Another Life , Another World

-[ Samurai no ai ]-

          'หากเป็นไปได้ข้าอยากอยู่กับเจ้าไปชั่วนิรันดร์'

     ปีนี้ดอกโบตั๋นก็ยังคงงดงาม

     งดงามเสียจนข้ากลัวว่าจะเป็นเพียงภาพลวงตา

     แต่หากว่าภาพลวงตานั้นคือเจ้าล่ะก็

     ถึงจะเป็นเพียงภาพลวงตาก็ไม่เป็นไร

     น้ำเสียงไพเราะที่ราวกับเทพธิดา

     เส้นผมสีน้ำตาลทอประกายงดงาม

     ดวงตาเรียวสวยที่เต็มไปด้วยเสน่ห์

     ข้าหลงรักนางตั้งแต่คราแรกที่เห็น

     ทั้งรอยยิ้มของนาง

     เสียงหัวเราะของนาง

     อากัปกิริยาของนางยามพูดคุยกัน

     ข้ารักทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นนาง

     "ตัวข้านั้นมิใช่มนุษย์"

     นางบอกกับข้าเมื่อเราได้พบกันเป็นหนที่สอง

     น้ำเสียงของนางนั้นฟังดูเศร้าสร้อย

     ราวกับกำลังกังวลว่าข้าจะรังเกียจนาง

     "ถึงอย่างนั้นก็ไม่เป็นไรนี่"

     คำพูดของข้าที่กล่าวออกไปจากใจจริง

     แม้เจ้าจะเป็นอมนุษย์ข้าก็จะไม่รังเกียจเจ้าเลย

     เพราะใจดวงนี้ข้าได้มอบให้เจ้าไปหมดแล้ว

     ข้าหลงใหลไปกับช่วงเวลาเหล่านั้น

     วันเวลาที่มีเจ้าช่างมีความสุขเสียเหลือเกิน

     จนข้าเผลอลืมไปว่าไม่นานความสุขนั้นต้องหายไป

     ก็ข้าเป็นซามูไรนี่นา

     สารจากผู้เป็นนายได้มาถึง

     ในอีกไม่ช้าข้าจักต้องออกไปทำสงคราม

     ข้าจะต้องแยกจากหญิงสาวที่ข้าหลงรักแล้ว

     และอาจจะไม่มีวันได้กลับมาอีกเป็นครั้งที่สอง...

     "หากวันหนึ่งข้าจากไป เจ้าจะทำอย่างไร?"

     ถ้อยคำที่ได้ลองเอื้อนเอ่ยถามเจ้าไปนั้นไม่ได้รับคำตอบใดๆ

     มีเพียงมือบอบบางทั้งสองที่กุมมือข้าเอาไว้อย่างนุ่มนวล

     ราวกับว่ากำลังรั้งข้าเอาไว้โดยไร้คำพูดใดๆ

     หากเป็นไปได้ ข้าอยากกอดเจ้าเอาไว้

     หากเป็นไปได้ ข้าอยากพาเจ้าออกไปจากที่แห่งนี้

     หากเป็นไปได้ ข้าอยากใช้ชีวิตร่วมกันกับเจ้า

     หากเป็นไปได้ หากเป็นไปได้ หากเป็นไปได้...

     และแล้ววันเวลาที่เราต้องพรากจากกันก็เวียนมาถึง

     ข้ากลับมาพบกับหญิงสาวที่ข้ารักเป็นหนสุดท้าย

     เพื่อเอ่ยลานางก่อนที่จะไม่ได้พบกันอีก

     "ข้าต้องไปแล้ว"

     "ท่านจะกลับมาหรือไม่?"

     คำถามของนางนั้นข้าไม่กล้ารับปากออกไป

     ซามูไรไร้ฝีมือเช่นข้ามิอาจสัญญาได้ว่าจะรอดกลับมาจากสนามรบ

     จึงทำได้เพียงยิ้มให้นางแม้ในใจจะเจ็บปวดเหลือเกิน

     ข้าอยากสัมผัสนาง

     ข้าอยากโอบกอดนาง

     ข้าอยากอยู่ที่นี่กับนาง

     หากแต่นั่นมันเป็นไปไม่ได้

     หากข้าสัมผัสนาง นางจะโหยหาข้ามากขึ้น

     หากข้าโอบกอดนาง ข้าจะมิอาจทำใจแยกจากนางไปได้

     หากข้าอยู่ที่นี่กับนาง ข้าก็เป็นเพียงซามูไรขี้ขลาดเท่านั้น

     เพราะงั้นถึงได้เดินจากมาโดยที่ไม่หันกลับไปมองนางอีก

     "ข้าจะรอท่านอยู่ที่นี่!!"

     นี่เป็นหนแรกที่ข้าได้ยินเสียงตะโกนของนาง

     ข้ารู้ว่าตอนนี้ข้ากำลังทำให้หญิงสาวที่ข้ารักร้องไห้

     แต่ท้ายที่สุดข้าก็เดินออกมาจากทุ่งดอกโบตั๋นเสียแล้ว

     ดอกโบตั๋นเบ่งบาน

     สงครามใกล้จะจบลงแล้ว

     สุดท้ายแล้วข้าคงมิอาจกลับไปหานางได้จริงๆ

     ชะตากรรมช่างโหดร้ายเกินกว่าที่ข้าจินตนาการไว้

     ตอนนี้เจ้ากำลังทำอะไรอยู่

     ตอนนี้เจ้าจะขับขานบทเพลงนั้นอยู่หรือไม่

     ตอนนี้ดอกโบตั๋นในสวนจะงดงามเพียงใด

     ตอนนี้เจ้าจะยังยิ้มอยู่หรือไม่

     ตอนนี้เจ้ากำลังนึกถึงข้าอยู่หรือไม่

     ตอนนี้เจ้ายังอยากพบข้าอยู่หรือไม่

     ตอนนี้เจ้ายังคงรักข้าอยู่หรือไม่

     ตอนนี้เจ้า...จะยังรอข้าอยู่หรือไม่?

     หากข้าสิ้น ข้าจะไปอยู่กับเจ้าได้หรือไม่นะ

     แม่นางโบตั๋นที่เบ่งบานอย่างงดงาม

     สำหรับข้านั้นเจ้าช่างไกลเกินกว่าที่ข้าจะเอื้อมถึง

     มนุษย์บาปหนาเฉกเช่นข้าจะได้อยู่ร่วมกันกับเทพธิดาผู้งดงามอย่างเจ้าได้อย่างไรกัน?

     เมื่อช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตมาถึง

     ข้าเห็นดอกโบตั๋นกำลังเบ่งบานอยู่ข้างทาง

     ถึงแม้ว่าข้าจะไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้ว

     แต่เจ้าต้องมีความสุขให้ได้นะ

     แม้จะผ่านไปกี่ร้อยกี่พันปี

     แม้จะต้องเกิดใหม่อีกกี่สิบกี่ร้อยครั้ง

     แต่ข้าเชื่อมั่นว่าข้าจะต้องไม่ลืมอย่างแน่นอน

     ความงดงามของโบตั๋นที่ข้านั้นหลงรักจนหมดหัวใจ