่าข้าก็ยังคงเฝ้ารอ
     วิญญาณที่ได้แต่อยู่ภายในทุ่งดอกโบตั๋นแห่งนี้เช่นข้า
     มิอาจออกไปจากสถานที่แห่งนี้เพื่อตามหาท่านได้
 
     หยาดน้ำตาค่อยๆหลั่งริน
     ทุกวัน ทุกคืน ข้าได้แต่ร่ำไห้
     ข้าคิดถึงท่านเหลือเกิน
     ข้าอยากพบท่านเหลือเกิน
 
     ตอนนี้ท่านอยู่ที่แห่งใดกัน
     ตอนนี้ท่านกำลังทำอะไรอยู่
     ตอนนี้ท่านกำลังยิ้มอยู่รึไม่
     ตอนนี้ท่านกำลังคิดถึงข้าบ้างรึไม่
 
     ท่านลืมเลือนข้าไปแล้วใช่หรือไม่
     ท่านเกลียดข้าแล้วใช่หรือไม่
     หากว่าไม่ใช่ทั้งสองอย่าง
     แล้วเพราะเหตุใดกันเล่าท่านถึงทิ้งให้ข้าอยู่เพียงลำพังเช่นนี้
 
     ดอกโบตั๋นยังคงผลิบาน
     แม้ว่าดวงวิญญาณจะได้แต่ร่ำไห้
     สีสันอันแสนงดงามหากแต่เต็มไปด้วยความเศร้า
     นี่หรือคืนทุ่งดอกโบตั๋นที่ท่านเคยหลงรัก
 
     หากท่านคิดถึงข้าได้โปรดมาหาข้า
     หากท่านยังไม่ลืมข้าได้โปรดอย่าทิ้งข้าไว้
     หากท่านยังจดจำช่วงเวลาที่สองเราอยู่ด้วยกันได้
     ได้โปรด...กลับมาอยู่กับข้าเหมือนเมื่อคราก่อนด้วยเถิด
 
     ได้แต่เฝ้ารอไปเรื่อยๆอย่างไม่รู้ที่สิ้นสุด
     ข้ามผ่านกาลเวลานับร้อยนับพันปี
     ปีนี้ดอกโบตั๋นก็ยังคงเบ่งบาน
     และตัวข้าก็ยังคงรอคอยท่านอยู่เช่นเคย
 
     ท่านซามูไร ข้ารักท่านเหลือเกิน
     ท่านซามูไร ข้าคิดถึงท่านเหลือเกิน
     ท่านซามูไร ข้าอยากพบท่านเหลือเกิน
     ท่านซามูไร ข้าอยากพบท่านอีกสักครั้ง
 
     หากว่าข้าสามารถย้อนเวลากลับไปได้
     ข้าจะตอบคำถามที่ท่านเคยถามข้าเมื่อนานมาแล้ว
     หากว่าในโลกใบนี้ 'ไม่มีท่าน' อยู่แล้วล่ะก็
     ข้าคงไม่สามารถทนอยู่ได้โดยปราศจากน้ำตา
 
     ท่านซามูไร ท่านช่างใจร้ายเหลือเกิน
     ท่านซามูไร ท่านช่างเห็นแก่ตัวเหลือเกิน
     ท่านซามูไร ท่านเกลียดข้าแล้วใช่หรือไม่
     เพราะเหตุใด ท่านถึงทิ้งข้าไว้ในโลกที่ไม่มีท่านกัน?